Hocalarım bana
"asla üniversiteyi kazanamayacaksın"
Ailem
"asla üniversiteyi kazanamayacaksın senden bir tak olmaz"
Arkadaşlarım
"asla kız gibemeyeceksin, bu ne hal be"

Çabalamak suçmuş demekki. Kimse ne yaptıysam yaranamadım.
11.sınıfın bitmesine yakın artık bir gün dayanamayacak gibi oldum. Tuvalette saatlerce ağladım. Başarmam gerekti. Onlara yanıldıklarını göstermeliydim.
Hem resim çizmeye devam etmeli hemde derslerime odaklanmalıydım. Mutlaka bir çözüm yolu olmalıydı. Hem resmimi geliştirmeli, hemde ygs ye çalışmalıydım.

O günü öyle bitirdim. Herzmaanki gibi servisle gelebildiğim son noktaya gelip, ordan otobüse bindim.
Bir anadolu lisesinin önünde indim. Orda herzamanki gibi beni evin önüne zütürecek otobüsü beklemeye başladım.
Babam devlet memuruydu, ama dağın başında oturuyorduk.
Herzamanki gibi otobüs geldi içi boş...
Grçip oturdum.
Yol arkadaşımda geliyordu işte

Yanıma oturdu,
-meraba
- meraba işte.
Bir an bu gün yaşadıklarımı düşündüm.ve bir anda aklıma muhteşem bir fikir geldi.
Kıza ilk defa nasılsın dedim, bana şaşkın bi ifadeyle bakarak iyiyim teşekür ederim sen diye sordu.
Birden muhabbet koyulaştı. Sizin liseniniz kaç puanla alıyor dedim.
Ve duyduğum şeyler muhteşemdi.
Bu baheneye telefon numarasını aldım.
Akşam biraz okul gakında soru sordum.
Ygs yede yazırlanacaktım, resim kursunada gidecektim.
Süper bir fikirdi.

Ama küçük bir sorun vardı, bizimkiler bu okula geçmemi hiç istemezlerdi.
Evet dediğim gibi onlara söylememle bana çıkıştılar.
-sen yapamassın, edemezsin, o okula gidemezsin.
Sadece kafamı salladım. Onlara inat bunu başarmalıydım.

Hayaller eşliğinde uyumuşum. Sabah kalktığımda biraz heycanlıydım. O okula gitmeyi kafaya koydum.
Sırf geleceğim için gidecektim o okula

Sonra bu ailenin iş çindem gibtir olup gidecektim.
Evlatlık olduğumu bile düşündüm.
Çünkü birtanede ablam var benim, hukuk fakültesinde okuyo. Ona duydukları saygı, sevgiden birazda bana duysalar çok mutlu olacaktım.
Zaten aileme hiç benzediğim söylenemez.
Okulda sabahtan akşama kadar hayal kurararak test çözdüm.
Çoğu kişi benle test çözüp ders çalışıyorum diye dalga geçti.

Siz gülersiniz ben çalışırım dedim.
Tabi cidiye almadılar, bu lafımada güldüler. Bizimki inek olcak başımıza, umarım haklı çıkar dedileer yalancıktan.
içimden tabikide haklı çıkıcam çabalamaya devam ediyorum en azından. Kaybedersemde çabalayarak kaybederim en azından.
Ama çok eksiğim vardı, ve tabiki kitap okuma alışkanlığımda yoktu.
Diksionumda pek iyi değildi.

Derslerimizde ağır değildi tabi, sabahtan estetik, müzecilik, gerikalan 6 derste 3 boyut.
3 boyutun 3 dersinde köpük oyuyoruz gerikalan saatlerdede gülüp eyleniyoduk. Yani onlar eyleniyodu. Ben sadece oturup ya müzik dinliyodum yada kitap okumaya çabalıyodum. Hem diksionum düzelir hem paragraf sorularını daha iyi yapmak için

