baylar hayat hikayem

giberim lan kim okuyacak bukadar şeyi,ama eminim benimkisi kadar çalkantılı bir hayatın yok, bende yazmayı düşünüyorum ama çok uzun sürer panpa, ibret alınacak hayat hikayem var gerçekten, hayat bana tecavüz etti resmen en dibe vurdum çıktım çıktım vurdum vs vs,ondan artık kimsenin hayat hikayesi ilgimi çekmiyor

okuyun lan züt loblarına attırdıklarım.

otele ulaşıp odamıza çıktık. hayattan soğumuş bir haldeydim. allah'ını seven üzerime toprak atsın motivasyonundaydım. fakat en güzel hayallerimin başrolü sevişmek istiyordu. hayvani dürtülerine yenik düşmüştü. 1 saat civarı elimi dahi süremedim. kendi kendimi rehabilite ettim bu süre zarfında. çeşitli telkinlerle yüreklendirdim kendi kendimi. neticede sabaha kadar hayvani dürtülerimizin istediğini vermiştik. hayatım boyunca yaşadığım en taktan cinsel ilişki idi.

bir süre mantıklı bir cümle kuramadı. ağzını açtığında kekeliyor, ne diyeceğini bilemediğini ayan beyan gösteriyordu. içimde bir his "kabul edecek lan" diyordu. derin bir nefes çekti sevdiceğim ve "olmaz. ne yazık ki olmaz." dedi. "neden?" diye sormamın hiçbir anlamı yoktu. zaten pi cafe'de otururken çok güzel izah etmişti ve bu kadar konuşmanın üzerine benim evlenme teklif etmem bütünüyle evlere şenlik bir hareketti. "kalkalım mı?" dedi. başımı sallayarak onayladım. elimden tuttu ve otele doğru yürümeye başladık yine.

düşüncelerimi dizginlemenin ne denli zor olduğunu anlatmaya mecalim yetmiyor. aklımdan binlerce düşünce akıp gidiyordu. ikimiz de sütlü kahve istemiştik. belli ki sarhoş olmak için alkole ihtiyacımız yoktu hissettiklerimiz itibariyle. normale kıyasla büyük ve güzel gözlerini bana dikip kahvesinden bir yudum alırken, öne doğru atılıp elini tuttum ve "benimle evlenir misin" deyiverdim. Şok olmuştu cancağızım. Zor yuttu bir yudum kahveyi. gözlerini seri bir şekilde kırpıştırmaya başladı. Yanaklarının pembeleştiğini görmek de çok zor değildi.

Birlikte bir masaya oturduk karşılıklı. çalan müzikler 60'lar ve 70'leri çok güzel yansıtıyordu. Zaman zaman tek başıma gitmişliğim vardı the beatles cafe'ye. Ne zaman gitsem içimi bir huzur kaplardı. Ancak bu kez huzurdan eser yoktu. karşımda, hayatımn sonuna dek yanımda olmasını istediğim güzide kişi vardı. enteresan bir şekilde o da benimle aynı duyguları hissediyordu. ancak şartlar bizim birlikte olamamamız için dizayn edilmiş gibiydi. zaten hikayemi başından bu yana okuyanlar bilecektir, bu aşk denen nanede sürekli bir başarısızlık hasıl oluyordu.

siz okuyadurun ben akşama gelip devam ederim panpalarım. kalın salıncakla. dikkatli sallanın ama. kıyamam.

birkaç saati de bu şekilde yemeyi tasarlıyordum kafamda. "madem seviyorsun, neden olmasın" dedi bütün sevecenliğini takınarak. gerçekten de The Beatles'a olan hayranlığım en üst seviyede idi. Onlarla alakalı her şeyi, kendimle alakalı en önemli konulardan daha iyi tahlil ediyor, daha anlamlı ve güzel buluyordum. Dünya müzik tarihine damga vuran bu 4 güzel insanın en belirgin özelliklerini kendime şiar ediniyordum. John Lennon kadar radikal, Paul McCartney kadar popüler, George Harrison kadar mahçup, Ringo Starr kadar muzip olabilmekti arzum. The Beatles Cafe'nin merdivenlerini ağır ağır çıkarken, posterlere dikkat kesiliyordum sanki daha önce hiç görmemişim gibi. Bütün posterlerin hikayesini anlatıyordum Bengü'ye ilk kez bir tura katılmış rehber heyecanıyla. Belki de deli olduğumu düşünüyordu. Bilemiyordum o sırada.

