ateistler ne için yaşıyorsunuz

şimdi mutlak bir anlam yok. insan bugün var, yarın yok olan tuhaf bir canlı.

bundan başka her düşünce kelimelere dökülmez. kelimeler lego gibi. bir çok şey oluşturabiliyorsun ama oluşturduğun hep bir model, bir şablon oluyor. köprü modeli örneğin. köprünün gerçeği değil. yani sen aşık olduğunda aşkını kelimelerle tam iletemezsin karşı tarafa.

ama bedenler temas halinde, gözlerinin içine bakarak öyle bir iletirsin ki.

işte her şeyi kelimelerle anlatmak, denklemlere dökmek mümkün değil. geçtiğimiz yüzyılda materyalizm fırtınası bunu düşündürttü insanlara. her fenomenin denkemlerle açıklanıp, kelimelerle iletilebileceğini. günümüzdeki çoğu ateist de bu minvalde akıl yürütüyor.

bu tavıra en temiz silleyi de einstein çakmıştır. "ben kelimelerle değil, soyut düşünürüm. daha sonra düşüncelerimi anlatmak için en uygun kelimeleri ararım"

akımlardan, ideolojilerden uzak kalıp, duru bir görüyle yorumlamak gerek. her şey kelimelerle anlatılmaz, her şey mantık çerçevesi içerisinde bulunmaz. gerçi mantık çerçevesinin dışına çıktığında konuşamazsın. zira dil de mantığın bir uzantısı. ama mantıksızlıkları oluşturuyor sıkça. örneğin paradokslar.

işte wittgenstein reyiz (makine mühendisidir kendisi) mükemmel bir mühendislik bakışıyla, yüzyıllardır yok mutlak bilgi, yok metafizik diye inleyen felsefe tarihine "üzerine konuşulamayacak şey hakkında susmalı" diyerek müthiş bir ayar verdi. bu yüzden pek sevilmedi zaten. ama batı'nın kanayan yarası her şeyi yazıya dökmek, fikirleri dahi meta haline getirip satmak(ki antik yunan'da başlamıştır. mısırda sümerde göremezsiniz bu cıvıklığı. oralarda mürit-mürşit ilişkisi vardır. batı çatır çatır nesir döşerken, doğu hep şiir yazmıştır) olduğu için. kafası çalışıp da gerekli konular üzerinde yeteri kadar düşünen her insanın karşılaştığı anlamsızlık, hiçlik gibi konularla karşılaşınca konuşmaya başladı batı. wittgenstein işte bu gereksiz konuşmaları budadı.

ondan sonra dildeki paradoks oluşumlarını vs yok etmek için kendi dilini oluşturmaya gitti. ancak sandığı kadar basit olmadığını görünce bu işin, ağlayarak kendini bir kır evine kapadı.

yukarıdaki yazı muhtemeldir ki incin oldu. çünkü şu anda açım, yorgunum, sırtım ağrıyor ve moralim bozuk, yarın finalimin olduğu ders hakkında hiçbir şey bilmiyorum.

özet: kelimelerle anlatılmayan şeyler vardır. bir insanı kelimelere dökemezsin. çok konuşan çoğu felsefe ve insan aynı zamanda boş konuşmaktadır. eğer konuşamıyorsan susacaksın, çırpınmayacaksın. hissetmeye bakacaksın. yüzyıllardır hissetmek ruhla ve metafizik öğelerle bağdaştırıldığı için çoğu inançsız hissetmenin önemini yabana atıyor maalesef. zihninizin gerisinde bir zihin daha var, kontrol edemediğiniz.

her neyse şu anki amacım okul bitince capunya'da master. öyle uzun vadeli bir amacım yok. zira yarına çıkacağımızın garantisi yok. biraz carpe diem staylaa takılmak gerekiyor bu hayatta.