O günü öyle bitirdim gene.
Herzamanki gibi servisten inip otobüse bindim.
Otobüsten indim ve beni yukarıya çıkartacak otobüsü beklemeye başladım.
Otobüs geldi bindim. Yol arkadaşımda yavaş yavaş butarafa geliyordu.
Arabaya binip yukarıya kadar yürüsekmi dedi.
Tamam dedim ve otobüsten inip yürümeye başladık. Yürürken bu gün yaptıklarımızdan bahsettik.
O birazcık konuşkan ve sosyal, çok iyi bir kızdı, ona aşık bile olmuş olabilirdim. Ama benimle bir kız konuşsa ben onada aşık olurdum.
Heralde abazalıktan kaynaklı bişey

iyice bana sokuldu, sanki 40 yıldır arkadaşmışız gibi konuşuyoruz.
Konuşma iyice hararetleşti.
Onun okuluna gelirsem diyede oda biraz heycanlıydı.
Onun onca arkadaşı varken neden benim için heycanlanıyordu ki.
Açık sözlü olduğum için direk bunu ona sordum.
ilk bi gülümsedi, ardından çünkü sende benim sevdiğim sayılı arkadaşlarımdansın.
Dedi. Bir mutlu oldum.

Zaten ben evime varmıştım. Yaklaşık 40 dakikadır yürüyorduk.
Kızın ismi aybüke olsun.
Aybükenin yaklaşık 10 dadkalık yoludaha vardı. Onu öylece göndermeye vicdanım el vermedi.
Ona burda bekle ben hemen geliyorum dedim.
Bahçeye koşarak gittim. Benim biskleti aldım. Hemen yanına gittim. Bana buna böyle dedi.
Bayabir şaşırmıştı. Tahmin ettiğim şey içinmi getirdin diye bana sordu.
Evet dedim.
Ama biraz utanmıştık ikimizde.
Çünkü önümdeki demire binmesi gerekiyordu.
Şey falan demeye başladık.
Ardından ikimizde bir gülme tuttu.

Ben bigiblete bindim ve ona dönerek binmiyormusun?
Dedim. Gülünmseyerek önümdeki demire yan oturdu.
Bütün gücümle pedalları çevirdim. 3 dk içinde yorulmuştum. Ama belli etmedim.
Evini bana tarif etti.
Evine geldiğimizde biskletten inip yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.
Evleride baya iyiydi. Kocaman bir bahçeleri vardı.
Sanki ev ev değilde saray.

Sonra eve döndüm.
Annemin o salakça sorularına marus kaldım.
Odama geçip testimi açtım.
Kendimi fazla teste kaptırmışım sanırım. Saate baktığımda 7 olmuştu.
Kulaklığımdan müzik açıp o kızdan belki mesaj gelmiştir diye açtım.
Evet 7 mesaj gelmişti.
Hepside nerdesin genemi test çözyosun, beynin yanmasın, bu gün için teşekkür ederim
Falandı. Ulan olmayacak hayallere yelken açmıştım sanki.
Bu kıza bağlanırsam, üniversitede ayrılacaktık.
Ya istediğim bölüme giremezsem falan filen diye bir an umutsuluğa kapıldım

Sonra kendime giberim senin düşünceni başaracaksın, başarman lazım dedim ve hararetli bir konuşmanın ftilini ateşledim.
Artık ses kaydıyla konuşuyorduk.
Tam bir müzikçi sesi vardı. Ama notlarla yada kalemlerle arası benim kadar iyi değildi.
Konuşma bitince, biraz oturdum.
Yatmak için hazırlanırken peki iyi resim çiziyormusun diye medaj attı. Konuşmak istediğini anlamıştım.
Bende senden daha iyi çiziyorum tatlı kezban dedim. Bana neden kezban diyosun falan diye tirip attı.
Bende tirip atığın için falan dedim komik ve çok eylenceli bir konuşma geçti aramızda.

Hayaller eşliğinde uyudum.
Sabah herzamanki gibi okula gittim. Okuldan servise bindim, servisten otobüse, otobüsten indim falan filen.
Yol arkadaşımla gene yürümeye karar verdik.
Bu yürüyüşte çılgın birşeyler olacağı belliydi.
Komik espirilerle yürürken, kız çok yoruldum ben ya dedi.
Yapacak birşey yok benimle yürümeye devam edeceksin dedim güldü.
Ardından ağzımdan istemsiz olarak gel sırtıma binde taşıyayım dedim.
Kız şaşkın, ve komik bir ifadeyle çantanıda ben taşırım dedi.
Hay ağzıma sokayım dedim. Çantamı o kıkırdayarak aldı
Sırtına taktı.
Ardından durdum ikimizide gülme krizi aldı. Beni zorla yere doğru domaltıp. Boynuma sarıldı, ve sırtıma. Çıktı.
Ayağa kalktım 1 dakika bağıra bağıra gülerken sonunda ikimizde düştük.
Yerde hala gülüyorduk.
Ulan ben bu kıza aşık oldum galiba dedim.
Ama abazalıktan kaynaklıda olabilir. Çünkü ne zaman bana temas etse çavuş dim dik oluveriyordu.

