ben de anlatıcam amk

http://inci.sozlukspot.co...teyen-ya-da-esya-isteyen/

hikayenin senaryosunda; kafamda leyla rolünde banu alkanın gençliği var

eve yeni gelebildim, ne zaman gelecek partlar panpa?

rezerviniiiii

reserved tekrar

reserve

reserved sabah okurum

beyler
benim çektiğim acıyı çekmemiş olanlar beni hiçbir zaman anlayamayacaklar
o yüzden artık uzatmıyorum
sadece şu kadarını söylüyorum
o olaylar şimdi olsa ben leylayı gibime takıp o huuryla muhatap olmazdım
gençtim
tecrübesizdim
20 yaşım bile bitmemişti
insanların nasıl olduğu hakkında fikrim yoktu
yine de
leylanın adı her geçtiğinde canım acır
feyste ortak arkadaşlarımız var
onlar fotoğraf eklediğinde anasayfayı açıp bi an leylanın fotoğrafını karşımda gördüğümde içim acır
hiçbir şeyi unutmadım
ben emir'e ilk defa "aşkım" dediğimde, onun bana "leyla" dediğini unutmadım
leylaya yazdığı sayfalarca şiiri unutmadım
dans ettiklerini unutmadım
ben emirle yatmayı reddettiğim zaman emirin intikam için leylayla buluştuğunu unutmadım
emir benim yanımda otururken leylanın gözünü emirden ayırmadığını unutmadım
takıntılıyım
saplantılıyım
obsesifim
kompülsifim
belki de bipolarım
ne derseniz deyin

sadece şunu söylüyorum
benim çektiğim acıyı çekmemiş olanlar beni hiçbir zaman anlayamayacaklar

##

24 ekim..

o gün buluşmuşuz nedense.
ne yaptık ne ettik hiç hatırlamıyorum.
sanırım saçımı boyattım onu göstermeye gitmiştim.
annem saçlarımı boyattım diye küstü üstelik.
o gündü sanırım.
bilemiyorum.

##

o gün buluştuğumuzun tek kanıtı, o gün buluştuğumuzu bana hatırlatan tek şey, eve dönerken telefonuma gelen mesaj.
mesaj hala telefonumda.
ve ben onu emir’in yanımdan ayrıldıktan sonra attığını hatırlıyorum.

“sabahları senin horlamanla uyanmak istiyorum. senin yaktığın yemekleri yemek istiyorum. sabahları sen işe geç kaldın diye seni işe bıraktıktan sonra geç kalmak istiyorum. senin uyutamadığın çocukları uyutmak istiyorum. sen dizi izlerken gelip maç açmak istiyorum.”

gözlerim doldu.
öyle bi mesaja o an verebilecek bi cevabım yoktu.
yine de yazdım.

“ben horlamam. yemek de yakmam. ama seni hep çok severim.”

##

28 ekim..

deniz’e gittim.
eylülde doğum günü vardı.
mumlar aldım ona.
bi tane gri, bodur, kalın, simli mum.
6 tane de kalp şeklinde, yine gri simli mumlar.
bende şimdi o mumlar.

##

“ev için bi ihtiyacın var mı?” dedim.
“türk kahvesi istersen cezvem var ama fincanım yok” dedi.

ezgi’yle alışverişe çıktığımız bi gün, deniz’e fincan takımı aldım.
kırmızı güllü, yeşil yapraklı.

öğleden sonra ders yoktu.
hediyelerimi alıp deniz’e gittim.
deniz derste yoktu çünkü.

##

oturduk.
çay kahve içtik.
bol bol konuşup gülüştük.

deniz bana anahtar verdi.
memlekete gitmeyi düşünüyodu, bizim de yıldönümümüz yaklaştı diye, yani emir gelirse diye.

##

gizem’le harun’dan çok bahsetmedik.
beni rahatsız eden şeyler vardı, belli ki deniz de rahatsızdı.
gizem, benim sadece sınıf arkadaşım.
ama deniz’in yurttan oda arkadaşıydı aynı zamanda.
iki yıl yedikleri içtikleri ayrı gitmedi.
sonra gizem harun’la çıkmaya başlayınca..
deniz sonrasını anlatmazdı.

##

zaten deniz hiçbir şey anlatmazdı.
hep genel şeylerden konuşurduk.
deniz’in hayatında bi sınır vardı sanki.
o sınırı hiç kimse geçemezdi.
deniz’le asla konuşulmayacak konular vardı.
erkekler ve cinsellik bunlardan sadece ikisiydi.

##

ama yine de, onun yanında hep huzur vardı.
yalnız kalmak istediğinde kalabilirdin, çünkü deniz başkası sayılmazdı.
susardı.

yeri geldiği zaman yerdeki halıdan, duvardaki bi çividen farkı olmazdı.
susardı.

kımıldamadan saatlerce oturabilirdi.
duvara bakarak.

sadece kahve yapmak için kalkardı.
veya çay demlemek için.
veya tuvalete gitmek için.
yemek yemeden günlerce yaşayabilirdi bence.
zaten doğru düzgün yemek de yemezdi.

içerdik beraber.
çay, kahve, kola.
bardaklarca.
içerdik ve susardık.
duvara bakardık.

sonra, çok derinlere daldığımızda, düşüncelerin arasında boğulduğumuzda, aynı anda konuşmaya başlardık.
çok alakasız şeylerden.
okuldan.
hocalardan.
dizilerden.
şiirlerden.
ama asla daha fazlasından değil.

##

öyleydi deniz.
anlatmazdı.
anlatsan dinler gibi görünürdü.
ama ben bilirdim.
dinlemezdi.

##

30 ekim..

deniz’le dersten çıktık kampüste oturuyoruz.
kahve içiyoruz.
gizem, deniz’i aradı.
“sendeyiz” dedi.
deniz bozuldu ama bi şey söylemedi.
gizem’de anahtar varmış.

##

ben, neden deniz’in evine gittiklerini anladım.
deniz anlamadı.

ev çok toplu değilmiş, onun aklı orda.
kahveleri bitirince deniz “hadi bana gidelim” dedi.
onun niyetini anladım, eve yalnız gitmek istemiyo.
“tamam” dedim, “gizem’i ara da çay koysunlar.”
anlamadı.
veya gizem’e konduramadı.

yine de aradı.
gittik.
biz kampüsten eve gidene kadar çay olmuş zaten.
oturduk içtik.
sonra ben kalktım yurda gittim.

##

3 kasım..

salı günleri konya’nın en dehşet eğlencesi sosyete pazarı’dır.
git.
saatlerce dolaş.
bi şey almasan bile kafan dağılsın.
ki, almamak mümkün değil.

deniz’le derse girmedik.
gizem’le harun derste.
biz gezicez, alış veriş yapıcaz.
yürüdük pazara kadar.