benimki de böyle bir aşk hikayesi

soluksuz okudum devam et kalkınca okuycam

başın sağolsun bu arada

başın sağolsun panpa

başın sağolsun panpa

başın sağolsun panpa

@1 http://inciswf.com/1296317785.swf

@301 panpa kötü oldum dıye devam etmedim biraz da işim vardı. yatıyorum şimdi yarın iş var

@302 eyvallah panpa okumaya devam et

@303 eyvallah karşim

@305 , @306 , @307 eyvallah panpalarım :(

panpa başın sağolsun.. nasıl bir hikaye bu böyle.. çok etkilendim.. final haftası olduğu için aralarda girip okuyabiliyorum ancak sonuna kadar takipteyim..

olum gibtin beni ya sabah sabah. başın sağolsun :(

ne zaman başlıcan panpa

@309 eyvallah panpa. finalde başarılar dilerim

@310 sağolasın panpa :(

@311 akşamları başlıyorum panpa bu gece de öyle yaparım 10 gibi felan başlarım

geldim bende panpa, kelebeğin hikayesine benzettim demiştim ama
her ilişki birbirine benziyo amk bu nasıl bir şey.
neyse hadi bekliyoruz..

başın sağolsun bu arada:(

@313 eyvallah panpa.

panpiş başın sağolsun :( . yarın final var ama yine de okuyacam bugün yazacaklarını. çok etkiledi yaa :(

@315 eyvallah panpa.

beyler buradamısınız. burada olanlar entry girsin ona göre başlayacağım

başla arkadaşım merakla dinliyorum

*babamın akciğer kanseri olduğunu memlekete döndüğümde öğrendim. kemoterapiyi kabul etmediğini , aslında kendini ölüme hazırladığını.. bunları bana anlattıklarında dünyam başıma yıkılmıştı. nasıl olurdu da bu kadar umursamaz olabilirdi , kemoterapiyi kabul etmeyebilirdi.. sigara içen bir adam olduğu için bu hastalık kısa sürede yayılmıştı ve babamın vücudunda kötü huylu bir tümör oluşmasına sebep olmuştu.. bir yanda ağlamaktan bitkin düşmüş annem , diğer yanda ağlamamak için kendisini bir hayli zorlayan abim , bir yanda bize destek olmak için gelmiş olan deryanın ailesi , bir yanda derya.. babamla tartıştığımız için uzun süredir görüşmüyorduk ancak sonuçta o benim babamdı.. ben küçükken benim kahramanımdı.. zamanında beraber içip dertleştiğimiz , şarkılar söylediğimiz , beşiktaş şampiyon olduğunda meydanlara çıkıp marşlar söylediğimiz adam artık yoktu...

*biz abi kardeş olarak güçlü olmak zorundaydık. annemizin yanında dimdik durmak zorundaydık.. bizde kendimizi yerden yere vursaydık , annem daha çok perişan edecekti kendini.. bu yüzden abim de bende olabildiğince güçlü duruyorduk. bundan sonra annemizin yanında olmamız gerekiyordu. defin işlemleri bittikten sonra yavaş yavaş eve dönme vakti gelmişti. ancak annem bırakamıyordu bir türlü babamı. çığlıklar atıyor , mezarlıktan çıkmamak için kendini parçalıyordu adeta.. bir süre onu sakinleştirmekle geçtikten sonra eve döndük ve sessizlik çökmüştü üzerimize. kimsenin ağzını bıçak açmıyor , kimse tek kelime edemiyordu..

*cenazenin üzerinden 1 haftaya yakın bir süre geçmişti ve artık herkesin kendi hayatlarına dönme zamanı gelmişti. babamızı kaybetmenin acısı tabi ki çok büyüktü ancak olgun düşünmek gerekirse onun bir daha geri gelmeyeceği gerçeği ortadaydı. ayaklarımızın üzerinde daha sağlam durmak zorundaydık artık.. annemizi yanlız bırakacaktık. oysa o bugüne kadar hiç yanlız kalmamıştı. nasıl alışacaktı yanlızlığa ? ne yapacaktı koskoca evde bir başına ? geçirdiğim zor dönemler de deryanın ailesi çok destek olmuştu bize.. deryanın annesi sürekli annem ile ilgileniyor , mustafa abi ise bir eksiğimiz varmı diye gün aşırı arıyordu.. 1. dereceden akrabalarımın yapmadıklarını onlar yapıyordu.. derya da elinden geldiğince destek olmaya çalışıyor , kafamı dağıtmak için her yolu deniyordu.. ancak bu olayın üzerinden biraz zaman geçmesi gerekirdi normale dönmem için.. hep hayatımda bir ekgiblik olacaktı ve ben böyle yaşamaya alışmak zorundaydım artık..