beyaz kiz

mobilyacıyım, her sabah olduğu gibi kalktım sabah işe gittim. buraya kadar her şey yolunda. çalışmaya devam ediyoruz, elemanlar ile. montaja gideceğiz yavaştan hazırlanıyoruz. takım sandıklarını toparladık. malzeme asansörüne yükledik indirdik. atölyemiz var 3 katlı. malzemeleri takımları vs. asansörle indirip çıkarıyoruz. takımları indirdik sıra malzemelere geldi. kapı pervazları vardır onları yüklüyoruz, büyük bir otel işi aldık yaklaşık 350 kadar kapı var. onun iki katı kadarda kapı pervazları var. asansörün dört tarafı da boşlukta olduğu için pervazların kaymasını önlemek amacıyla asansöre işkence (bu işle ilgilenenler bilir) sıkıyoruz. pervazları yükledik. biraz asansörden bahsedeyim, normal binalarda kullandığınız asansörlerden değil, dikdörtgen şeklinde 2 halat ile büyük makaraya bağlı, makara yaklaşık 3 ton civarında. indirdik malzemeleri düğmeye bastık yukarıya çıkıyorum, tek başımayım asansörde. birden işkencelerin asansörün yere kadar inen demir yollarına bağlı kolonlara takıldığını gördüm. ama artık çok geçti. asansörün demir yollarını sabitlemek için bilek kalınlığında demir kullanmışlar. içerisinden elektrik kabloları geçiyor. elektrik kablosu dediysem sanayi elektriği, neyse işkenceler kolona takılmaya başladı ve makarayı zorlamaya başladı. ben bağırıyorum elemanlara asansörü durdurun çabuk diye, elemanlar koşuyor ama olay birkaç saniye içerisinde gerçekleşiyor. makara zorlanmaya başlıyor. ben git gide tırsmaya başlıyorum ama korkum artacak bu daha bir şey değil. makara bağırmaya başlıyor, kolon demirlerinden gelen sesler ürkütücü, bam güm diye sesler gelmeye başladı, ben çok korkuyorum asansör deyim haala, makara iyice zorlanıyor dumanlar çıkmaya başlıyor tam kafamın üzerinde ve ben 2. biraz altındayım aşağıya atlamayı düşünüyorum ama çok az bir boşluk var, insan sığamayacak kadar. işkencelerden bir tanesi patlıyor yol tarafına bakan camlardan tabancadan çıkmış bir mermi gibi fırlayıp gidiyor. ben etrafıma bakıyorum nereye atlayıp zıplasam kaçsam diye. o anda hiç bir şey düşünemiyorum. eğer elemanlar yetişemezse yaklaşık 3 tonluk makaranın altında kalıp dümdüz olacağım. kablolar patlamaya başlıyor asansörün yaptığı baskıyla. kıvılcımlar alevler çıkmaya başlıyor. o an hiç bir şey düşünemiyorum ve yan tarafta duran demirlere doğru atlıyorum. normalde istesem atlayamayacağım uzaklıkta demirler. tabelayı tutturmak için. züt korkusu adama neler yaptırıyor o zaman görüyorum. o sırada elemanlar yetişiyor asansörü durduruyor ama ben iptal olmuşum, elim ayağım titriyor yaklaşık 2. kat kadar yüksekteyim demirlere öyle bir tutunmuşum ki sanki beni zamk ile oraya yapıştırmışlar gibi. neyse ki asansörü durduruyorlar. hemen aşağıya çekiyorlar. ve kurtuluyorum. eğer elemanlar yetişemeseydi ben şu an burada olmayacaktım, 3 tonluk makaranın altından beni kazımaya çalışıyor olacaklardı. sonra merdiven dayadılar aşağıya indim, şok halindeyim haala şekerli su içtim, kendime geldim. çok kötüydü lan.