beyler yaşanmış bişi anlatcam gelin artı 27

kontinyuuuuu

uyandım, aptal bir uğultu var, uçak içinde gibiyim. bunu etrafa bakarak söylemiyorm ama sadece ses o hissi veriyor. yatağım biraz daha yukarda gibi daha dogrusu o an oyle hissediyorum. asıl şaşırtıcı detay ise farklı...

senin ananı avradını skerm diip o döngüyü kırdım bi şekilde. nası küfrediyorm ama var ya, laptop a doğru ilerledim, bi kaç kişi bişi yazmış msnden, bıraktıım gibi duruyo herşey. ama o uyku hissi inanılmaz, hatta inanılmaz ötesi. bildiin yığılıp kalıcam aq kendimden korktum, telefon nerde aq falan diye etrafa bakmaya calıstım. ışığa da elim gitmedi o an. cebimdeki telefon yer yarıldı içine girdi sanki. belki düşmüştür falan diye yataaa döndüm

uzunca bir süre inceledim sanırım, şaşırdığım şey odamın değişmesinden çok o sarı tahtanın tonundaki çekicilikti. tahtakurusu olmasam da çok nostaljik ve tatlı duruyodu. adeta büyülenmiştim, öbür türlü açıklayamıyorum çünkü bir insan odasını dakikalar boyunca zevkle incelemez öyle. herşey romandan fırlamış gibi, inanılmaz güzel. ama o uğultu yok mu sağır olacam sanki.

not: binler anlatırken bile biraz tırsıyorm aq ses geldi sağıma bi baktm :D

odamdaki herşey sarı eski bir tahtayla değiştirilmiş durumda, herşey ama. çalışma masam, dolabım yataklar. sanki zoraki yaşlandırılmış gibiler. etrafa koyu sarı bi ton hakim. inceliyorm her yeri. duvarlar bile tahta olmuş ama herşey yerli yerinde. sadece tahta olmuşlar, bi de sanki biraz alçakta duruyolar.

koridorda odam gibiydi. yine aynı tahta deseni ama herşey gerçektenin aynısı, pencerelerin yerleri, karşı koridora açılan ara, herşey aynıydı. ben odamdan yurdun koridorunun merdivenlerine doğru ilerlemeye ve aynı zamanda yan dönmeye başladım. sol omzum yere bakar halde ilerliyodm. tamamen kontrolüm dışındaydı bu hareketler. işin ilginç yanı ise uğultu sesleri azalacağına daha da artmıştı. bişeye doğru yaklaşıorm diye bi düşündüm.

3 5 10 derken yeter akduumun cocugu diyerek (insan bi bismilah dinimiz amin der aq) uyanmaya çalıştım ama gözlerime 2 tane taş koyulmuş gibiydi. sanki uyuşturucuyu çakmışlar öyle zom halde bekliyorm. açmaya çalışıyorm açılmıyor, ellerimde de aynı histen var. ayaklarım da öyle, lan noluyo demeye kalmadan...

sırtüstü uzanmış bi adamın hissedeceği ilk etki de karnından oluyor, sanki artı kutupları yaklastırılan 2 mıknatıs gibi bişeyle çakıştığımı hissettim. ama çakışma duygusu böyle inanılmaz anlık, fortçu binler otobüslerde ileri gerilerde sürttürür de kadın anlık diye sesini çıkaramaz ya öyle bi vaziyetteyiz.

olayın çabukluğunun saçmalığı bi yana, benim deliksiz dalmam gerekirken arada kalmış gibi hissetmem apayrı bi saçmaydı. bazen size de oluyodur, uyuduğunuzu hissedersiniz ama dışarıdan gelen şeylere de açıksınızdır. inanılmaz bir yorgunluk hissine şunu ekleyin, karşınıza bambaşka bir dünya açılıyor aq.

etraf ilkbaharda olmamıza rağmen sonbahar gibiydi. bu sarı ayrıntısı niye her yerde vardı anlamadım zaten. içerde de vardı dışarısının tamamında da vardı aynen. güneş batıcak gibiydi ve ben binanın 2.katından fırlamıştım dışarı. etrafa baktım, diğer yurtları da gördüm. içinden çıkmış olduğum arkamda kaldığı için ona bakamadım ama etraftakilerin hepsi o bahsettiğim eskimiş tahta sarısı rengindeydi yine. ahşap olmuşlardı beton binalar. ilerliyodum ama hala benim kontrolümde birşey yok. uğultu devam ediyor.

bu olay yaşanırken ilkbahardaydık, rüya sonbahar gibi yanlış anlamayın binler neyse. biraz daha ilerledim, yerde kimseler olmadığı gibi, etrafta araba ıvır zıvır hiçbişi yok sadece yeşillik ( daha doğrusu sarılık ) ve yurt binaları var. dekor aynı ama birşeyler farklı sanki.

