insanlar artık tek bir tip. Herkesin istekleri ve düşünceleri aynı. Artık Microsoft ve Apple, Milliyetçilik ve Sosyalizm kavramları, iyi ve kötü, güzel ve çirkin, mc donalds ve burger king yok. Artık herkesin sevdikleri şeyler aynı. Artık bir tartışma yok, artık kimse milliyetçilik daha iyidir, hayır sosyalizm daha iyidir. Veya Windows daha iyidir hayır Mac daha iyidir.Bu tartışmalar bitti çünkü bunlar yok oldu. Yani tartışmanın olmadığı bir dünya. Size kısaca şunu dediler: Düşünmeyeceksiniz, kızmayacak veya bağırmayacaksınız, sevmeyeceksiniz, istemeyecek veya görmeyeceksiniz, biz izin vermediğimiz sürece. Yani artık onların birer kölesi değilsiniz artık, onların birer kuklalarısınız. Bundan önce onların birer kölesiydiniz, istediğiniz zaman kendinizi özgür bırakabilirdiniz fakat artık bir kuklasınız ve sizi hareket ettirenler onlar. Artık siz kendinizi özgürleştiremezsiniz ancak onlar isterse elindeki kuklaları bir kenara fırlatırlarsa ancak o zaman özgür olabilirsiniz.Ve bunu sizler istediniz." insan kendini neden bir kukla haline getirsin ki? " diyorsunuz. Daha önce yapmadınız mı? Kendi kölelerinizi bir efendi haline getirmemiş miydiniz? insanlar artık sizi istediği gibi yönlendiriyor. Size " X isimli aleti alacaksınız. " diyor ve alıyorsunuz. Düşünmüyor veya sorgulamıyorsunuz. işte, sorgulama yetinizi kaybettiniz. Artık her şeyi kabul eden bir yapıya büründünüz. Hayır bunu size onlar yapmadı sizler yaptı. Artık isyan edemiyorsunuz. Kime isyan edeceksiniz? Arkadaşlarınızı, sizin gibi düşünen insanları nasıl bulacaksınız? Artık herkes aynı tip, artık herkes aynı düşünüyor. Eskisi gibi çıkıp " Bu sisteme karşıyız. " dediğiniz zaman sadece o sistemi kuranlar değil o sistemin köleleri bile, sizin gibi olanlar bile karşı gelecek. Eşiniz, dostunuz ve çocuklarınız size karşı olacak ve bunu biliyorsunuz. Bunu bile bile nasıl karşı olabilirsiniz bu sisteme? Boyun eğdiniz, sustunuz ve çalışmaya devam ettiniz. Onlar için günlerinizi hatta ömrünüzü harcadınız. Peki o sisteme nasıl karşı gelebilirsiniz ki? O sisteme karşı gelme düşüncesini bile aldılar sizden.Çünkü artık onların istediği gibi düşünüyorsunuz. Onlara karşı gelmek gibi bir düşünce asla oluşmayacak kafanızda, çünkü o düşünceyi bu sistemi kuranlar sildi ve siz buna mani olmadınız. Peki barış geldi mi? Zenginler sizlere emir vererek lüks içinde yaşıyor ve sizler ise bir robot halinde yaşamlarınıza devam ediyorsunuz.

Zenginler sizlere barış getirdiğini söylüyorlar ve acıklı kısım ise siz artık buna inanıyorsunuz. Onların barış anlayışına artık destek veriyorsunuz." Evet, bize barış getirdiler. " diyorsunuz çünkü düşünemiyor ve sorgulayamıyorsunuz.Ve en kötüsü su içmek ve yemek yemek kadar basit bir olay olan savaşmanıza mani oldu. insanın hatta canlıların ilk yaratıldığından beri savaşma güdülerini yok ettiler. Artık savaşamıyorsunuz. Artık insanları seviyor ve onlar ile mutlu bir ortamda iyi anlaşarak yaşıyorsunuz. Evet bu sistemi kuranlar artık savaşı kaldırdılar. insanlığın en muhtaç olduğu şeyi, savaşı yok ettiler. Peki neden? Barışı getirmek için. Peki şimdi soruyorum size: Savaşı yok edeceğiz diyen kişiler size barışı getirdiler mi?

