baba yigit delikanli

bu kaltakla aynı mahallede büyüdük. mevlanakapı'da. babası zabıtaydı. alkolik hasta bi adamdı rahmetli, erkenden de gitti zaten. bu anasıyla yoksul, perişan... bizim tuzumuz kuruydu, hacı babam yapmış bi şeyler. bi de zagor vardı. bizim eski evin kiracısının oğlu. babası filimciydi yeşilçamda. cepçilik, arpacılık, her yol vardı itte. ama sevimli, yakışıklı oğlandı. bizimkine aşık etmiş kendini. ben efendi oğlanım, okul mokul takılıyorum o zamanlar. öylece büyüdük gittik işte. ne tak varsa hep askerliği beklerdim. dört sene kaldı, üç sene kaldı... sonunda o da geldi gittik. bizde de herkes bunu bekliyormuş; gelir gelmez yapıştılar yakama. ev düzüldü, kız bulundu, çeyiz falan filan... nikahlandık. iki taksi bi dükkan verdi peder... dükkanda koltuk moltuk satardım. bi gün bu huur çıkageldi. hiç unutmam, görür görmez cız etti içim. böyle basma bi etek dizine kadar, çorap yok, üstünde açık bi bluz, saçlar maçlar... pırlanta anlıyacağın. şunun bunun fiyatını sordu, dalga geçti benimle. kanıma girdi o gün. tabii taktım ben bunu kafaya. ertesi gün bi soruşturma... dediklerine göre yemeyen kalmamış mahallede. ama asıl zagora kegibmiş. zagorda kaftiden içerde o sıra. bi gün, süslenmiş püslenmiş; zırt geçti dükkanın önünden. yazıldım peşine. tuhafiyeciye gitti, pastaneden çıktı; minibüs otobüs, geldik sağmalcılar'a benim içimde bi sıkıntı... işi anladım tabii: zagoru ziyarete gidiyo. bi tuhaf oldum, bini de kıskandım. uzatmayalım çaresiz evlendik ötekiyle. o ara zagor içerden çıktı. sonra bi duyduk; kaçmış bunlar. altı ay mı bi sene mi; kayıp. hep rüyalarıma girerdi huur. o gün dükkana gelişini hiç unutamadım. benimkine bile dokunamaz oldum. sonra bi daha duyduk ki iki kişiyi deşmiş zagor: biri polis, ikisinin de gırtlağını kesmiş. karakolda beş gün beş gece işkence buna. arkadaşlarının öcünü alıyorlar. kaltağa da öyle... önce öldü dediler zagor'a, sonra komalık. ankara'da oluyor bunlar. bizimki bi gün çıkageldi mahalleye. zagor içerde, en iyisinden müebbet. bi sabah dükkana geldim, baktım bu oturuyo. önce tanıyamadım. anlayınca içim cız etti. cız etti de ne? tornavida yemiş gibi oldu. çökmüş, zayıflamış, bembeyaz bi surat... ama bu sefer başka güzel huur. orhanın şarkıları gibi. kalktı böyle, dimdik konuşmaya başladı. dedi para lazım, çok para. zagor'a avukat tutacakmış. ilerde öderim dedi. esnafız ya biz de, "nasıl?" diye sormuş bulunduk. huurluk yaparım dedi, istersen metresin olurum. içime bişey oturdu ağlamaya başladım, ama ne ağlamak! işte o gün bi inandım huuryla tam yirmi yıl geçti. uzatmayalım, zagor'a müebbet verdiler. ama rahat durmaz ki bin! ha birini şişledi, ha firara teşebbüs; o şehir senin bu şehir benim, cezaevlerini gezip duruyo. huur da peşinden. sonunda dayanamadım: ben de onun peşinden... önce dükkan gitti, ardından taksiler. karı terk etti, peder kapıları kapadı. yunus gibi aşk uğruna düştük yollara. iş bilmem, zanaat yok. bu tınmıyo hiç. ilk yıllar ufak kahpeliklere başladı, sonra alıştı. gözünü yumup yatıyo milletin altına.gel dönelim diye çok yalvardım. evlenelim, pederi kandırırım, zagor'a bakarız: yok. kancık köpek gibi izini sürüyo itin. ne yaptı buna anlamadım. kaç defa dönüp gittim istanbul'a. yeminler ettim. doktorlar, hocalar kar etmedi. her seferinde yine peşinde buldum kendimi.bi keresinde döndüm, biriyle evlenmiş bu, hamile... beni abisiyim diye yutturduk herife. nedense rahatladım, oh dedim, kurtuluyorum. bu da akıllanmış görünüyo. yüzü gözü düzelmiş, çocuk diyo başka bişey demiyo. sinop'ta oluyo bunlar. ben de döndüm istanbul'a. doğumuna yakın, zagor bi isyana karışıyor gene. hemen paketleyip diyarbakır cezaevine postalıyorlar. çok geçmeden bizimki depreşiyo gene; o halinle kalk git sen diyarbakır'a, üç gün ortadan kaybol... herif kafayı yiyo tabii. dönünce bi dayak buna: eşşek sudan gelinceye kadar. kızın sakatlığı bu yüzden. sonra çocuğu doğuruyo. durum hemen anlaşılmamış. ortaya çıkınca bi gece esrarı çekip takıyo herife bıçağı. çocuğu da alıp vın diyarbakır'a, zagor'un peşine. allahtan herif delikanlı çıkıyo da şikayet etmiyo. ben o ara istanbul'da taksiden yolumu buluyorum. epey bi zaman böyle geçti. yine her gece rüyalarımda bu. zagor'un diyarbakır cezaevinde olduğunu duymuştum o sıralar. bi gece bi büyükle eve geldim. hepsini içtim. zurnayım tabi. bi ara gözümü açıp baktım: karlı dağlar geçiyo. bi daa açtım, başımda bi çocuk, kalk abi, diyarbakır'a geldik diyo. baktım, sahiden diyarbakır'dayım. bi soruşturma... kale mahallesi vardır oranın, bi gecekonduda buldum, malımı bilmez miyim? görünce hiç şaşırmadı. hiç bişey demedik. o gece oturup düşündüm. oğlum bekir dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi. o gün bugün usul usul yürüyorum işte.