Gülme faslı bitince, evde gene huzursuzluğun olacağı aklıma geldi.
Annem gene bağıracaktı, babam eve gelince ikisi tartışacaktı. Ardından babam gelip bana bağıracaktı
Derin bir iç çektim.
Ne oldu sana diye koluma sarıldı bişey yok dedim. Bişey var ama dedi.
Suatum. Akşam bu konu hakkında konuşucaz dedi tatlı bir dille.
Bizim eve vardığımızda gene beklemesini söyledim. Olmaz falan yoruluyosun dedi ama dinlemedim gene gülümsedi bana çok güzel bakıyordu.
Hemen bigibleti alıp geldim.
Gene önüme oturdu. Onun mis gibi saçlarının o güzel kokusunu içime çektim.
Güneşin yakıcı ışınları saçlarına çok güzel yansıyordu.
Onun kokusunu içime çektiğimi anlamış olacakki bana baktı ve gülümseyerek güzel kokuyomuyum bari dedi.
Ulan o kadar güzel kokuyoduki anlatamam gülimsedim.
Oda bana doğru yaklaşarak kokladı. Bir an heycandan direksionun hakimiyetini bile kaybedecektim. Zaten çavuş dim dik. Zevk suyu akıyo galiba hafif bi ıslaklık hissetim.

Parfümün güzelmiş dedi bana gülümseyerek.
Bende gülümsedim. Sonra önüne döddü ve elini elimin üzerine koydu.
Sen ateş gibi yanıyorsun diye bana korkmuş bir ifadeyle döndü.
Ama ben üşüyorum dedim. Anlımda hafif terlemişti.
Elini anlıma koydu.
Ve durr diye bağırdı durdum hemen bende. korktum. Yoksa yanlış birşeymi yaptım diye.
Hem indi ve sen ateş gibi yanıyorsun seni eve zütürmem gerek in hemen ordan dedi.
Hayır olmaz diye direndim. Zorlq bana bağırarak çabuk in seni eve zütürücem dedi olmaz falan dedim ikna ettim. Biskletimle eve dönmeye başladım. Onu orda bırkamak zorunda kaldım.
Gözü giderken bendeydi

Eve vardığımda kendimi hiç iyi hisetmiyordum.
Annemin bana kızmasını, bağırmasını, nedediğini anlamıyordum Bile
Odama geçip yatağa kendimi bırkatım.
Hemen uyumuşum zaten.
Ama 10 dakika içinde uyandım
Yada kendimi uyandırmıştım.
Çünkü hasta olursam vücuttaki yeni organ çöpe giderdi.
Hemen kendi ilaçlarımı atıp, kimliğimi, nakil belgemi aldım. Babamı aradım.
Babam küfürler eşliğinde dışarı çık grliyorum dedi.
Böyle hayat olmaz olsun dedim. Telwfonumun arkasını açıp içinde ne var ne yoksa söktüm. Çünkü annem ben yokken kurcalamasın diye.
Hastanede ihtiyacım olmazdı telefona.

Arabaya binmemle, kendine dikkat etmiyosunda, sen salaksında hay gibiyim dedim.
Hastaneye sonunda vardık.
Hemşireye derdimi anlattım o ded kağıdı verdim.
Hemen doktoru çağırdı. Orda ilk müdaheleyi yaptılar. Serumla sarı bir şey verdiler.
Vücudumda bir yanma hissi falan oluştu uyumuş kalmışım o sıra. Uyandığımda saat gece 2 falan dı hala kendimi kötü hisediyordum resmen vücudum cayır cayır yanıyor gibiydi. Ve çok terlemiştim.
Elimile kolumu tuttum ama buz gibiydi.

