bende hikaye anlatmak istiyorum

anlat bakam

anlatma

arkadaşım vardı ismi mesut (çok değişik bir insandır karakteri hakkında ara ara bilgi vereceğim)

ben ismim ben olarak geçecek

neyse bu mesut arkadaşım (ama aslında pek mesut biri sayılmaz sürekli pgibolojik bulanıkta kendisi) hiç balığa çıkmamış bense çok iyi bir balıkçı sayılabilirim. tutturdu birgün beraber balığa çıkalım diye.
ben de kırmamak için pazargününe söz veremedim ama cumartesi gidebiliriz dedim.

bu şekilde yazıyorum anlatmamı isteyen varsa devdıbını anlatırım.

anlatma diyoz amk yüzsüz müsün

neyse ben anlatayım belki okuyan ama entry giremeyen gizli hayranlarım vardır

nehirde balık avlamak için köpü altına doğru yol amladan öce oltalarımızı almak üzere çarşıya çıktık. çarşıda rıdvan adında tanıdığımız geveze bir hırdavatçı vardı. daha önce bu çocutan sekiz metre tel almaya gittiğimizde abartmıyorum üç buçuk saat bizi oyalamıştı.

yine utanmadan aynı kişiye gittik

anlatma diyoz amk yüzsüz müsün

hazır olta setleri dandik olduğundan kendi olta takımımızı kendimiz kurmak istedik. tabi bunu ben istemiştim aslında. oturduk dükkanın göbeğine. evvela çay istedik. çaylar gelirken sigaralarımızı da yakıp başladık oltaları yapmaya

saat iki civarlarıydı dışarısı gavur amı gibi yanıyor insanlar bir damla su bulabilmek için dağları tepeleri aşmak istiyordu. işte öyle bir günde biz balığa çıkmayı planlıyorduk. henüz balık sezonu da açılmamıştı. yani balık var ı yok mu sorup soruşturmadan kararımızı vermiştik.

buraları geçip köprü altına iniyoruz.

köprüye ilk vardığımızda suyun olması gereken renginde olmadığını farketmiş ve 1-0 mağlup başlamıştık serüvenimize. kapitalist ülkenin doğayı yutan baraj inşaatı yüzünden su bulanıktı. köprü altında kimse görünmüyordu. Biz bunu kendimizce iyi düşünüyorduk. bizi kimse rahatsız etmeyecekti. gibişicez sanki orda amk.

köprü altına inmek için çok dik bir yamaçtan aşağı kaymanız gerekmektedir. ama ben genelde o yamacı koşarak inerim. tabi mesutun bana uyacağı aklıma gelmezdi. çünlkü yamacın bitiminde 2 m yüksekliğinde ufak bir uçurum duruyor. oraya gelmeden sola dönemezseniz ölümden dönersiniz.

ben braktım kendimi koştururken arkamdan paldır küldür ayak sesleri geldi. mesut 1.90 boylarında yaklaşık 100kg ağırlığında bense 1.73 ve sadece 57 kg ım. sesleri duyarduymaz kenara çekilip sola kaç dedim.

online olamayıpta okuyan panpalarıma selamlarımı iletiyorum

sizinde tahmin ettiğiniz gibi o klişe olay gerçekleşti ve mesut o yükseklikten aşağı doğru hızla düştü. onun düştüğü esnada nasıl olduysa karşı kıyıda bir inek uzunca bir möööööö çekti. sanırım o da bizim mesudu görmüştü. benim kahkahalarım köprünün altında yankılanırken mesuda doğru dikkatli dikatli yaklaşıyordum çünkü o sinirle her an bana saldırabilirdi. aslında pek saldırgan biri değildir ama yinede korkmuştum. ama neyseki oltalar benim yanımdaydı yoksa o hırdavatçıya geri dönmek zorunda kalırdık.

ilk oltayı suya ben braktım ardından mesutun oltasını braktım. çok heyecenlıydık. kimse yotu nehirdeki bütün balıklar bizimdi. şimdi balıkların gelmesini bekliyorduk bekliyorduk. bekliyoorrdduuukk. ve çok bekledik.

