ağustos depremini yaşadım anlatıyorum beyler

uykum çok ağırdır. her zaman bir uyudum mu feriştahı gelse uyandıramaz beni. uyandığımda depremin ortasındaydık. zaten saniyeler içinde olan bir olay, ne kaçmaya imkan var ne de olup bittiğini anlamaya. birden o eskiden okulda itfaiyecilerin yaptığı sunumlar geldi aklıma. içerden annem bağırdı. ara koridor çöktü. pencereden balkona atlayıp 4 yaşındaki kızkardeşimin yanına gittim. sırtıma bindirdim onu, sıkıca tut boynumdan dedim. odama geçtim, burda bekle hiç bir yere kıpırdama ben gelicem dedim.

deprem halinde herkes kendi derdinde tabii. gardrobun kapısını çöken ev koridoruna attım, annem üstünden yürüyerek yanıma geldi. babanın üstünde duvar düştü oğlum dedi. çok dayanıklı adamımdır, gibseler ağlamam. bağırarak ağlamaya başladım orda, giberim dedim böyle işi. gittim babamın yanına. gözleri kapalıydı korktum önce. anneme bağırdım. duvarı çok hafif kaldırdık, sürünerek çıktı altından. artçı depremler gelmeye başladı.

gideyim kızkardeşimi alayım aşağı inelim dedim. yangın merdiveni sağlamdı ordan ineriz dedik. annemle babama siz gidin inin, ben geliyorum dedim. odama gittiğimde giremedim odama. artçı depremle duvar yıkılmıştı odada, kızkardeşim vardı.

düşünün durumumu artık binler. bağırdım annemlere. duyan olmadı, çoktan inmişlerdi. saçını gördüm birden kızkardeşimin. duvarın altından. koştum yangın merdivenine, bağırdım anne çabuk gelin diye. koştu geldiler. bişeyler yapıp şu duvarı kaldıralım dedim babama. babam gitti, koltuğun başlığını söktü geldi. annenle abanın şu duvara, kaldırabilirseniz bunu altına sıkıştırırım havaya kalkar dedi. azıcık bişey kaldırdık başlığı duvarın altına koydu babam. meleğimi ezen birşey kalmamıştı ama ordan çıkaramıyorduk. sıkışıktı orada.

ayağım kaldı abi sıkıştı dedi bana. babamla abandık, ayağını çıkardık. indik aşağıya hepimiz. ayağı kanıyordu, mahallenin çeşmesine zütürüp yıkadım küçücük ayaklarını.

dışarısı çok kötüydü. o zamanlar 2D savaş oyunları vardı. aynı manzaraydı o oyunlarla. 2 pentium bilgisayarım vardı, küçük oyunlar oynardım o zamanlar.

felaket derecede kızarmış et kokusu geliyordu. gökyüzü gri tonundaydı. evimiz yalovada denizi görüyordu. deniz pembe tonundaydı.

yalovaspor'un o zamanki amigosu altan abimiz, sağ kalanları topluyordu. takıldık peşine, bir ekip oluşturduk. 2 gün boyuncu hiç uyumadan yalova merkezde kurtarma çalışmaları yaptık.

hiç unutmadığım bir anı daha ekleyeyim. cesetleri topluyorduk. birden toprağın üstünde bir saç parçası gördüm. tuttum. çektim. inleme sesi geldi. hayvan gibi toprağı kazmaya başladım. kızın eli oynuyordu. küçüktü daha. yarım saat boyunca tırnaklarımla kazıdım toprağı. kızı çıkarana kadar.

özet: deprem oldu, kızkardeşim duvarın altında kaldı. hiç bir zaman beynimden silinmeyecek olaylar oldu.

okuyanlar lütfen şunuda izlesin: http://www.facebook.com/v.../video.php?v=426257518333

ben o sıralar lisedeydim. balıkesir'de yakaladı beni deprem. internet başındaydım dıbına koyim. mirc'da takılırdık o günlerde. dalnet kusmuk, istanbulclub,ayna, zurna,istanbul kanalları falan filan.

önce bi elektrikler gitti yaklaşık bi yarım dakika sonra bugüne kadar hiç duymadığım bi gürültü koptu. dedim noluyor amk. sonra bi sallantı ki allah dedim yarra yidik. valde,birader ve peder uyuyolar o ara. neyse annem geldi, deprem esnasında hani o kapı eşiğinin altına gidilir ya,ne bilim işte direk oraya gittim ve o duvarı tuttum. dıbına koyim böyle bi sallantı olamaz, sanki titreşimli masaj aletini tutuyorum.

yaklaşık bi 50-60 saniye sürdü bu sallantı. bağırarak tamam dedim buraya kadar öldük. deprem bitti, hemen kendimizi dışarı attık, dışarısı bi dünya insan zaten. elektrik yok,cep telefonları falan çekmiyo. tabi o sırada düşünce depremin merkezinin balıkesir olduğu çünkü başka bi ihtimal veremiyoruz öyle bi sallantının ardından. balıkesir'de öyle salıncak gibi sallandıysa depremin olduğu bölge/merkez nasıl sallandı hakkaten hayal bile etmek istemiyorum.

aradan yaklaşık 1 saat geçti, elektrikler geldi. hemen tv'yi falan açtık tabi, önce telefonlar yoktu sonra onlarda geldi. dıbına koyim hemen bi internet yapiyim dedim, girdim nete. biraz önce sayıca 400-500 vuran zurna, istanbul kanallarında 3-4 kişi var yok.o anda da winamp'da blacklened çalıyo metallica.o girişle beraber 1 saat önce burda konuşan, yazışan insanların çoğunun artık ölü olduğunu düşününce o içimde öyle bi şey oldu ki,hala tarif edemiyorum ve hala ne zaman blacklened dinlesem, özellikle giriş kısmı beni o günlere zütürür dıbına koyim.

deprem sonrası gelen bi dünya söylenti de cabası.yok amerika yaptırdı, körfez'de gemiler vardı, deniz'den alev topları gözüktü vs vs vs...

ama o gün gökyüzü hakkaten şaka gibiydi, yıldızlara el atsan sanki avuçlardın.ve o ses. dıbına koyim o sesi hala unutamıyorum, öyle bi sesin ne tanımı ne de açıklaması olabilir.