Bu konuşmanın ardından 1 saat civarı hiç konuşmadan, sadece sarılarak ve biralarımızı içerek geçirdik Pi Cafe'de. "Otelimize gidelim" diyerek hazırlanmaya başladı Bengü. istiklal Caddesi'nde el ele ve aheste aheste yürümeye başladık. hiç gelmiyordu içimden otele gitmek. o kadar duygu yüklü konuşmanın üzerine hayvani zevkleri tatmak düşüncesi midemi bulandırıyordu. Bengü'yü mutsuz etmek istemediğimden dolayı söyleyemiyordum ne hissettiğimi. "The Beatles Cafe'ye gidelim mi?" deyiverdim birden. "O da nereden çıktı" dedi şaşkın bir ifade ile. "Daha önce anlatmadım mı? Bu hayatta en sevdiğim oluşumdur The Beatles. Sadece bir müzik grubu değil, aynı zamanda idolüm olan bir voltron'dur." dedim büyük bir heyecanla ve gözlerim parıldayarak.

kaldığımız yerden devam...

onun için hissettiklerimin onu nasıl duygulandırdığından bahsetti bir süre. kısa bir duraksamanın ardından bütün o memnuniyetinin ardına sıraladı, "ama" ile başlayan "imkansız aşk" temalı cümlelerini. tam araya girecek gibi olduğum sırada sol elini yüzüme doğru getirdi, iki parmağı ile dudaklarımı mühürlemek istercesine. Son olarak, "seni bütün benliğimle istiyorum. Ancak tanışma şeklimiz sebebiyle çok büyük bir güven problemi yaşayıp bütün güzellikleri kendi ellerimizle öldüreceğimizden korkuyorum." dedi o kadife sesini titrete titrete.

@554 8 mart dünya emekçi kadınlar günü hasebiyle program düzenlediğimiz için giremedim pek. organizasyon işleri zor oluyor zira. hayat hikayem, daha önce de belirttiğim üzere isimler hariç, tamamen gerçektir.

metrobüs muhabbetine gelince...

"Metrobüs sistemi ilk olarak Topkapı-Avcılar hattında hizmete başladı. Yapımına 2007 yılı başında başlanan 18,3 kilometrelik hat, sekiz ayda tamamlanarak 17 Eylül 2007’de açıldı. Daha önce 67 dakikada alınan Topkapı-Avcılar arasını 22 dakikaya indiren Metrobüsün ikinci etabı olan Zincirlikuyu ayağı 77 günlük inşaat süresinin ardından 8 Eylül 2008 Pazartesi günü hizmete alındı."

vikipedi'den alıntı. hatta yanılmıyorsam 2008 ağustos ayında betül'e yüzüğü vermek üzere gittiğimde Mahmud Ahmedinejad gelmişti de trafik ve metrobüs faaliyetleri bir süre durmuştu. Sıcağın altında bir ton insanın metrobüs beklerken imanı gevremişti. hata yok yani.

zamanını ayırıp okuduğun için ayrıca teşekkür ederim.

