muhafazakar mahallelerde büyüdüm. orada zaten kız göstermiyorlar. gördüğüm kızlar da kafayı dinle kırmış. çocuktum bi de daha hormonlarım yeni yeni faal olmuşken birkaç kızla temasım oldu ama genelde soğuk ve mesafeliydiler.

ülkücü kızların hepsinin burnu tavan. kendilerini beğenmişler ve cidden azıcık muhafazakar olanı ve sola meyledeni görünce tak böceği gibi yaklaşıyorlar.

ne zaman ki lisede solcuların okuluna düştüm o zaman insanlık gördüm. kızlar hiç insan ayırmıyorlar lan. yemin ederim benim gibi leş bi herifi dahi adamdan sayıp konuşmaya gelenler vardı. hem de çok güzellerdi. normalde kızlara iğrenç davranan ben bile onların bu tavrını görünce kendimi değiştirme kararı aldım. gittim kitap okudum, sinema, tiyatro ne varsa izledim... konuşmamı düzelttim. aşık olduğum kız için yaptım.

ama sonra fark ettim ki tüm kadınlar aynı, büyüdükçe ve toz pembelik kalkınca gerçeklerle gibiliyorum ben de olayı tamamen karı kız gibme mevzusuna dönderdim. tüm birikimimi karı kız gibmek için kullanıyorum.