başımdan geçen ruh çağırma olayı

hepimiz besmele çekerek girdik içeri hocada ağzını kıpırdatıyordu. herhalde içinden dua okuyordu diye düşündüm. bu bize döndü hakket bir şey var bu evde emme de guvvetli dedi. bende içimden herhalde var amk boşuna gelmedik ya dedim. sonra pişman oldum tabi abdestim bozulmuş mudur diye düşündüm. açıktan küfür bozuyordu ama içinden etmek bozar mı bozmaz mı bilmiyordum ( hala da bilmiyorum bilen özel mesajdan yazarsa sevinirim). her neyse işte sonra arkamı döndüğümde orhanın muskasını çıkardığını gördüm eline almıştı muskaya bende ahmet hocaya gösterdim. o da orhan ne yapıyorsun oğlum dedi. sonra bu muskasını yere atıp koşmaya başladı yukarı kata çıktı. ben ürktüm amk içine falan girmiş olmasınlar diye kuşkulandım biz yukarı çıktığımızda orhan yerde kıvranıyordu amk. yüzü kaymıştı bildiğin konuşmaya çalıştıkça ağzı kayıyordu gözleri pörtlüyordu anlamsızca birşeyler söylüyordu bazen inleyip duruyordu. benim ödüm patladı amk. muhlis hoca buni alın aşaa zütürün diye bağırdı borayla bende orhanı alıp aşağı indirdik kendine gelmesi yarım saat falan sürdü. bu kendine geldikten sonra ne olduğunu sorduk ama hiçbir şey hatırlamıyordu. orhan ayıldıktan bi beş dakika sonra da ahmet hocayla muhlis hocada indiler muhlis hoca çok bitkin duruyordu. bu mahluk çoh kuvvetli beni aşar dedi ve gitti. ben hayal kırıklığına uğradım ahmet hocaya baktım ne oldu dercesine o da şimdi dur anlatırım dedi. bende kafamla onayladım. muhlis hoca gittikten sonra ahmet hocam ne oldu içeride dedim. o da başladı anlatmaya işte muhlis hoca dualar okuyup durmuş ama varlık çok güçlüymüş eşyaları hareket ettiriyormuş bizim ahmet hocaya da aynadan görünmüş çok korkmuştu yüzünden belliydi. muhlis hoca varlığın bir ifrit olduğunu söylemiş buna. tavsiyelerde vermiş ahmet hoca boraya dönerek şunları söyledi. muhlis hocam bu evden uzaklaşsınlar gitsinler eğer gitmezlerse de evin her yerine muskalar yerleştirsinler kendileri de muska taksınlar dedi. bora kurtulma şansımız yok mu bu ifrtten deyince de. ahmet hocam kafasını iki yana salladı. ben herşey için teşekkür ettikten sonra da gitti. orhan da ondan hemen sonra gitti ve hala birşey hatırlamıyordu. sonuç olarak bi daha kuzenlere gitmedim. borada evde duramayıp sık sık bize geliyordu o evde sadece iki hafta daha kalabildiler. gaipten gelen sesler, yanıp sönen ışıklar, kendiliğinden hareket eden eşyalar, kabuslar ve halüsinasyonlar en sonunda terasta çıkan küçük çaplı yangının ardından taşındılar. ben olayların hepsini boradan dinliyordum bu esnada ve benim başımdan geçmediği için şükrediyordum boraların evine özellikle de teraslarına bakmamaya özen gösteriyordum. bizde onlar taşındıktan üç ay kadar sonra taşındıkta bu tip şeylerden değildi. evsahibinin almanyadan oğlu gelmişti (gerçekten gelmişti amk). en üzücü olaysa orhanın başına geldi bizim orhanın peşini bırakmadılar bu olaydan sonra en sonunda delirdi çocuk. delirme derken de. sürekli ürkerdi her an bişey olacakmış gibi sürekli panik atak halindeydi. millette bununla alay ettiği için ailesi memlekete yolladı bir yıldan fazladır ondan hiç haber alamadım. bazen kendimi suçluyorum ama yapacak bir şey yok artık. dinleyen ve yorum yapan panpalarıma da teşekkür ediyorum. bu olaylardan çıkardığım sonuç ise: inle cinle şaka olmaz... size de tavsiyem hiç bulaşmayın. yaşamayan bilemez nasıl bişey olduğunu. şuku veren panpalarımada ayriyeten teşekkür ediyorum.