beyler az toplaşın bişi anlatıcam

yanliz su pusulari yapmasan kendimi counter oynuyomus gibi hissediyorum pusma yasak olsun

“emin olalım her şeyden diye buradasın. Annenle babanın da haberi var, ama kızma onlara. Ben istedim senin bugün burada olacağını bilmemeni. Ayla’ya da kızma, baya uğraştı bu vekil işi için. Ülkenin durumunu anlayacak durumda değilsin şu anda, ama pis bir tezgahı ancak pis bir oyun bozabilirdi. Bizim de elimize böyle bir fırsat geçti dayın sayesinde. Biraz da şansımız yaver gitti, her şeye hakim olamıyoruz eskisi gibi bu devirde.” Dedi. Hiç bişey anlamıyodum ama nefes almadan bu hitap gücü kuvvetli, sağlıklı görünen, dinç görünen ihtiyar adamı dinliyodum.

Adamlardan biri hızlıca koşarak arabanın durmasını bekledi. Araba durduğunda ayla teyzenin kapısını açtı, ayla teyze bana dönerek “hadi bakalım iniyoruz” dedi. “Ben kendi kapımı kendim açardım zaten” dedim. Açtım kapıyı indim arabadan. Etrafa baktım, köşk gerçekten çok güzeldi. Buralarda böyle bir köşk neden yapılsın ki diye düşündüm, şehre çok uzak, ilçeye de çok uzak, anlamsızdı. Köşkün önünde büyük bir süs havuzu vardı, bir tane yunus ağzından su fışkırtıyodu. ***’nın merkezinde de buna benzer bi havuz vardı aslında, onun küçük bir kopyasına benziyodu. Babam işleri için ***’a gittiğinde beni de zütürmüştü yanında, o zaman görmüştüm o süs havuzunu. Gerçekten güzeldi.

yüzümü yıkayıp kahvaltıya oturdum. babam hızlıca atıştırıyodu, annem "servise geç kaldın evladım, çabuk ye ne yiyeceksen" dedi. pazartesi günüydü ve ben nefret ediyodum haftanın ilk gününden. yengem gece gitmişti, dayım nerdeydi hiç bi fikrim yoktu en son ayla teyzelerin evinden ayrılırken, ayla teyzenin eşiyle bi odada oturuyodu. çok da umrumda değildi o an nerde olduğu, karnımı doyurup servise geç kalmamak için hızlıca üstümü giyindim. lanet olası bir gri pantolon, mavi bir gömlek, üstünde okulun arması olan lacivert bir kravat, ve sol üst cebinde yine okulun arması bulunan lacivert bir ceket. hızlıca giyinip evden çıktım, ve apartmanın önünde servisi beklemeye başladım.

Köşkün giriş kapısını önünde bekleyen adamlardan ikisi açtı, ayla teyze bana bakarak “hadi” dedi. içeri girdi ve ben de peşinden içeri doğru yürümeye başladım. içerde elinde bir dosya olan, gözlüklü kızılı saçlı, orta yaşlı bir kadın ayla teyzeye selam verdi, elindeki dosyayı verdi. “Bu taraftan efendim” dedi. içeri girdiğimde ilk dikkatimi çeken büyük bir Atatürk resmiydi. Daha önce hiç görmemiştim bu resmi. Tarih kitaplarında, angiblopedilerde, okuduğum kitaplarda hiç rastlamamıştım bu resme. Bilindik bi resim değildi, ve resmin altında büyük bir türk bayrağı vardı. Resimde Atatürk alışık olduğumuz gibi yükseklere bakmıyodu, profil resmi de değildi. Arkasında büyük bir kalabalıkta yoktu. Sadece, mermer bir sütun vardı arkasında, ve sütunun üstünde zar zor seçilen bir yazı “1937”.

