0
bir gece uyanmışım. belimde bir sancı. ama nasıl sancı. bıçak sokuyorlar sanki anasını gibtiymini. anam anam anam diyerek kıpırdandım.
yorganı üzerimden attım. içerisi nasıl soğuk... yatakta sırt üstü kaldım öyle. ne yapacağımı bilemedim. kıpırdayamadım.
yatak dediğim de gacır gucur bi divan anasını satayım. yan döndüm. baktım doğrulamayacağım, bir daha döndüm ve divandan attım kendimi.
buz gibi çıplak taşa düştüm. açılan pijamamdan sıcak tenim soğuk taşlara değdi. ama o an böbreklerimdeki bıçak sokulması hissine odaklanmaktan onu düşünemedim bile.
kolumu destek alarak hafifçe doğruldum ve son bir gayretle kalktım. dik durmaya çalıştım.
kambur durdum, yok. sancı aynı. tuvalete çıkayım dedim, yok. tuvalet hissim yok. öyleyse bu sancı ne?
adım atamıyorum ama oradan oraya koşup kendimi duvarlara vurmak istiyorum. yok böyle bir eziyet! odanın ortasında bir kilim var.
kenarında ölü bir hamamböceği. çıplakayak basmaya iğreniyorum yerlere. buzdolabına gittim anlamsızca. döndüm lavaboya. tezgaha gittim sonra.
ellerimi mutfak tezgahına koyup kendimi dinledim. yok, geçmiyor ağrı. mutfak dediğim de aynı oda ha. tek göz odada kalıyorum o sıra. kira 4 aydır sallanmış. eve çaktırmadan girip çıkıyorum. neyse.
saate bakmak geldi o an aklıma. saat gecenin 3 buçuğu. daha sabaha var. ama ben dayanamıyorum. bir şey yapmak gerek, yok, olmuyor böyle. delireceğim! yürüyorum odanın içinde, geçmiyor.
bağırsam kim duyar. ölsem günlerce cesedimi bulamazlar. elimi telefona attım, kaldırdım. nereyi arıyacağım? yok ki arayabileceğim biri. bir numara yok aklımda.
bütün sözde arkadaşlar uzakta, uykularında, kendi hallerinde. kimse takmaz beni. yutkundum. anne babam? yok.
en son evden kovmuşlardı beni ne halin varsa gör geber bir köşede diye. apartmandakileri tanımıyorum. ne yapacağımı bilmiyordum.
sokağa çıkıp rastgele birine rica etmeyi düşündüm. hırlı mıdırlar hırsız mı güvenemedim. yalnızdım. ne yapacaksam tek başıma yapmam gerekiyordu şimdi.
ağrı karnıma vurdu, kasıklarıma vurdu. nefes nefese kaldım. yutkuna yutkuna 112'yi çevirdim elim mahkum. başka bir şey gelmedi aklıma. aksi ve uykulu bir kadın sesi çıktı.
kekeleye kekeleye adresi verdim. anlamadı. birçok şeyi tekrar ettim. kimini yanlış anladı, düzelttim. yaşımı sordu, şikayetimi sordu. sonunda adresi aldı da birilerini gönderiyoruz dedi.
odada yürümeye devam ettim. 10 dakika oldu yok. 15 oldu yok. gözümde yaşlar birikmiş. duvarları tırmalıyorum. yok. 20? yok. ayaklarım dondu. yarım saat geçmişti aradan.
sokakta araba sesi duydum. cama koştum, onlar. "buradayım" dedim kısık sesle zorla. geberiyordum. otomatiğe bastım, kapıyı açtım. paldır küldür içeri girdiler.
yürüyebiliyosan gel dediler. sedyeye bile yatırmadılar. iki büklüm merdivenlerden indim pijamalarla. ayağıma ayakkabılarımı giydim. ambulansın arkasına oturdum. gitmeye başladık.
bir ara yolu karıştırdılar, caddeye çıkamadılar. inliyordum arkada. ambulansta bir ağrı kesici iğne yaptılar. biraz dindi ağrım, ama çok az. hastaneye vardık.
hadi in dediler, kalkamadım. inliyordum. oflaya puflaya sedye açtılar. zorla sedyeye yüklendim. içeri taşındım. sorgusuz sualsiz hemen bi serum bağlandı.
müşahade odasında bırakıldım öylece. etrafta uyuyan hastalar inlememe uyanmışlar bana bakıyorlardı. birisi "alın şunu burdan yaau!" dedi.
15 dakika sonra orta yaşın üzerinde aksi suratlı bir kadın doktor girdi içeri. "neyin var ne bağrıyosun?!" dedi. hiçbir şey diyemedim. şaşırmıştım, dilim tutulmuştu.