Yaz lan godoş, bana da cevap ver

Sabah dersim var başladım başlamaz olaydım ama bitirdim saatler sonunda senin için uyumadan gidecem. Anlat devam et.
Hikayenin gerçek olduğuna inanmak istiyorum fakat değer verdiğim bir üyenin bir yorumunu gördüm ve gerçek olmadığı yönündeydi ayrıca bir yerde tarihsel bir hata var gibi. Betülün yanına geldiğinde metrobus şirinevler falan demişsin tarih 2008 vermişsin fakat metrobus açılışı 2009da yaptı hatta her yıl metrobuste yıl dönümlerinde tarihi yazar. Ama diğer tarih olaylarında bir hata görmedim.
Eğer kurguysa başarın için tebrikler, yine okurum. Gerçekse de hayatını dolu dolu yaşamışsın kötü veya iyi. Arkana baktığında yazacak bir dünya şeyin var. Neredeyse 21 olacağım yazacak bir zikim yok benim amk.

panpa dur okuyoz daha sakın ol

okumayın amk. okuyanın zütüne koyayım.

çok zütsünüz lan. birkaç kişi okusa yetecek amk. :(

oteli daha gelmeden önce ayarlamıştım. her zaman konakladığımız arya otel'e gidecektik yine. açılmam gerektiğine karar verdim. o kadar güzel sarılıyordu ki, onun da fuck buddy'likten çıkıp sevgili olmamız gerektiğini hissetmeye başladığına kanaat getirdim. bütün içtenliğimle kendisi ile ilgili hissettiklerimi anlattım, gözlerinin içine bakarak. ben anlattıkça gözleri dolmaya başladı. istediğim tek şeyin ömrümün sonuna kadar onun yanında olmak olduğunu söyleyip neler hissettiğini sordum. ben tam sorumu sormuşken boynuma sarılıp ağlamaya başladı. üzdüm mü diye düşünüyordum. korktum onu incittiğim düşüncesi ile.

elimden tuttu. bir yere gidip bir şeyler içmeyi teklif ettim. "tamam" dedi bütün şirinliği ile. istiklal'deki pi cafe'ye gittik. daha önceki buluşmalarımızda herhangi bir yere gidip oturduğumuzda hep karşıma otururdu. bu kez yanıma oturdu. sokuldu iyice bana doğru. ben budweiser budvar istedim, o da heineken. bira içmeyi seviyorduk ikimiz de. sağdan soldan, havadan sudan, hayatın türlü oyunlarından konuştuk bir süre. hatırlarsınız anlatmıştım, ikimiz de ciddi bir ilişki ve bu ilişkinin getirilerinden ziyade tamamen çıkara dönük cinsel bir ilişki kurmak istemiştik daha en başında. bu konuda anlaşmış, bunun dışında herhangi bir yöne doğru çekmeyeceğimizi kararlaştırmıştık yaşadıklarımızı.

Taksim'e vardığımda aradım Bengü'yü. Henüz gelmemişti. 10-12 dakika arasında yanımda olacağını ve beni görmek için sabırsızlandığını söyledi. Bu sözleri ikilemimi çözmemde yardımcı olacaktı kuşkusuz. her zaman duyguları, skinin keyfinden önde olan bir insan olmuştum zaten. Hayatıma giren bütün hatun kişiler gözümün önünden geçmeye başladı. Önceki ilişkilerimde yaptığım yanlışlar büyük puntolarla geçiyordu gözlerimin önünden. derken, hızlı adımlarla geldiğini gördüm Bengü'nün. Yüzüne yerleştirdiği masum gülümseme gözlerimin parlamasına sebep olmuştu. sımsıkı sarıldık normale kıyasla uzun bir müddet.

sözlükte hikayemi bitirdiğim sıralarda yeniden buluşmamıza birkaç gün vardı ve halet-i ruhiyemi tarif edemeyecek derecede tutulmuştum kendisine. Thy'nin geçirdiği kazığın acısını hissederek indim istanbul atatürk havaalanına 2.04.2012 cumartesi günü. her zamanki gibi taksim'de buluşacaktık. içimde büyük bir sıkıntı peydah oldu taksim'e doğru yollanırken. ikilemde kalmak hayatta en hazetmediğim hadisedir evvelden ezelden. açılsam mı, açılmasam mı? sorusu sürekli beynimde yankılanıyordu. birkaç vasıta değiştirerek taksim'e ulaştım güç bela. varacağım saat daha uçağa binerken belli olduğu için taksim'e ulaşana kadar aramamıştım bengü'yü.