Ne yapıp mutfağa dahil olsam diye düşünürken, meyve tabağı ve çay bardağı gözüme takıldı. Meyve tabağını ve bardağı zütürme bahanesiyle mutfağa girebilirdim. Meyve tabağındakileri hemen bitirdim, çayı da odamdaki banyodaki klozeti döktüm, soğumuştu. *. Neyse, bardakta tabakta mutfağa gitmek için hazırdı. Mutfağa doğru yürürken bi ağlama sesi duydum, ses dayımın eşine aitti. Rezil olduk rezil diye ağlayıp duruyodu. Annem de avutmaya çalışıyodu. Daha bizi barındırmazlar bu memlekette abla deyip anneme dert yanıyodu.

beyler bu işin altından norveçteki katliam çıkacak görürsünüz

“vekilin küçük kızlara düşkün olması sadece teşkilatta bilinmiyodu, içinde bulunduğu yeni oluşumda da dalga konusuydu. Kendi arkadaşlarına bile madara olan pekekentin tekiydi. Bizim öğrenmemiz de yeni olmadı. Ama ilgilenmedik, işimize yarayacak adam değildi. Ama son günlerde ayyuka çıkan *** *** dedikodularından rahatsızdık. Ve bunları durdurabilmek için elimize sağlam güzel bi koz geçti, kullandık. Sen de şahit olduklarını buradan çıkınca unutuyosun, beni de başın sıkışınca arayacağın bir amcan olarak tanıyosun. Bu kadar bilgi bile sana fazla, ama borçlu kalmayı sevmeyiz, o yüzden buradasın” dedi.

Yalnız ayla teyzede ki taşakta kimsede yokmuş ha.

--okuyan herkese teşekkür ederim--

bir sürü yorum yapıldı, çoğuna cevap verdim veya pm'le ulaşanlara da cevap vermeye çalıştım. okuyan herkese tek tek teşekkür ediyorum. bir başkasında, neden "delikanlı muallak" sorularına yanıt vermeye çalışıcam. burda anlattıklarım 3 günden ibarettir. cumartesi, pazar ve pazartesi.

--okuyan herkese teşekkür ederim--

her türlü eleştiye açığım, ama sorular çok saçma hakkaten. okumak istemiyosanız başka başlıklara gidebilirsiniz panpalar.

bu hikayede am züt meme yok.

okumak zorunda da değilsiniz.

olayların örgüsünü hatırladığım kadarıyla ve büyük bir çaba harcayarak anlatmaya çalışıyorum.

- peki, buraya kadar tamam anladım da adamı içerde dövdünüz mü?

+ dövmedik yahu ne dövecez, ama içerde suçunu kabul etmeyenleri suçlarını kabul etmeye teşvik ediyoruz, bazı şeyler var şimdi küçüksün anlamazsın.

- anladım dayı.

o sırada bi ambulans dayımın odasının penceresinin önünde park etti. ambulansı görünce, ne oldu niye geldi ambulans diye sordum. otur yerine çıkma odadan diye çıkştı birden. oturdum kalkmadım ben de.

bi koşturmaca oldu dışarda, meraktan da çatlıyodum, ama korktum dayımın tepkisinden.

gözleriyle otur kalkarsan ağzına sıçarım liseli bakışı vardı.

iyice yayılmıştım koltuğa, ılık ılık üflüyodu havayı ısıtıcı. iyice mayışmıştım koltukta. "uyudum işte" diye cevap verdim. "güzel bugün biraz işimiz var çünkü senle" diyiverdi. "yanlış yoldan gidiyosun, okula geç kaldım, nereye sürüyosun sen!" diye çıkştım. "sakin ol, okulu sabahı aradım. *** beyle konuştum, bugün izinlisin, aramızda, annenle babanın haberi de var" dedi. annemin evden çıkmam için üstelemesi, babamın umursamaz tavrı, ne oluyodu çok anlamsızdı. daha da önemlisi nereye gidiyodu bu araba.

ayla teyzenin suratında ciddi bir ifade vardı. "gideceğimiz yer biraz uzak, o yüzden keyfine bak şimdiden, - torpido gözünü göstererek -, istediğin bi cd'yi koy ve yolun tadını çıkart" dedi.

binler devam edicem. esas olaylar şimdi başlıyo ama çok yoruldum. az dinleneyim devam edicem. takip eden panpalarım kusura bakmasın. bi kişi bile okusun bana yeter.

nick altı şuku muku istemiyorum, anlatmak içimdekileri birilerinin de bilmesi tek derdim.

seviyorum sizi binler.