ölenler öldü, giden gitti. hepsine allah rahmet eylesin.ama buna sebep olan huur çocukları hala aramızda. hiçbişi olmamış gibi dolaşıolar ve hala deniz kumundan inşaat yapmaya devam ediyolar. demem odur ki milletçe çabuk gaza gelip, çabuk unutan bi yapımız var.o günleri yaşayıp şu zamana kadar hala tedbir alınmamışsa, suçlular birer birer affediliyosa söylemeye dilim varmıyo ama daha çok acılar yaşayırız. hele ki şu günlerde heryerde istanbul'da olası bi depremin yıkımı ve kaybı konuşulurken.

son sözümde depremi gayri müslüm hareketler, muallak vari yorumlar ile "hakettiler" gibi bi kalıba sokmak isteyen şerefsizlere gelsin. lafı hiç gevelemiycem;sizlerin inandığı allahı da kitabı da gibeyim vicdansız huur çocukları. böyle vizdansız bi yorum yapabildikten sonra allaha, kitaba inanıp 24 saat namaz kılsanız nolur, kılmasanız nolur? önce insan olucaksınız huur çocukları, insan...

özet:yaşanan acı ve sıkıntılardan hiç ders alamadık. sadece bi daha böyle şeyler yaşamamayı temenni edip, kendimi kandırıp daha fazla kara bi tablo çizmek istemiyorum. herkese tekrar geçmiş olsun.

bende anlatiyim 17 ağustosu...
Yalovada anneannemlerin evindeydik kardeşimle daha 1 yaşındaydı bende 6. sınıfa geçmiştim. oturduğunmuz aprtman 5 katlıydı biz 4. katta oturuyorduk.o gün zaten bi takluk olacağı belliydi. böyle nasıl desem tak gibi bi hava var aşırı bunaltıcı. neyse ben salonda yatıyorum kanepede. dedem ayrı odada anneannemle kardeşim birlikte ayrı odada. birden çok şiddetli bir ses duydum ve gözümü açtığımda lambanın yanıp yanıp söndüğünü tavanda hızlı hızlı çatlaklar oluştuğunu gördüm ve hemen üzerimdeki pikeyi ayaklaklarım ve ellerimle üzerime gerdirdim. sarsıntının şiddeti giderek artıyordu.ve birden yattığım yerden havalandığımı hissettim. camlar içeri doğru patladı.o an deprem olduğunun farkında bile değildim derken üzerime büyük salon ile diğer odayı ayıran duvar yıkıldı.zor bela kafamı kenarlardan çıkartıp nefes alabildim ama üzerimdeki baskı çok fazlaydı. sarsıntı bitti. bağırarak anneanneme seslendim koştu ve o an nasıl bir kuvvet geldiyse kocaman duvarı üstümden kaldırdı. salonun ortasındaydık ama salon düz değildi 30 derece kadar eğimliydi. hertaraf moloz du.salonun ortasında klozet kapağı gördğümü hatırlıyorum. derken dedem geldi. başından yaralanmıştı ama bilinci yerindeydi. içeriden kardeşimin ağlaması geldi. anneannem gidip aldı kardeşimi.o da başından yaralanmıştı ama çok ciddi gözüküyodu. kafası adeta yamulmuştu. evin giriş kapısına doğru yöneldik.ama açılmıyordu. koskoca çelik kapı bildiğin ortadan yamulmuş arkadaş! sonra misafirler gelince açılan onun dışında kapalı tutulan salonlar vardır eski evlerde bilen bilir.. ordan içeriye doğru ışık tutulduğunu gördük gittik bi baktım salonun köşesinde kocaman bir delik. kendi aramızda konuşuyoruz nasıl inebiliriz 4. kattan diye. yaklaştık delikten bir baktık zemindeyiz. insanlar ellerini uzatıyor hadi çabuk çıkın dercesine. neyse biz çıktık. çıktıktan 2 dakka sonra kalan 2 katta çöktü.1. katta oturan yaşlı bi teyze vardı. beni de çok severdi o gün gel bu gece bende kal demişti ben de kalmayı çok istiyodu. çok güzel helva yapardı bana sıcak sıcak yerdim. anneannem hayır olmaz bu akşam yarın akşam kalırsın demişti. depremden sonra rahmetliyi 3 parça çıkardılar enkazdan. sanş mı? kader mi? ertesi gün babamlar geldi zaten hemen kardeşimi bursaya hastahaneye zütürdük.1 yaşında olduğu için kurtulduğunu söylediler. kafatası kıkırdağımsı bir yapıda olduğu için kendini kısa sürede eski formuna çevirir dediler. çevirmezsede cerrehi müdahale yapılır dediler. neyseki gerek kalmadı.o kötü günlerde geride kaldı. bizden bi can kaybı olmadı çok şükür.ama çok canlar gitti. buradan kaybı olanlara allahtan rahmet diliyorum. Helal olsun bu arada arka plandaki yazı beni çok etkiledi.

Özet: hayatınızın kıymetini bilin binler!