baudrillard üzerinden inciyi tartışıyoruz

le pacte de lucidité ou l'intelligence du mal metni üzerinden konuşuyoruz. iletim, iletişim ve diğer ağların yol açtığı zihinsel diaspora'yla başlayalım

video, interaktif ekran, multimedya, internet, sanal gerçeklik. dört bir yandan interaktif süreçler tarafından kuşatılmış bulunuyoruz. birbirinden farklı şeyler birbirine karıştı. hiçbir yerde artık mesafe bilnici diye bir şey yok. cinsiyetler, karşıt kutuplar, sahne va salon, oyuncular, özne ve nesne, gerçek ve ikizi arasındaki mesafe ortadan kalktı.

birbirine karışan terimler, birbirlerine toslayan kutuplar değer yargılarını dümdüz ettiler. artık ne sanat, ne ahlak ne de politika alanında değer yargılarından söz edilemez.

mesafeyle mesafe pathosunun saf dışı edilmesi herhangi bir konuda konuşmayı olanaksızlaştırmaktadır

olay ve gerçek zaman dilimi içinde yayınlanan görüntüleri arasındaki yok denecek kadar kısa zamansal mesafe, değerlendirme konusunda bir kararsızlığa yol açmakta ve olaya tarihsel boyutunu elinden alan bir sanallık yükleyerek, belleğimizde yer etmesini engellemektedir. bundan böyle genel bir görünüm kazanmış larsen etkisi altında olduğumuz söylenebilir.

artık olayla, canlandırılmış görüntüsü arasında bir mesafe, bir boşluk, bir orada olmama durumu yok. ekrana baktığımızda doğrudan sanal görüntü evreninin içine yerleşiyoruz. ekrandaki görüntünün içine sanki yaşamın içine girercesine dalıyoruz. yaşantımızı üstümüze bir tür dijital tulum gibi geçiriyoruz. fotoğraf, sinema ve resim sanatlarına özgü bir sahneyle bir bakış olayı varken; video ve bilgisayar ekranından yansıyan görüntüde mc luhan'ın daha önce söylediği gibi bir tür içine gömülme, bir tür göbek bağı durumu, dokunsal bir karşılıklı etkileşim süreci söz konusudur. tıpkı bilimin genomlarla genetik kodun içine süzülerek vücudumuzu biçimsel dönüşüme uğratmaya çalışması gibi biz de akıp geçen imgesel tözün içine dalarak onu değiştirmeye çalışıyoruz.

tıpkı tiyatro salonunda seyircinin oyuna katılan bir oyuncu olabilmesi için sahen ve salonun birbirlerinden ayrı olması gerektiği gibi. günümüzde her şey sanki bu ayrımı ortadan kaldırmayı hedefliyor. izleyicinin gösterinin içine gömülmesi gerekiyor. gösteri böylelikle bir şenlik ve karşılıklı etkileşim sürecine dönüşüyor.

şimdi beyler buraya kadar yazdıklarımın sonucunda gösteri sona ermiş diyebilir miyiz? herkesin oyuncu olduğu bir yerde eylem diye bir şey söz konusu olabilir mi?

işte tartışma konumuz budur

beyler ortada anlamayacağınız koyu bir dil yok. zahmet edip 2 satır okuyun amk hoşunuza gideceğinden eminim. konservatif dünyanızı gibtirmeyin

hay ananızı gibiyim hevesim kursağımda kaldı lan. 1 kişi bile mi çıkmaz dıbınakodumun yerinden

o kadar yazdık emek verdik binler. alın buna bakın amk

http://djballstein.files..../2009/06/gigantic-ass.jpg

yemin ediyorum sinirimden ağlıycam şimdi