Sen çarpılmışsın panpa

ben önceden böyle biri değildim.Çok efendi kendi haline bi insandım. karıyla kızla işim olmazdı, işime gücüme bakardım. Hiç küfür etmezdim mesela. Bara, kafeye gitmekten nefret ederdim. Arkadaş edinmezdim. Satacaklarını biliyordum çünkü elbet bir gün...
sigara içmezdim ben, ağzıma alkol sürmezdim. Kimsenin ekgibleriyle, hatalarıyla dalga geçmez, aksine üzerini örterdim.5 vakit namazımı kılardım. Allah inancım çok kuvvetliydi.Bu dünyanın adaletli bir yer olduğuna ve Allah'ın, çalışanın hakkını vereceğine, iyiliğin gücüne inanırdım ben.

şimdilerde herkesin kusurlarıyla dalga geçen, sigarayı ağzından düşürmeyen, yerli yersiz küfür eden, karı kızla yatıp kalkan, haşır neşir olan, kafede orda burda oturup sözde sosyalleşmeye çalışan, sessiz takılıp bin bin gülen,her türlü ğiçliği yapan, bi adama dönüştüm...

bunun nedeni de suçlusu da ben değilim. Bunun suçlusu beni böyle olmaya iten toplum.Ben uzak kalmaya çalıştıkça beni pisliğin içine süren,ona güvendikçe beni yarı yolda bırakan Tanrı... Bunun suçlusu bana küçükken her türlü fiziksel ve pgibolojik şiddeti gösteren ailem ve hocalarım... Bunun suçlu benim güvendiğim ama beni yarı yolda bırakan arkadaşlarım, zerre kadar sevgimi hak etmeyen ama benim sevdiğim kız...

benim böyle olmamam gerekirdi...