yarım saat sonra

mesut hafif sıkılmış gibi bu gün balık yok sanki dedi.

bir saat sonra

mesut paketindeki son sigarasını yaktı

saatler sonra

karanlık çökmek üzere ve bizim elimiz hala boş

aslında balık tutmamak ayıp bir şey değildi. çünkü su blanıktı ve balık balıklar oltadaki yemi göremiyordu. bizim yüz metre aşağımızda ağla balık tutanlar vardı çok iyi yapıyorlardı bu işi.

ama bizim bir nedenimiz vardı bu kadar üzülmenin. biz eve akşam yemegi yapmayın demiştik sözde balık yiyecektik bu akşam. ama tutamamıştık.

bir çözüm yolumuz vardı ve böyle bir çözüm ancak benim aklıma gelebilirdi.

mesutun para bakiyesini öğrendikten sonra bizde toplam 35 tl olduğunu öğrendim ve kalk gidiyoruz dedim. oltalarımızı toplayıp ağcı balıkçıların yanına doğru ilerledik. adamlar çok iri balıklar tutmuştu ve bizim onlarda gözümüz vardı.

sıkıca bir pazarlıktan sonra iki tane balık alıp 30 lira vermiştik ve herkes görsün diye polete koymadan sadece ipe bağladık...

eve doğru yol aldığımızda karanlık kendini göstermeye başlamıştı. köprünün yanındaki polis noktasında köpeklerin tasmaları açılmıştı. heyetımda ençok korktuğum varlık köpektir. arkadaşım da aynı şekilde. ama ben bi binlik yapmalıydım balıklar bniim elimde köpek gelse bi kovalayacaklardı. sigaramı çıkarıp tutsana şunları ben sigaraları yakayım dedim. ve daha sigaraları yakamadan

ilk havlama sesini dumuştuk. sakin olmalıydık çünkü eve gidebilmek için sadece o köprü vardı başka bir yol mümkün değildi. adımlarımızı yavaşlatıp vitesi beşe takmıştık çünkü her an bir rokete dönüşebilirdik.

caddenin karşı tarafından temkinli temkinli giderken ilk köpek koşmaya başladı. ikimiz köprüye doğru son hız koşarken köprüye ilk varan bendim ama bu kurtulduğum anldıbına gelmiyordu.

normalde bu tür köpekler bir yere kadar kovalar sınırı asla aşmazlar. ama bir tanesi verdı ki gözünü mesutun elindeki balıklara koymuştu. bunu anlayınca adam balıkları ona yedireceğine köprüden aşağı attı. (köprü sudan yaklaşık 50 metre yüksek.)

ben arkama son baktığımda mesut kahkahalarala aşagıyı izliyor. ne olduğunu anlayamamıştım ama kendisi de anlatamıyordu. benim sinirlendiğimi görünce olayı anlattı bu defa ben gülmeye başladım ve neyse geç oldu eve gidelim dedim.

güle oynaya köprüde yürürken birden o sesi duyduk. uvaeieaiuuv yani polis sireni.

polis: gençler napıyonuz
ben: hiç bişey
polis: az önce koşanları gördünüzmü
ben: kendimizden başka kimseyi görmedik
polis: binin karakola gidiyoruz
mesut: ilk önce onlar başlattı (adam kabahatini biliyor)
bende trafik sıkışmasın diye bin dedim gidelim bakalım napcaklar.

karakola zütürüldük

niye sürekli hikaye uyduruyon lan? başından bişey geçmedimi amk hoş hiçbirini okumuyorum bu başlıkların ama kıllandım senden ekşici kılıklı asosyal hayalperest pekekent. ayrıca durduk yere hikaye uydurana yalancı zütveren diyolar bizim oralarda, kolpacıda diyolar, amcık diyolar, geldi anasını gibtimin malı diyolar. Not: alınma panpa anan hariç.