şuku yağmış lan buraya, devam mı etsem ?

gözlerimi araladıımı hissettim. ve aralar aralamaz o aptal his gidiverdi. diyorm ya hani 2 mıknatıs birbirini iter ya, öyle bi his bu. anında kayboldu. kayboldu etti dediğimden bitti sanmayın. inanılmaz bir mantık hatası var bende çünkü. gözlerimi araladım, o etki gitti ve tekrar aynı uyumalıyım hissi bastırdı. hem de daha şiddetli. daha gözümü açmamıştım bile

rüyalarınızda hiç olur mu bilmem, bende mesela bir düşme hissi vardır. uyandıracak kadar şiddetli hem de. bir yere doğru hızla ilerlerim ve düşüyomuş gibi hissederim. sonra yatağımda irkilerek uyanırım. ama o hissin son 2 3 saniyesini rüyadan çıkmış ve yatağımdayken hissederim. yatağında olduğunu anladığın halde ürperir korkarsın. küçüklüğümden beri vardır bu, o çekme hissinde de aklıma ilk gelen şey buydu. tamam bitiyo demiştim kendi kendime hatta. ama daha bitmeyi geç, başlamamıştı bile.

sonra neden biraz yukarda olduumu anladım. siz bunu taa ilk söylediimde buldnuz belki ama oyle bi anda kafanız ne yazık ki celeron işlemci hızında çalışıyor yapçak bişi yok. yerleri incelemek en son aklıma geldiği için, havada olduğumu yere bakmaya akıl ettiimde yani baya bi süre geçtikten sonra farkettim. ama benim kontrolümde diildi, ileri gitmek istedim, gidemedim, sağa sola döneyim dedim dönemedim sadece etrafa bakabiliyorm, sanki bir kitabın bir sahnesine sıkıstırılmıs gibiyim. odamdayım ama herşey 100 sene öncesi gibi dekor yapılmış, pencere açık rüzgar esiyo ( benim başıma bunlar gelirken pencerem kapalıydı diye hatırlıyorm ama yanlıs da hatırlıyo olabilirm ) ve ben masama bakıyorm.

daha sonra neden hareket edemediğimi çözdüm, ayaklarım bi yere takılmış gibiydi. daha doğrusu sanki kocaaaaaaaamaaaan iki taşla ayaklarım bağlı gibiydi. çekmeye başladım kendimi, ama kollar da kıpırdamıyo. eğilip bişiler yapma şansım yok, beni tutan ne onu görme şansım da yok. sadece ileri doğru gitmeye çalışıyorm. bu arada ortamda yeni hiçbirşey yok, sanki ekran koruyucusu aq, sürekli aynı şekilde dalgalanan perde, masadaki durgunluk ve gardıropun açık kalmış kapısı. ( yatmadan evvel de açıktı o yüzden aklıma feci kaldı bu ayrıntı) kurtulmaya çalışıyorm ama o kadar zor ki

ayağımdaki ağırlık falan kalktı ve ilerlemeye başladım. ama benim kontrolümde diildi sanki, ilerlerken yan döndüğümü hissetim. havada sırtım yere dönük olarak ilerliodum. kapının açık olduunu ilerlerken farkettim, yağlı bi yüzde kayar halde, havada yurdun koridoruna doğru ilerliyodum istem dışı.

yataaa döndüm telefonu elime aldım ve rehberi açarken uyuyakaldım sanırım, o kısmı net hatırlamıyorm açıkçası. yine aynı şeyler gelcek gibi duruyo di mi ? öyle olmadı ama

neyse anlatmasam koyardı, anlattım rahatladım. reele döncez 28 de.

@143 olm edebiyatla alakası yok, o kadar kazındı ki bu olay aklıma her ayrıntıyı geçmeye çalışıyorm. yoruldm anlatırken vallahi.

odamdayım, canım sıkkın, oyun falan oynuyorum. bi süre sonra oyun da baydı. saat 8 e mi ne geliyor. hiçbir şey yapasım yok. msnden bi iki arkadaşa çatayım dedm. onlarla konuşuyorz. odanın kapası kapalı, pencereler kapalı, perdeler ardına kadar çekilmiş. her yer tamamen karanlık.o gün tatil mi oluyordu neydi, birşey vardı herkes memleketine falan gidiyodu. ben de üşengeçliğimden 1 gün sonra gidicektim. koridorda tek sayılırım. koridorun ışıkları falan da kapatmışlar, herkes gitmiştir diye. benim de pek gibimde değildi, açmamıştım. ortam şöyle, karanlık bir odada bilgisayar başında sıkılmış bir genç. kat da karanlık. sanki ben ayarlamışım gibi geliyor kulağa ama öyle değil :D böyle bi ortamdayım, msnde birileriyle konusmaya calıstıgımı hatırlıorm. birdenbire, ağza eter dayarsın bayılırlar ya oyle bişi yaşıyomuş gibi uykum geldi. çok ani ama sanki biri vücuduma ctrl alt del çekmiş gibi oldu. lan bu ne aq diyerek yatağa uzandım. laptop u bile kapayamamıştm, yataaa düzensiz olarak uzandım. saniyeler geçmişti ki uyuyakaldm. çok çabuk olmuştu. yorgun olmayan bi adam için ters bişi. yorgun hissetsem normal. gereksiz çabuk olmuştu ne bileym.