Uzun zamandır girmiyordum, Xanax'ın verdiği samimiyetle bir selam çakasım geldi beyler. Çok, çok ağır bir depresyon ve anksiyete sürecinden geçiyorum. Eskiden olsa gülüp geçerdim, içine düşünce iliklerime kadar hissettim bu tak çukurunu.

Eskilere bir selam olsun, yenilerin gözlerinden, dedelerimin ellerinden öperim.

Ha bir de, podcast kaydediyorum lan ben, baya baya oturup kendi kendime konuşuyorum. Dertlerimi anlatıyorum, felsefi çıkarımlar bile yapıyorum amaçsızca. Dinleyen 3-5 kişi bile var ha yalandan. Anlayan var mıdır, sanmam.

En çok koyan da cümle kurmak zor geliyor. Konuşmayı unutur mu lan insan? Valla unuturmuş. Velhasıl insana insan gerek. Gün sonunda yine burada buluyorum kendimi.

Neyse uzatmayayım, dert sahibi olmak isteyene mesajlardan atarım kanalımı. Sağlıklı ve mutlu olun dostlar, gerisi hallolur. Selametle...