şuan klavyeye bakmadan yazıyorum ve son derrece hızlı oldugumu düşünüyorum annem diyor ki sen tam bir asosyalsin halbuki öyle değilim sadece hız ile alakalı bir şey ve dostum buradan yavaş gözüküyıor ama aslında çok hızlı yazıyorum lan önüme yazı geldi bir an göremedim ama doğru bastığıma eminim adamım biraz daha geliştirirsem fast and furious olabilirim ahahaha lan bunu okuyan var mı acaba sadece şuan hızlı yazma denemesi yapıyorum yani kafama gelenleri direk buraya akıtıyom çok saçma lan aslında ben biraz da şizofrenim amk ama klavye konusunda çok sağlamımdır bir hacker gibi yazarım ancak bir msn şifresi bile kıramam bunu sorarsanız hiç uğraşmadım online oyunlara ve ferrelara ayırdıgım vakti şuan hackerlıga ayırsaydım banka soyardım hackerlık çalışma değil yetenek işidir ve bu yeteneği anne karnında almak gerekir tamamiyle benim yazımdır bu arkadaşlar bakalım facebook bu uzun yazıyı kabul edicek mi ? tabi ki edicek çünkü bu twitter değil ve belli bir karekterle sınırlı değliliz ve şuan uçuşa geçtiğimi sanıyordum ki bir an da yavaşladım tamamen konsantre olma meselesi hızlı yazmak benimle kapışın ve sonuçları görün cocuklar burada bir oyun vardı hızlı yazma oyunu onu oynamak isterdim ancak ne demek ben bilirim sagolun tşkler özet geç bin zaaa aklıma bişeyler gelmiyor yazmak için duraksamamam gherekiyoer mamk bak hep yanlış yazdım ve bir yandan da yanlıslarımı siliyorum neden öyle bilmiyorum bunu kıopyala yapıstır yapsam millet beni salak sanar ve şuan elektrikler kesilse vicdan azabından ölürüm çünkü aklımdan geçenleri hiç bu kadar uzun yazmamıştım elim agrıdı oçları hızlı yazmaktan daha fazla artistliğe gerek yok sanırım tepeden tuşlara basmak daha kolay oluyormuş tahta masa bunu engelliyor elinizi dik bir şekilde tutun ve hızlı bir şekilde yazın bu arada ben fake aleminden puştun teki bunu okuduysanız helal olsun ve okuyan beynini gibeyim huur cocugu bu uzun küfür değildi özet yok beyler okuyan okusun sadece sacmaladım istedigim tek şey yazmaktı dostum önümde ki bu ufak oç klavyeyle sadece bir kaç şeyler yazmak istememdi neyse arkadaslar daha fazla uzatmaya gerek yok bu çok önemli bir yazı kesinlikle okuyun ve çok önemli bu bunu diger arkadaslarınıza da gönderirseniz bir delinin günlügünü okumuş olursunuz neyse ben rahatım biraz da siz yazmaya çabalayın bakalım cidden ellerim yoruldu ve daha fazla tahammül edemiyorum gözlerimi de kapadım ve böyle daha rahat hissediyorum annem yanımda olsaydı benimle gurur duyardı anne bu arada maden mühendisliği okumayi düşünüyorum iş imkanları var ama maaşlkarı düşük yinede şükür o da iyidir odtü veya hacettep ünv. bir okusam bana yeter sonucta iş bulurum bana beş binlara yeter dicem ama o kadar maaş vermiyorlar yeterince hissederek yazdım sanırım arkadaşlar olm konusmayı bitirmek istiyorum ancak bitirmekte istemiyorum insanın yazdıkça yazası geliyor yavaş yazsam amk der geçerdim bu ne lan derdim çok sacma cünkü neyse arkadaşlar benden bu kadar daha fazla yazmaya gerek yok!