beyler evli olanlar anlatsın hele

@27

hocu dediğim gibi, evlenmeden birlikte yaşama ve bunu ailelerden ordan burdan stres yemeden yaşama şansınız varsa, onu kullanın. hiç bir farklılık yok fayda anlamında, belki bazen hatun kısmısı daha bir sağlamda hissediyor ilişkiyi evlenince, anca onun farkı olur. ama benimki zaten sülük gibi olduğundan ölürüm de bırakmam modu evli değilken bile vardı, çoh bişey değişmedi.

başınıza açılacak en büyük bela evlilik öncesi hazırlık sürecinde çevrenin, akrabaların, mantıklı insan geri kafalı değil dediğinizi anne babanın yaptıkları söyledikleri olacak. ya yok artık moduna kaç kere geleceksiniz bilmem.. şöyle bir örnek verirsek, benim üniversitede az kala militan olacak kendini sosyalist adleden annem, ne gerek var sınırsız içkiye diye modlara büründü, düğünden 2 gün önce bir köprüler atıldı ki sorma, ben anneme gelmiyorsun düğünüme falan dedim, tamam bu raddeye gelmesi bu lafın çıkması benim nevi şahsıma münazır öküzlüğüm, kendi arabasından atmışlığım da var kadıncağızı (üzüldüm amk şimdi lan yine); ama böyle şeyler oluyor. hayır annemin şakirt olduğu falan da yok, içip içip dağıtmaya mı geliyor insanlar adam olsunlar adam gibi eğlensinler içkisiz eğlenilmiyor mu olay mı çıkacak vs vs vs şeklinde düşüncelerden kurtulamadığı için yaptı bunu. ha ben neticede sınırsız içkiyi soktum yine işin içine onun kaçarı yok o ayrı. =) ama bak böyle ufak detay için yannan gibi uzun yazı yazdım, içimde uktedir. =))

ben burada senin sorunu evlilik kurumundan ziyade bir insanla ömür geçirmeye kalkışmak olarak çeviriyorum zira olan da bu zaten.
çok iyi ölçüp biçmek lazım..
ben eşimi it gibi seviyorum mesela, çok da mutluyum onunla evlendiğim için, 1 yılı geçti evleneli, hala salonda film falan izlerken "eneem beraber mi uyucaz lan yine" falan diyorum. güzel şeyler bunlar. ama kesinlikle aşktan daha önemli olan iki insanın birbirine tahammül edebilmesi. bunu çok iyi tartmak lazım. ben üniye başlamadan hemen önce çıkmaya başladıydım hatunla, o zamanlar da seviyordum ama net söylerim bunu ki yüzüne de söylüyorum, üniversitede geçirdiği entellektüel evrimi geçirmeseydi orada kattığı baız özellikleri kendien katmasaydı benim ömrümü geçirmek isteyeceğim bir insan olmazdı kendisi. global bir şart dğeil bu ama benim için önemli olanlardan bir tanesi.

bazı sevmediğimiz huylarımız var karşılıklı olarak, mutlaka olacak. mesela ben şu kadınların yok bir şey deyip, susup edip kırk saat sonra olay çıkartmaları olayına spesifik olarak deliyimdir, kan beynime sıçrar. olur olmadık şeyden moral bozabilecek cümleler sarfetmek, yok yere keyif kaçırmak falan, klagib kız tripleri. her erkekte olduğundan öte ben hakkaten cinnet geçiririm bu anlarda ve çok direksiyon ısırmışlığım, telefonu kapatıp şehir dışına gitmişliğim falan vardır geçmişte. bu açıdan biz çok uyumlu değiliz mesela, ama belli noktalarda taviz falan vermeden, anlayış göstererek biraz daha dengeli davranmayı öğrenmek gerekiyor. biz bi de tavşan kedi kıvamındayız, birazcık sarılıp sırnaşınca tüm sinirimiz geçiyor, öyle bir modda çözüyoruz bazı şeyleri. bu gelecekte sorun olacak mı diye düşünüyorum bazen ama çok fazla planlı yaşamayı da sevmediğim için bırakıyorum gidişatına..

dengede tutmak laızm yani, yazıdaki tezatı frketmişsindir umarım, onun için lazım bu denge.

netice olarak bekarlık sultanlık falan değil, ben eşimle mutluyum arkadaş, mal mal karılarla evlenen bir sürü tipin zamazingo laflarına aldırmıyorum (kimseye direkt ettiğim laf değildir.)

amma velakin, hala aynı şeyi savunurum lise birden beri.