Barış adı altında tam 3 dünya yarattınız, hangisi başarılı oldu? Hiç birisi.Çünkü hepsi hayalperestlerin uydurduğu " Yaşanılabilir Dünya " adına uygun hayal ürünü ütopyalar. Evet, bunların hepsi birer ütopyadır. Komünizmden sosyalizme, dünya üzerinde yazılmış bütün devlet sistemleri, hepsi birer ütopyadır.Çünkü kimse dünyada ki herkesin fikrini alarak oluşturmamıştır bu dünyayı, hepsi kendi isteklerini ve arzularını düşünerek, kendi istediği " Barışı " düşünerek oluşturmuştur o dünyayı. Peki o zaman şunu diyebilir miyiz: Barış imkansızdır. Peki ama barışı neden imkansız hala getiriyoruz ki bizlere güzel bir dünya yaratmak isteyen barışçıl kişileri neden istemeyelim ki? Sonuçta bizim güzel bir dünya içinde yaşamamızı istiyorlar.Öyle değil mi? Kim savaşların olduğu bir dünya ister ki? Belkide böyle olması gerekiyordu? Ki zaten dünya bu halde değil mi? Barışı isteyenlerin bile savaştığı bir dünyada savaşın kaçınılmaz olması içten bile değildir. Peki kaçınılmaz bir şeyden nasıl kaçabiliriz? Düşünün, nasıl kaçabiliriz? Veya şunu sorun kendinize: Savaştan neden kaçıyoruz? Savaştan neden kaçıyorsunuz? Zaten istediğiniz savaşmak değil mi? Barış için kurduğunuz 3 dünyayı da savaşarak kurmadınız mı? O zaman savaşı reddetmek yerine belki de savaşa yaklaşmalıyız." Nasıl yani? Savaşalım mı? insanları öldürmek, şehirleri yıkmak, insanların emeklerini çöpe atmak, bu mu isteğiniz? " diyorlar. Zaten sizin istediğiniz de bu değil miydi? Hadi ama düşünün, sizde insanları öldürmek, şehirleri yıkmak istemiyor musunuz? istemediğiniz kişilerin ölmesini istemiyor musunuz? Kaçınız çevresinde ki herkesi seviyor? Kaçınız gerçek barışçılar?
Kaçınızın düşmanı veya sevmediği kişi yok? Kimin olmaz ki, herkesin var." Düşmanlarımıza barış eli uzatarak uzlaşmaya gidebiliriz. " diyorsunuz. Peki, hiç gittiniz mi? Kaçınız düşmanlarınıza barış eli uzattınız? " Ben uzattım. " diyor. Peki daha sonra ne oldu? Barıştınız ve ömrünüz boyunca mutlu ve barış içinde mi yaşadınız? Hadi diyelim ki yaşadınız, daha sonra başka bir düşmanınız oldu ardından başka bir tane daha. Bunlardan birisi o uzattığınız barış elini reddederse ne yapacaksınız? Bir daha mı soracaksınız? Tekrar reddetti? Artık şu barış ve dostluk denen saçmalığı unutup onu gerçek bir düşman olarak görecek misiniz? Veya onu savaşılması gereken bir düşman olarak görmeniz ne kadar uzun sürecek? Gerçek düşmanlarınıza karşı başlatacağınız savaşı neden barış denen saçmalık ile uzatıyorsunuz? Uzaylıları düşünün, bir gün karşılacağız deniliyor." Bir gün karşılacağız. " cümlesinden sonra insanların aklına ne geliyor? " Acaba silahları nasıl, acaba bizden daha mı güçlü olacaklar, acaba bu savaştan hangimiz zafer ile ayrılacak. ", insanların aklına gelen ilk kelime savaş olmuyor mu? Tanımadığımız ve görmediğimiz bir varlık ile ilk düşündüğümüz şey savaş, değil mi? Hanginiz uzaylıları ilk duyduğunda barışı düşündü? Hiç biriniz." Ben düşündüm. " diyorlar, peki kim için barışı istediniz? Kendiniz? Aileniz? Kendi ülke ve milletiniz için mi? Peki geri kalanlar? Peki onlar için barışı kim düşünecek? Veya uzaylılar için barışı kim düşünecek?

Barışa, " Ben barış istiyorum. " diyerek ulaşılabilir mi? Siz insanları zengin ediyorsunuz ve bundan kurtulmak istiyorsunuz, artık onlara para kazandırmak artık köle olmak istemiyorsunuz. Patronlarınızda bunun farkında, peki bunun farkında olan zengin kişiler size bu özgürlüğü neden versin? Kaybedeceğini bildiği savaşa neden girsin? Kim kaybedeceği savaşa girer ki? Milyonlarca kişiye karşı tek bir kişi. Peki siz kazanacağınızı bildiğiniz halde bu savaştan neden korkuyorsunuz?

