Geldim beyler anca girebildim eve, 20-25 dakikaya ilk part ve devamı seri şekilde gelir

Temmuzun ortasında gir gün.

---

işteyken telefonum genelde sessizde oluyordu. Ama bugün Hakan abinin "Ula olum telefonunu sessizden çıkart, arayabilirim ve seni çağırabilirim" demesiyle sessizden çıkartmıştım telefonu. Müşteri yığınının ortasında çalmaya başladı telefonum, etrafım o kadar dolu ki, çıkartıp bakamadım bile telefona. Bir kaç kez uzun uzun çaldıktan sonra kısa bir ses geldi, belli ki mesaj gelmişti. Emreye telefona bakıp geleceğimi söyledim, büyük ihtimal Hakan abiydi arayan, bana söylediği gibi. Çıktım balkona, aldım elime telefonu, 3 kez arayan kişi de mesaj atan da Senaymış "Barış nolur aç telefonu, lütfen" yazmış. Yine saçma sapan konuşacak diye düşündüm, tam telefonu cebime attım içeri giriyordum ki tekrar çalmaya başladı, baktım yine Sena

B: Güzelim çalışıyorum ama yav
S: Sana ihtiyacım var
B: Ne konuda
S: Sana hiç olmadığı kadar ihtiyacım var Barış şu günlerde
B: Bana bak, ağlıyor musun sen

Ağladığı belliydi zaten

S: Boşver, gelebilir misin buraya
B: Gelemem, nasıl geleyim işi bırakıp
S: Peki Barış, hoşçakal

Dedikten sonra telefonu suratıma kapattı.

Oradan ayrılınca sokağın başında Cristinayı aradım, 3-4 günlüğüne Bursa'ya gidiyorum birazdan, gelince anlatırım durumu dedim, panik yaptı birden ama gerek yoktu ki paniğe. Bir şekilde onu sakinleştirdim eve yürüyene kadar. Girdim eve hiç çanta manta yok, üstümü değiştirdim duş aldım çıktım, koşa koşa Eminönüne geldim, 4:30 Budo'ya bilet aldım, oturdum başladım Budoyu beklemeye, müziğimi dinlerken Ahmetcan aradı, açtım.

B: Ne oldu
A: Bişey yok, nabıyon
B: iyi Bursaya geliyorum, Budo bekliyorum şu an
A: Niye la hayırdır
B: Ya, Senaya bir şey olmuş, baya kötüydü telefonda
A: Allah allah, ne oldu ki acaba
B: Bilmiyorum, geldiğimde öğrenecem. Ne dicem sana beni Mudanyadan alsana
A: Kaçta bincen sen Budoya
B: 4:30
A: 6:20de burdasın, biz de işten çıkar çıkmaz geliriz, 6 gibi orada oluruz Nesliyle
B: Tamam, orada görüşürüz
A: Tamam hacı, iyi yolculuk

Onu kapadım, Senayı aradım, uzun uzun çalmasına rağmen açmadı telefonumu

Saat oldu 4:15, budodaki yerimi aldım. Hareket ettiğinde denizin ortasında telefon çekmeyecekti, bunu bildiğim için Senayı tekrar aradım, telefonu açıp "Bana geleceğini söyle lütfen" dedi direkt.

B: Ya ne oldu birden bire, budodayım şimdi 10 dakikaya hareket edecek, geliyorum
S: Tamam 6 buçuk civarında burada olacaksın, almaya gelcem seni
B: Gelme, Ahmetcan gelcek
S: Niye
B: Ne demek niye
S: Basbaya, ben almak istiyorum seni
B: illa istiyorsan Heykeldeki eve gel işte ya, oraya geçecez direkt
S: Çok uyuzsun var ya sen, neyse evde görüşürüz o zaman

Bari kapamadan önce konuşmama izin verseydin, ne olduğunu da söylemedin zaten.

Feribot hareket etti, telefonun şebeke düştü, düştü, en sonunda sıfırlandı, taktım kulaklığı, yasladım kafayı cama, denizi izlemeye başladım, başka yapacak bir şey yoktu.

B: Biliyorsunuz ben artık Bursada yaşamıyorum ve muhtemelen dönmeyecem bir daha
A: Ee
B: Şimdi güzel kardeşim, E'si şu. Bu ev benim evim ya hani, artık değil
N: O ne demek, evi sattın mı
B: Yok canım ne satması satar mıyım

Pantolonun cebinden evin anahtarını çıkartıp Ahmetcanın kucağına attım.

B: Al sana kirasız, tek faturalara para vereceğin bir ev
A: Ne diyon olum sen ya
B: Ben burada değilim artık, ev durduk yere yatıyor boş boş. Siz gelin buraya, kira mira istemiyorum ki zaten istemem de. Ev dolu olsun yani
A: Olur mu lan hiç öyle şey
B: Olur amk niye olmasın, veremediğim düğün hediyesi olsun işte

Büyük bir suskunluk çöktü salonda.