efendim olay 2008 yılında meydana geldi. bakırköy meydandan okulumun bulunduğu beyazıta doğru yola çıkmıştım. (bkz:
94a)
sabah 9 suları. orta kapının hemen çaprazında bir yer bulup oturdum. o sıralar üniversite son sınıftayım okul uzayacak mı uzamayacak mı, fenerbahçenin avrupa macerası falan düşüne düşüne gidiyorum. neyse daha incirli caddesinden çıkmadan yaşlı bir teyze bindi otobüse. ortadaki boşluğa kadar yaklaştı, kalktım yer verdim. teşekkür etti yola devam ediyoruz. neyse ben ortadaki o demirden tutundum düşünceler içinde dışarı bakıyorum ki bir homurtuyla kendime geldim.
-teyze onun yeri burası değil
lan noluyo acaba diye döndüm baktım uzun saçlı üzerinde kelime esprili genç tişörtü olan bir eleman yer verdiğim yaşlı teyzeye diyormuş. meğer teyze oturunca ufak bir kuranı kerim çıkarmış onu okuyormuş.
- evladım ne zararım var benim sana. kendi halimde okuyorum
bu arada hemen çaprazdaki koltuktan yaşlı bir cumhuriyet kadını tartışmaya katıldı:
-delikanlı doğru söylüyor git tanrına evinde tapın.
beynimden vurulmuşa dönmüştüm. yahu istanbulun göbeğinde böyle bir olay nasıl olurdu. neyse ben de olaya müdahil olup yaptıklarının yanlış olduğunu anlatmaya başlamıştım ki iki üç kişi daha bitti sağdan soldan. vay efendim bu dinciler nasıl da birbirlerini kolluyorlarmış da, ülke irana dönmüş de, bakırköyü bile istila etmişler de (o cumhuriyet kadını söylüyor bunu).
bu tartışmalar devam ederken otobüs sert bir şekilde durdu. şoföre kadar gitmiş sesimiz. birader neneyi de al in aşağı dedi bana şoför. arkadaş cevap vericem ama bütün otobüs dik dik bakıyor bana. baktım teyze de ağlamaklı olmuş bu halde otobüste durmasının da bir anlamı yok. beraberce indik otobüsten.
incirliden çıkınca ilk durakta bekliyoruz. yahu teselli edeyim diyorum kadını ama nasıl edeceksin ki? senin ülkende sana yaşama hakkı yok artık ama canını sıkma ya mı diyeyim kadıncağıza? en iyisi olay hiç olmamış gibi yapmaktı. tıpkı onlarca yıldır yaptığımız gibi. bir sonraki otobüse bindik o önde bir yere oturdu ben arkaya geçtim hiç konuşmadan.. .ve az önce hiç bir şey olmamış gibi davranarak, öyle davranmak zorunda olmanın verdiği hüznü her bir hücremde hissederek.
edit: gelelim buradan çıkarılacak sonuca. her hafta otobüsten indirilen "modern" mini etekli yazılarına ağızlarından salya akıtarak alkış tutanlar nedense sözkonusu olan karşı taraftan biri olunca birdenbire çok sarkastik bir havaya büründüler. vay efendim çok komikmiş, dinciler yine mağdur olmuşmuş vs. vs.
ben bir müslümanım ve sizin kadar bağnaz değilim. siz otobüsten indirilen mini etekli tarzı entryleri sorgulamazken ben her türlü yazıyı sorguluyorum. sadece din karşıtı olmakla ilerici olunmuyor. kendi görüşünü savunsa da bir insana yalan söylüyorsun diyebiliyor musunuz? diyemiyorsanız en büyük yobaz sizsiniz. hem ateist hem de yobazsınız. (bkz:
new achievement unlocked)
edit2: vay be herkes böyle bir öncüye ihtiyaç duyuyormuş meğer. ne hikayeler çıktı ortaya. uçaktan atılan izmirli amcanın haline çok üzüldüm, allah acil şifalar versin. *
edit3: bazı zeki(!) arkadaşlar da bu anlattıklarımın yalan olduğunu belirtmişler. olum şaka mı yapıyorsunuz yoksa normal haliniz mi bu?