işçilerin kurduğu dünyaya bakalım. Yüzyıllardır süren bir hayal, " Dünya Barışı ", artık gerçekleşti.Ne kadar büyüleyici bir şey öyle değil mi? insanların mutlu ve adaletli bir şekilde yaşadığı, ismin ve rengin, dilin ve dinin önemli olmadığı bir dünyayı düşünün.Ne kadar büyüleyici. Aynı romanlarda yazdıldığı gibi. Fakat bunlar hayalden başka birşey değildir.Her insanı mutlu etmek mümkün müdür? Milyarlarca kişinin yaşadığı dünyada yarattığınız sisteme karşı olanlar ne olacak? Ölüm mü? Tabi ya başka ne olacak. Nereye sürgüne göndericeksiniz ki? Zaten her yer sizin. Hapislere mi atacaksınız? Peki barıştan ve özgürlükten bahsediyorsak neden insanları hapsettiğimiz hapishaneleri yarattık. Veya bunları bu yeni dünyada neden yıkmadık. Güvenmedik mi insanlara? Bir kitle çıkıp bu kurduğumuz dünyaya karşı çıkabilir. Sürekli tetiktesiniz öyle değil mi? Aynı kapitalizmi yok etmeden önce şirketinin batacağını düşünerek kara kara düşünen bir patron gibisiniz. Derde düştünüz.Ya beni indirirlerse.Ya bir ayaklanma olursa.Ya düzen bozulursa. Aynı o patronlar gibi elinizdekileri kaybetme duygusu oluştu fakat onlar zaten sizin değil ki? Sizin mi? Tabi ki de hayır. Aynı patronlar gibi. Peki ya şimdi savaş verdiğiniz o patronlardan ne farkınız kaldı? Daha öncede dediğim gibi " Bizler sizin değil kendi barışımızı istiyoruz. " dediniz. Barış, tanımı yapılamayan fakat dünyada ki her insanın iştahla baktığı, büyüleyici bulduğu o barış. Barışı isteyenlerin bile barışa ulaşırken savaşarak kazanmaya çalıştığı barış. insanın doğasında ki o barış, insanlığın ilk gününden bugüne kadar gelen o güzel barış. insanlar ayaklandı, artık 3 değil 2 saat çalışmak istiyoruz. izin mi vereceksiniz? Ee tabi, adaletli, barış ve mutluluğun olduğu bir dünya burası. Daha sonra 1 saat dediler. Peki ne olacak? Bir zaman sonra insanlar çalışmak istemez ise ne olacak? Onları zorla mı çalıştıracaksınız? insanları silah zoru ile mi fabrikalara sokucaksınız? Soruyorum: Kapitalizmi tekrardan mı kuracaksınız ?

" işçiler için savaşıyoruz ", ah ne güzel. Peki işçiler için neden savaşıyorsunuz? işçilerin kendini hatta bütün insanlığı bir köle haline getirdiği sistemden mi bahsediyorsunuz? Bu sistem için mi savaşıyorsunuz? " Hayır işçiler değil onu zengin iş adamları kurdu, insanları köleleştirdi, kapitalizmi bize dayattılar. " diyorlar. Hayır, kesinlikle hayır.ilk gün ki telefonu kimse size silah dayayıp almanız için tehdit etmedi, kimse size televizyon almanız için zorlamadı, kimse size bilgisayar almanız, mc donaldsda yemek yemeniz, starbucksda kahve içmeniz için dayatma yapmadı. Bunların hepsini sizler yaptınız.Özendiniz, patronların hayatlarına özendiniz. Araba istediniz, ardından daha güzel bir araba. Aldınız, daha sonra rengini beğenmediniz, rengini değiştirdiniz. Egzozu şu tarzda olsun dediniz biraz daha para verdiniz. Peki sonra? Yeni bir modeli çıkmış. Hadi dönelim başa. Telefon aldınız para verdiniz, ardından sim kartı, hafıza kartı, kulaklık ve şarj aleti, ardından güzel bir kılıf, daha sonra kırılmaz cam derken aslında yavaş yavaş sizi yarattığı zindanların içine atıyorlar.Ve insanlar o kadar aciz varlıklar ki buna inanıyorlar. Aynı barışın gelebileceğine inandıkları gibi. Peki bunun barış ile ne alakası var? Sence yok mu? Barış ve Kapitalizm." Peki hem barışa karşısın hem de kapitalizme karşısın, bu nasıl oluyor? " diyorlar. Kapitalizme karşı değilim hatta bu sistemi kuranlara resmen Tanrı gözü ile bakıyorum çünkü onlar çok zeki insanlar. Sizden, bizlerden daha zeki insanlar. insanları nasıl kullanabileceğini biliyorlar, mallarını nasıl satacağını, sizleri nasıl köleleştireceğini, cebinizde ki paradan ruhunuza, arabanızdan yatak odanıza kadar her yere girebiliyor ve sizin her şeyinizden haberdar oluyorlar. Dünyanın en zengin insanları ve en büyük efendileri.Ülkeleri hatta dünyayı yönetiyorlar. Böyle birine nasıl karşı olabilirim ki? Veya diyelim ki oldum, ne yapabilirim ki? Tek başıma ne kadar dayanabilirim? Hatta daha önemlisi dayanmaya cesaretimiz var mı? Elinizde ki telefonları kırıp atmanız gerekirken arkasında bir çizik olunca günlerce düşünüyor, saatlerce çiziği yok etmek için uğraşıyorsunuz. Resmen kendi ellerinize kelepçe vuruyorsunuz." Ben bir köleyim ve size hizmet etmek istiyorum. " diyorsunuz. Hayır mı? Peki neden elinizde ki telefonu şuan da kırmıyorsunuz? Çok mu pahalı? Para mı verdiniz? Tabi para verdiniz, saatlerce çalışarak yoruldunuz ve terlediniz, insanların ağız kokularını çektiniz ve emeğinizin karşılığını aldınız. Bakın onlarca zorluk, o parayı almak için katlandınız yüzlerce kişi." Ben bu telefonu almak için şerefsiz patronun ağız kokusunu çekiyorum. " diye isyan ediyorsunuz ama ardından gidip söve söve kazandığınız parayı o patronun telefonlarına, kahvelerine ve yemeklerine harcıyorsunuz. Kazanan kim oldu? O övündüğünüz " Ne zorluklar ile para kazanıyorum ben sen biliyor musun? " sözünüzü tekrar söyleyebilir misiniz? Buna cesaretiniz var mı? Zaten onları yeterince beslediğiniz yetmedi mi? Bunları ne zaman göreceksiniz?