Ne kadar öyle kaldım hiçbirfikrim yoktu. Hemşirenin biri gidip biri geliyordu bense sadece acı çeker bi halde izliyordum. Gene uyumuşum o sıra.

Edit: beyler elimden geldiğince hızlı yazmaya çalışıyorum ama benimde günlük yaptığım işler var

Sabah kalktım falan taburcu ettiler, o gün için rapor aldım.
Cuma günüydü nasılsa.
Eve gitmemle annemin bana hunharca kızması bir oldu.
Direk yattım zaten. Telefonu açtığımda bir tek o kızdan mesaj vardı.
Bıktım bu hayattan diyordum. Ulan bir kişi bilemi nerdesin diye sormaz.
Öğleye doğru annemin kapıdan çıkış sesini duydum. Kalktığım gibi 31 çektim.

Sonrada depresife bağladım.
Sigara içsem yakardım birtane. O okulu kazanıcak ve bu yerden gibtir olup gidicektim.
Testin başına geçtim sonra.

Aybüke beni bayabir merak etmişti.
Pazartesi okula gitmeme kararı aldık.
Buluşacaktık.
Bazen diyorumki keşke buluşmasaydık.
Hatta o kızla hiç tanışmamış olsaydım.
Ama son pişmanlık ne fayda ederki.
Zengin ve havalı bir kızın sizi seveceğinimi sandınız
YOOOK ÖYLE BiR HAYAT
gibmişim insanlarını. gibmişim hayatını.
Kızla buluşmaya gittiğimde sadwce havalı, güneş gözlüğü takmış erkekler, aybükeyle sarmaş dolaş bir çocuk. beni gördüklerinde bin gülüşü atılar. Ben zaten donmuştum o an durdu sanki.
Bana bağırdı aybükenin sevgilisi.
gel lan buraya.
Duyduğuma göre benimkine yavşıyormuşsun dedi.
Sanane diyip çıktım ordan bana bayabir güldüler.
Gözümden yaşlar eşliğinde herşey hayallerdiki gibi olmuyormuş dedim. Ne sığınabileceğim bir yer vardı ne konuşabileceğim.
intarnette motivasyon videoları izlerken karşıma "8mile ve mr.nobody" filmi dekgeldi.
Onları ixlediğimde hayatımın esksi gibi olmayacağını anladım.
gibMiŞiM iNSANLARI CANIMM NE iSTERSEE ONU YAPACAKTTIM.
ve eve gittim. Sığınabileceğim kimse olmadan.
Kendi kendimi programlayacaktım.
"DEMi LOWATO"NUN hayatını izledim.
Sizde izleyin bu dediklerimi.
Artıkk HERGÜN ÖLMEK YOKTUU BENDE YAŞAYACAKTIM BANA YAPAMASSIN DiYENLERE iNATTTTTT.
Edit:hikaye daha bitmedi kaçmayın yani.

O akşam kız bana, asla o istediğin ANiMATÖRLÜK bölümünü kazanamayacaksın hahahaha demiş.
Evet kazanacaktım. Ona yanıldığını kanıtlamalıydım. Sabah ne kadar erken kalkmam gerkesede gece ne kadar geç uyusamda. Başarmalıydım.
Artık vakti gelmişti.
Programım hazırdı.
Sabah saat 4 de kalkıp gece 12 de yatıyordum.
Gecemi, gündüzüme katarak kimseyle konuşmadan sadece derss ve ders ve tekrar ders.
Hiç kız yok, sevgi yok, konuşan yok sadece ders.

Onlar eylenirken ben sadece ders çalışacaktım.

Kelebek etksi ne kadarda büyük bir şeymiş. Mr. Nobody filmi hayatımın değişmesine sebep oldu

Bütün yaz uyumadım sadece ders çalıştım.
Dalga geçildim, hor görüldüm, istenmedim dışlanmadım. Ama bunların beni yıldırmasına izin vermeyecektim.
Sadece çabaladım.
Ailemin tartışmaları arasında sadece çalıştım. Hiç destekçim olmadan.

En kötüsüde ne biliyormsunuz?
Kendi kendini teselli etmek.
Evet bunu yaptım.
Artık sınav günü "YGS" günü geldi.
Sınava girerken ailem bile gelmedi yanımda.