özetler özeti: ucunda gibilmek olmasa muallaklik kral iş arkadaş...

1 ay sonra 1 yıllık evli olcağım..

benim evliliğim ne lise aşkımla, ne ünideki sevgilimle ne de herhangi bi akrabamla oldu. ailevi meselelerden ötürü bir yakınım eşinin kardeşiyle aynı ortamda birbirimizi gördükten sonra evlenmeye karar verdim. araya girildi eşimin de onayı alındıktan sonra gittik istedik. bir nevi görücü usulü yani.. sözlenene kadar sesini bile duymadım. daha doğrusu ilk kez sözlendikten sonra sesini telefonda duydum desem daha doğru olur.

sözlenmeden önce sadece temel bir kaç şartım oldugunu eşimin kardeşiyle kendisine iletmiştim ve o da kabul etmişti. işte bu şartlar hayatla ilgili temel şeylerdi zenginlik, fakirlik, hastalık, uyum vs gibi..

sözlendikten sonraysa 1 yıllık bir nişanlılık dönemi geçirdik. sık sık görüşmeye çalıştık. tabii ki son kararımızı ikimiz de bu dönemde vermiş olduk sanırım. düğündeyse benim ailevi sorunlarım dışında herhangi bir sorun olmadı. çünkü bizde kurallar bellidir. biz doğulu olduğumuz için - bütün doğuda bu şekilde mi bilemiorum ama- bizde her şeyi erkek tarafı yapar. eşyalar, altınlar vs. kız tarafı da gücüne göre kızına altın takar. bundan başka bi şey yapmaz.

her neyse. evliliğe gelince bana bekarlıktan daha iyi geldi. daha az hatta nadiren içmeye başladım. 20 güne kadar ilk bebeğimiz doğmuş olacak. bebeğimin doğum gününde sigarayı bırakıcam.. ciks konusu ise bir kaç panpanın mesajlarında belirttiği gibi, ayrıntıya girmeye gerek yok.. geri kalan zamanlarda ise sanırım mesleğinize göre bir yaşam standardı tutturuorsunuz. benim eşim şimdilik çalışmıor, bense çiftçi olduğum için oldukça çok boş zamanım oluor ve bu nedenlerden dolayı da sürekli birbirimizle beraber oluoruz. ben genelde pc başında harcıorum zamanımı, spor yapiorum, beraber kitap okuoruz, hemen her akşam mutlaka bir film izlioruz, sık sık birbirimize sarılıoruz ve ikimiz de mutluyuz. bu şekilde zaman geçip gidior...

sonuç olarak; bekarken deli gibi içki ve sigara içen, sarhoşken motor süren, yılın 6 ayını istanbulda, 3 ayını ankarada 3 ayıı da diyarbakırda geçirmek suretiyle yerleşik bir hayata sahip olmayan ben şimdi en azından mütevazi bir eve ve bir hayat arkadaşına sahibim. ha özgürlüğüm uçup gitti mi? tamamı olmasa da büyük kısmı için evet. peki bekarlığa göre daha mı iyi? tamamıyla evet. demek istediğim şey eşinizi yıllar öncesinden tanımanıza, daha önceden berabaer yaşamış olmanıza, süper şekilde iyi anlaşmanıza falan gerek yok. sadece uyumlu olmaya çalışmak, karşındakini anlamak bence ideal bir evlilik hayatının oluşması için yeterli. zaten bunlar olunca ister istemez sevgi ve saygı da geliyor. ben mutluym umarım bekar panpalar istedikleri zaman mutlu bir yaşam sürebilecekleri bir evlilik yaparlar..

binler için özet: bekarlık sultanlık falan değildir. akıllı olun evlenin, en az 3 çocuk yapın