Şimdi artık dünyanın en büyük kesiminin, işçi kitlesinin söylediği şeye gelelim " Barış ve haklarımızı istiyoruz. ".Ne kadar güzel birşey: Barış ve Haklar. Adalet.Kim verecek size bunu? Barışı kimler elinde tutuyor? Kimler serbest bırakmıyor o barışı? Patronlar ve dünya liderleri mi? Hayır, onlar sadece birer kukla ve o kuklaları yönetenler sizlersiniz." Bizler birkaç kuruş ile çalışan küçük bir kesimiz. " diyorlar. Hayır, kesinlikle hayır. Sakın kendinizi küçük görmeyin, çünkü sizler büyük insanlarsınız, buna inansanızda inanmasanızda büyük insanlarsınız. Sizler dünyanın en güçlü ve büyük kitlesisiniz. Sizler dünyanın iş adamlarısınız. Sizler milyonlarca iş addıbını zengin ettiniz ve hala daha gücünüzün farkına varamadınız. Patronları siz yarattınız, farkına varmadınız mı hala? Sizler canlı birer bombasınız.

Hadi barışı getirelim, ayaklanalım ve patronlara karşı çıkalım. Etrafı yakalım, arabaların ve dükkanların camlarını kıralım, fabrikaları ateşe verelim kendimizi serbest bırakalım. Yarattığınız bu dünyayı yakın! Kaçınız bundan yana, kaçınızın buna cesareti var? Kaçınızın gözünü açmaya gücü var. Kaçınız özgür olmak istiyor? Gerçek özgürlükten bahsediyorum, arkadaş ortamında söylenen özgürlükten değil, gerçek özgürlükten. Hadi diyelim ki bu dediğimi yaptınız, peki daha sonra? Her şeyi sildikten sonra " Yeni " butonuna bastıktan sonra yaratacığınız yeni dünya nasıl olacak? Mesela, işçiler 3 saat mi çalışacak? Fabrikaların başına işçilerden birisi mi geçecek? Peki ya kim? A kişisi, peki buna karşı çıkanlar? Yarattığınız dünya, adalet, barış ve özgürlük adı altında yarattığınız bu dünya ne kadar bu terimlere uyacak. Milyonlarca kişilik kesimi nasıl mutlu edeceksiniz. Nasıl herkesi barış içinde yaşatacaksınız. Cevap çok basit. Karşı çıkanlara karşı bir savaş başlatarak. içiniz de ki kuracağınız bu sistemi istemeyenlere karşı bir savaş başlatarak güzel bir dünya kurulacak.Ve bu barış için olacak.Önce patronlara karşı, ardından patronlara karşı verilen savaşta yanlarında duran işçi arkadaşlarına karşı bir savaş.Bir barış onlarca savaş. Barış savaşmak mıdır, yoksa savaşarak barışa ulaşmak mıdır ?