başlıkta da belirttiğim gibi ayak bastığım her yer tanrının unuttuğu bir yer beyler. 17 yaşındayım ama öyle bir bitkinlik bıkkınlık sıkılmışlık yorulmuşluk var ki üzerimde okul olmasa evden çıkmam insanların yüzüne bakmam. çevremdeki herşeye karşı çok duyarsız ve ilgisizim. zaten insanlarla iletişim de kuramıyorum herkesten nefret ediyorum. tüm gün gerek evde gerekse okulda resmen ölü gibiyim çok hareketsizim kendime çekidüzen veremiyorum herşey boş geliyor yaşamak okula gitmek gelecek... ygsye gireli sanırım bir kaç hafta oldu ne stres ne heyecan ne korku ne panik ne sevinç hiçbir şey yoktu halbuki geleceğimi belirleyecek olan bu sınava giren diğer öğrencilerden ağlayanlar bile oldu. lysye iki ay felan kaldı sanırım yine çok ilgisizim umrumda değil ama niye bilmiyorum. kendimi yeryüzündeki hicbir seyin parçası olarak görmüyorum tamamen bosluktayim buna son vermek istiyorum; bir kez olsun okul dışında evden çıkmak insanların arasına karışmak konuşmak kaynaşmak istiyorum ama olmuyor yapamıyorum birşey beni sürekli uzaklaştırıyor. insanlar samimi gelmiyor ve en kötüsü en son ne zaman içten bir şekilde gülümsedim bilmiyorum

Düz duvara tırmanan adam gibi adam

17 yaşındayımdan sonrasını okumadım cugu

En tuhafı da karşı cins bile ilgimi çekmiyor beyler.