baba olmak

Annelik gibi %100 içgüdüsel bir duygu değildir bu his. Biraz kırıntı halinde içinde vardır. Ne zaman ki evladını kucağına alıp boynunun altında sadece ilk 2-3 gün duran yeni doğan bebek kokusunu derin derin içine çektin, işte o zaman anlarsın bu duyguyu ilk defa. O kırıntılar birden büyür ve içini kaplamaya başlar.

Artık önünde üç seçenek vardır.
Ya adam olmayı aklına koyarsın, ya da aynı kalır veya daha da it-kopuk olursun.

ilk evladında bu duyguyu keyfiyle süremezsin 2-3 yıl. Sürekli telaş ve diken üstündesindir. Yere düşer ağlar, canın yanar. Kafasını masaya, duvara vurur, keşke benim kafam kırısaydı dersin. Hastalanıp ateşlenir, cehennemde cayır cayır yanan o kadar korkmazsın. Tecrüben yoktur çünkü.

Kısacası erkeğin hayatına anlam katar baba olmak.
Ama kalbiyle anlarsa...

Annelikten daha kutsal ve zor olduğunu kimse bilmez.