0
Kan dökülmesi, ölüm bir tanrı mucizesidir izleyen için. canın çıkması tanrısal bir ritüeldir.
insanın en yoğun empati kurduğu anlardan birisi, gözü önünde ferregrafik bir şekilde öldürülen bir insandır, ya da öldürdüğü insandır. bu empatinin, ego üstünde çok yoğun bir etkisi vardır.
Büyük çoğunluk yaratamaz. kendini tanrı gibi hissetmek için yapabilecekleri tek şey, yıkmaktır. tersten terzilik.
Firavun Hz.Musa'yı bir gün yanına çağırır "ne zırvalıyorsun" der. "gel benim tanrıma inan. o doğmamış ve doğurulmamıştır. o hayat verir ve hayat alır." der. "öyle mi" der firavun. huzuruna iki insan getirtir. birisini sebepsiz yere idam ettirir. şok içinde olan diğerine "de hadi git" der. adam topuklar. "gördün mu musa, ben de bir hayat aldım diğerine verdim. ben de tanrıyım"
insanın tanrılaşma anlayışı bu kadar rezildir. nefret edilesi bir ırktır insan ırkı, tıpkı insanları çok seven şerefsiz yunuslar gibi.
Öldülüren isimsiz askeri izleyenler, bir tanrı mucizesi izliyordu. tanrının elini görüyorlardı ekranda, tanrının silahını ve tanrılaşmış o adamın, bir kurbanın kanını akıtışını. bu bir ritüeldi. cinsellikle karışık ilahi bir haz duydukları bir ayindi bu.
"o öldü artık ve ben yaşıyorum.
onun canını ben aldım."
