ateistim bana allahın varlığını kanıtlayın

düşün bin güneş aklı olan bi nesne midir? hayır. Peki nasıl oluyor da dünyaya bir ölçüden fazla yaklaşmıyor? bunu ayarlayan kim düzenleyen kim? sen misin ben miyim? senin benim aklım henüz güneşi anlamaya yetmezken bunu var eden bir güç var.
Soyut şeyler somutlaştırılmaz. Bilirsin vardır ama somut kanıtın olamaz. Çayına şeker atıp karıştırdıktan sonra o şekerin var olduğunu gözünle göremez ve gösteremezsin. Tadından anlarsın ya hani. Allah'ın varlığını da ben sana gösteremem, yarattıklarıyla anlarsın.

Elif Şafak - Aşk'tan bir örnek anlamana yardımcı olacaktır.
Mevlana Celaleddin-i Rumi'ye felsefecilerden bir grup geldi. Sual sormak istediklerini bildirdiler. Mevlana hazretleri bu gelen misafirleri Şems-i Tebrizi'ye havale etti.

Şems-i Tebrizi hazretleri mescidde, talebelere bir kerbinle teyemmüm nasıl yapılacağını gösteriyordu. Gelen felsefeciler üç sual sormak istediklerini belirttiler, Şems-i Tebrizi; "Sorun" buyurdu. içlerinden birini başkan seçtiler. Seçtikleri sözcü sorularını sormaya başladı.

ilk soru şöyleydi:

"Allah var dersiniz, ama görünmez. Göster de inanalım"

Şems-i Tebrizi hazretleri;
"Öbür sorunu da sor!" buyurdu.

"Şeytanın ateşten yaratıldığını söylersiniz, sonra da ateşle ona azab edilecek dersiniz. Hiç ateş ateşe azab eder mi?" dedi.

Şems-i Tebrizi;
"Peki, öbür sorunu da sor!" diye buyurdu.

"Ahirette herkes hakkını alacak, yaptıklarının cezasını çekecek diyorsunuz. Bırakın insanları canları ne istiyorsa yapsınlar, karışmayın!" dedi.

Bu soruların üzerine Şems-i Tebrizi, elindeki kuru kerbini
adamın başına vurdu. Soru sormaya gelen felsefeci, derhal zamanın kadısına gidip, davacı oldp şikayette bulundu.

"Ben soru sordum, o başıma kerbin vurdu" dedi.

Şems-i Tebrizi hazretleri;
"Ben de sadece cevap verdim." buyurdu.

Kadı bu işi açıklamasını isteyince, Şems-i Tebrizi hazretleri söyle anlattı;
"Bana, Allahü Tealayı göster de inanayım, dedi. Şimdi bu felsefeci başının ağrısını göstersin de inanayım.

Yine bana, şeytana ateşle nasıl azab edileceğini sordu. Bende buna toprakla vurdum. Toprak onun başını acıttı. Halbuki kendi bedeni de topraktan yaratıldı.

Yine bana, bırakın herkesin canı ne isterse onu yapsın.
Bundan dolayı bir hak olmaz dedi. Benim canım onun başına kerbin vurmak istedi ve vurdum. Niçin hakkını arıyor? Aramasa ya! Bu dünyada küçük bir mesele için hak aranırsa, o sonsuz olan ahiret hayatında niçin hak aranmasın mı ?"

Bu cevaplar üzerine felsefeciler hiç bir şey söylemeden çekip gittiler.