"kötüyüm... " diyebildim. "böbreklerim... " çevirdi kontrol etti. vurdu falan. acıdı, inledim. baktı şişmişler. hastabakıcılara seslendi.
karga tulumba kaldırdılar beni bir odaya çıkardılar. "kimin kimsen yok mu" dediler. "yok" dedim. "nasıl yok ya" dediler. "yok" dedim. "kimliğin falan?" "yok. evde kaldı."
"e girişini nasıl yapıcaz? adın ne?" "motorfucker." "kimlik numaranı hatırlıyor musun?" söyledim. gittiler. kendimden geçmişim... bir ara uyandım, diyalize bağlamışlar.
doktor ötedeki masada bir şeyler yazıyor. hemşire geldi içeri. "sigortası yokmuş bunun" dedi. doktor başını kaldırdı. "yok mu sigortan??" dedi. yok dedim.
"ee, napıcan, paran da mı yok" dedi. "yok" dedim. "haydaaa, çattık yaaa!" dedi. içim burkuldu ama bir şey diyemedim. gözlerim doldu. serde erkeklik var ya, dostlar, ağlamayacaktım.
ama ağladım. aktı o yaşlar, tutamadım. "kimin kimsen yok mu ara gelsinler!" dedi. bir şey demedim. çıktı gitti doktor. sabah 7'ye kadar uyumuşum...
başka bir doktor geldi erkek. kara, bozuk suratlı bir şey. "kimsin sen" dedi? dedim "ismim motorfucker. böyle böyle rahatsızlandım buraya getirdiler."
dedi "boşver şimdi onları, sigortan yokmuş, neyle ödeyeceksin? fatura kabarık?" yukundum. sustum. "ödeyemeyeceğim" dedim. "o zaman buradasın" dedi.
"ara bul birini kim geliyosa gelsin çıkartsın seni" dedi. gitti. sonra bir daha gelen giden olmadı yanıma. öğlenden sonrasıydı, müşahade odasına geri zütürdüler.
yürüdüm daha doğrusu, onlar "hadi" dedi. sonra müşahade odası dolunca "hadi işgal etme buraları" dediler, koridora aldılar. bir sedye üzerinde soğuk koridorda yattım.
bu arada aylardan mart ayı. mart'ın başı daha. havalar buz. felaket kış yapmıştı o sene. neyse. yemek memek yok. en son dün gece su içmişim.
zorla kalktım sendeleye sendeleye tuvalete gittim. başım dönüyor. biraz çişimi yaptım. ellerimi yüzümü yıkadım. musluktan su içtim. sedyeye geri döndüm.
danışmadakiler tip tip bakıyorlar. acildeki bir doktora dedim, "ne yapacağım ben?" "yapacak bir şey yok bekleyeceksin" dedi.
akşamüstü oldu. o erkek doktor gene geldi. "hadi kalk git burdan" dedi. "efendim?" dedim. "kalk git hadi" dedi. "ama?" dedim. "tamaam! hadi!" dedi. elindeki dosyayla ittirdi.
zorla kalktım. hangi semtteyim bilemedim. evimden ne kadar uzaktayım? evim yok ki... nasıl döneceğim kaldığım yere? "pardon bilader burası hangi semt" dedim geçen birine.
çok meşguldü herhalde, tınlamadan geçti hızlı hızlı. yürümeye başladım. yürüdüm. yürüdüm. yürüdüm. o sırada üzerimdekileri fark ettim. üzerimde pijamalar.
yalın ayağımda kunduralar. hava zehir gibi esiyor. hemşirenin biri de serumun iğnesini kolumda unutmuş bantlı halde.
"bu ne lan?" dedim, durup köşe başında millet şaşkın şaşkın bakarne "aaah!" diye diye çıkarttım onu kolumdan. nasıl ağrımış şişmiş kolum, daha yeni fark ediyorum.
ana caddeye çıktım. bir sağa baktım bir sola. hangi tarafa yürüsem diye. baktım anlamanın bir yolu yok, döndüm sol tarafa. bastım tabanlara.
akşam 8'i 20 geçiyordu saat, evdeydim...
tam 4 saat yürümüşüm. bacaklarım titriyor artık. ne anahtar almışım ne bir şey. kapı kapalı. bir tekme koydum açıldı. çürük tahta kapı zaten.
kasasının kilit yeri kırıldı. girdim içeri. dayadım sırtımı kapıya. bekledim biraz. baktım yapacak bir şey yok. yatağa gittim. yorganın altına girip biraz ısındım...
başım ağrıyor ve burnum akıyordu. midem açlıktan kendi kendini yiyordu. dolabım bomboştu. ne arkadaşım, ne param, ne de yapabileceğim bir şey vardı. ağladım...
Tümünü Göster
