0
dün babama sarfettiğim fakat babamın anlamdığından mütevellit maşallah benim kızıma diye cevap arzettiği kelamın bugün burada, bu entry'de nedenselliğinin içerdiği kalıpsal varoluşu anlatmaya çalışacağım siz gerizekalılara müsadenizle. hippi akımı bir metafizik, bir bilim veya tutunan bir ahlak oluşturma gücüne inanmayan amerikan rock n roll kuşağına epik gelişimin ipuçlRINI verip kendi siyasi bütünleriyle birleşmektedirlerdi zamanında. müzik tarihinin her döneminde, kendilerine özgü nedenlerle onlan aklın yönetimine karşı bir blok oluşturdukları rockerlar tarafından örnek olarakta gösterilebilinir modernist karşıtlığa dair... isyanın bu yeni değillerdir belkide 70 kuşağının bize anlatmak veya anlatamadıkları ışığında... Örneğin kurt cobain'den günümüze kadar müziğin evrimi içinde geçmek zorunda kaldığı çeşitli dönemleri matematiksel olarak sınırlamadan, her dönemin düzenli olarak şu bilinen estetik tinsellik altında kendini gösterdiği de aslında kesindir. önce entelektüel bir müzik anlayışı yavaş yavaş çevresinde aşın bir kuşkuculuğa neden olur, bu kuşkuculuk da, içinde otorite ilkesinin tamamen aklın yönetiminin yerine geçtiği bir tür gizemciliğe, ahlaksal bir dogmatizme ulaşır ki bu noktada müziğin anarşist öğeleri ortaya çıkar... linkin park'la birlikte ve ona rağmen entelektüel kbohem yaşam araryışı, "Saf müziğin Eleştirisi" adına bozucu tüm gücüne kavuşur. Ama neye ulaşmak için? "Pratik anti modernist eleştirisi"nin sosyolojik vasiyetnamesi gibi olduğu bugün çok moda olan bu ahlaksal dogmatizmin karşıtlığına, "eylemin gizemciliği"ne ulaşmak için belkide bilemiyorum. Bundan böyle, müziğin ve hayatın bu iki bileşimi ikincinin birinci üzerine gitgide daha belirgini bir üstünlüğü ile paralel bir yol izlemiştir kanımca ama modernist dünyanın diktelerine siz de benim gibi karşı koyabilirsiniz, evet bunu yapabilirsiniz. haydi esrar içip sevişelim... herşeyin canı cehenneme.