Hava buz gibiydi, ve servis de gelmek bilmedi. Saate baktım, en az 5 dakika geç kalmıştım ilk derse şimdiden. Arkadan topuklu ayakkabı sesi duydum, gittikçe bana yaklaşıyodu ses. “gel bakalım ben bırakayım seni okuluna” , arkama baktım , ayla teyzeden başkası değildi. Bu havada servis beklemekten iyidir diye düşündüm ve “hadi o zaman geç kalıyorum ama ilk derse” dedim. Arabasına bindik, ısıtmayı açtı, her yerim buz tutmuştu, bi anda sıcağı görünce arabada mayıştım. “ee nasılsın bakalım dinlenebildin mi gece” diye sordu

--özel teşekkür--

bir panpam itinayla tüm girdiğim entryleri şukulamış. hangi panpamsa ona teşekkür ediyorum.

--özel teşekkür--

Kimin geldiğini öğrenemeden yine odama yollanmıştım. Odamla evin kapısı arasında mesafe çoktu, uzun bir koridor, ve L büyük l şeklinde bi koridor vardı. Mümkün değildi yani o mesafeden kimin geldiğini anlayabilmem. Ama bişiler yapıp mutfağa dahil olmam gerekiyodu. Çünkü onların bilmediği ve bu konuyla alakalı her şeye şahittim. Anlatmam gerekenler vardı, eğer dayımın başına bişiler geldiyse bu yüzden gelmişti, ve bilmeleri gerekiyodu gerçeği

Üç saat boyunca bir kayıt cihazına konuştuktan sonra kayıt bitti. Ayla teyze “aferin” dedi. Odadan çıktı, annemle babamı çağırdı. Üçü beraber salona döndüler, annem gözlerini kaçırdı benden, babam da “had evimize gidelim” dedi. Ayağa kalktım, üçümüz evden dışarı çıktık ve asansöre bindik. Babam anahtarı çıkartıp ev kapısını açtı, yengem hala bizdeydi. “abla noldu” diye sordu anneme. “ annem anlatıcam ama bi nefes alalım önce” dedi. Ben odama geçtim, sıcak bir duş alıp yatağıma uzandım. içerden konuşma sesleri geliyodu, ama umrumda değildi. Kimseyi dinleyecek halim yoktu. Yorganıma sarılıp uyuyakaldım. Sabah annemin “hadi kalk artık kahvaltı hazır” sesiyle irkildim.

Kızıl saçlı kadının suratına baktım, gülsem mi kızsam mı bilemedim. “evet 4 şekerli ama.." dememe fırsat vermeden ” birazdan geliyor” dedi. Orta boylu, zayıf esmer , uzun boylu bi kadın çayı getirdi, “afiyet olsun” dedi ve kayboldu. Çayı içmeden koltuğun önünde duran sarı sehpaya bıraktım. Etrafa dikkatlice baktım. Oturduğum yerde tek kamera vardı ama bu holü gören en az 4 kamera saymıştım. Resmin önüne gitmek için ayağa kalktığımda kızıl saçlı kadın holün düğer ucundan gözüktü, yanıma doğru yürüdü “yukardaki maun kapılı oda, koridorun en sonunda” dedi. Merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım.

Ayla teyze “uyudun mu” diye sordu. benim aklımdan olan bitenler geçerken, bir sürü soruya kendimce cevap bulmaya çalışırken bu kadına cevap vermek istemiyodum. Duymamazlıktan geldim. “şşşttt kime diyorum, uyudun mu evladım” diye daha gür bi sesle tekrar sordu. “cevap vermiyosam anla ki uyudum yani, ne üsteliyosun be kadın”, iç sesim konuşmaya başladı yine. Bu kadından nfret etmeye başlamıştım. Ne dün ne önceki gece nefret etmediğim bu kadını, şu an boğmak istiyodum.