aşk acısındaki mantık hatası

bir kere aşk dediğiniz, ciksin en yoğun ve duygusal kimliğe bürünmüş halidir. burdaki ciksin tanımını da şöyle yapabiliriz: yapanların ikisinin de en azgın haliyle yapmak istedikleri eylem. yani taraflardan birinin istemediği bir cikste aşk yoktur zaten. fahişeler aşık olmaz bu yüzden.

neyse konuya gelelim.

yukarda tanımladığım şekliyle aşk, yani ciksin en yoğun ve duygusallaştığı an, bol miktarda çikolata yemekle aynı işlevdedir. çikolata da bazı durumlarda ciksle coşan hormonları coşturur.

peki 2-3 yaşındaki çocukların bile yiyince mutlu olduğu bir şey nasıl acı haline döner ki? aşkın mutlu etmesi gerekmez mi insanı?

haa. o zaman çoğunuzun alkol alırken"kanka aşk acısı çekiyorum" diye anıra anıra ağladığı durum aşk değil. merak etmeyin. ben bu ağladığınız durumu da düşündüm ve karar verdim.

sizin bu aşk acısı sandığınız durumlar tamamen egolarınızın esiri olmanızdır. ağlamanızın sebebi, söz konusu kişinin sizi istemiyor olmasıdır. sizin ağladığınız şey de tam olarak budur. onun sizi istememesi, sizin zütünüzü aşağı indirmiştir. egolarınızın anasını gibmiştir.

3 yaşındaki bir çocuk nasıl ki arkadaşları ona "sen bizimle oynama" dediğinde üzülüp ağlıyorsa, siz de aynı o çocuk gibi istenmediğiniz için ağlıyorsunuz. bence olayın özeti budur.