Son 1 aydır hayatım tak çukuru gibi. Çok yakınım bildiğim güvendiğim kim varsa ayrı zararını çektim. incide sürekli kızlardan uzak durun hiçbiri masum değil dersiniz. Etrafımda gerçekten iyileri var sanırdım. Hepsi ayrı takmuş bunu anladım.

Kaç gündür hayatım aşkı memnuya döndü ihanet, sırt çevirme, sevdiğim kişiyi elimden alma her tak itinayla yendi.
Çocukluğumda kendimi alıştırdığım pis bi huyum vardı ağlamak zayıflıktır diye. Şimdi deli gibi ağlayasım var. Ama nasıl alıştırmışsam kendimi ağlayamıyorum. Bi ağlasam bitecek herşey ama olmuyor.

Bi yardımcı olun şu panpanıza ne yapabilirim? Nasıl kafama takmıycam?