bir bayanın hayat hikayesini dinlediniz mi

burdayız evladım devam etsene

http://inciswf.com/1288546698.swf

anneme dedim tuğçelerde kalıcam. ablam biraz izin vermedi ama o da ikna oldu sonunda. gece çıktım dışarı. taksiyle gittim. paramı cebime ablam koymuştu. ablamı çok seviyorum hala da severim. neyse, tuğçeyle buluştuk. ben bunun dediği yerde indim. büyük bi alışveriş merkezinin önündeydik. bu ne hal ece dedi güldü. ne var halimde dedim. hiç makyaj yapmamışssın kızım dedi saçıma vurdu şakasına. gel benle dedi. alışveriş merkezine girdik. neredeyse kapanmak üzereydi. hemen tuvaletine girdik. çantasından makyaj malzemeleri çıkardı, temizlik görevlisine aldırmadan makyaj yaptı bana. aynaya baktığımda suratımın yeni şekli hoşuma gitmişti ve belkide ilk defa o an adam akıllı makyaj yapmıştım. hoşuma gitmişti gerçekten. sarı saçlarımı kulaklarımın arkasına attım ve tuvaletten çıktık. tam önümüzde ki iki genç erkeğin bile gözü üzerimde kalınca, tuğçeyi dürttüm ve iyikide yapmışım makyajı valla dedim. gülüştük. hoşuma gitmişti. egom tavan yapmıştı. yürümeye devam ettik.

olur öyle şeyler takma kafana

not : okumadım

yürüdük yürüdük yürüdük ve sonunda park gibi bi yere geldik. bi tane çocuk duruyordu önümüzde. saçlarını dikmişti, hala hatırlarım. mavi gömlek vardı üzerinden geldi yanımızda koşar adımlarla. tuğçeyi öptü. benle elimi uzattım elimi sıktı. ben kerem dedi. ben de ece dedim. klagib lafları söyledik. çocuk gözlerime kenetlenmişti. tuğçe çocuğun yanına geçti. hayatım dedim. keremde efendim bitanem dedi. tuğçe çocuğun dudaklarına yapıştı o an. ben bakamadım. o an içimdeki duyguları tarif edemem. neden buraya geldiğimi anlamayamadım. uzun uzun öpüştüler. öpüşme sesleri çılıyordu kulaklarımda. berbattı. annemın yanına gitmeliydi. buraya gelmemelıydım hiç. sonra bıraktılar birbirlerini. kerem ah dedi iç çekti, hayatım ahmetler birazdan gelir. oturalım şöyle biraz dedi. onlar yanyana, bende yandaki banka oturdum. telefonu elime aldım. karıştırmaya başladım sırf bakmamak için. onlar yanda gülüşüyorlar, resmen elleşiyorlardı. lanet ettim içimden.

lan başlığı uplamaktan yoruldum be

bir amın feryadı

anlat panpa ben dinliyorum..

ahmet ve arkadaşları geldiler sonunda. elimdeki telefonu bıraktım. toplam 3 erkek olmuşlardı. kendimi çok yalnız ve savunmasız hissettiğim an işte o andır. tek tek hepsiyle tokalaştık. sadece içlerinden ahmet olanın adını ve tipini hatırlıyorum çünkü bana asılan oydu. neyse yanıma oturdular 2 erkek ama ben ahmetin yanındayım. diğeri ayakta sigara içiyordu. ben telefonum çalıyor bahanesiyle ayağa kalktım ve ablamla konuşuyormuş gibi yaptım. tabii arkadan bunlarada bakıyodum. içimden keşke babam olsaydı diye geçirdiğim bile oldu. tuğçeye küfredicektim günün sonunda. tuğçe gayet halinden memnun bi şekilde gülüşlerini duydukça benim asabım bozuldu. gittim yanlarına dedim ben gidiyorum. ahmet kalktı hemen nereye ece hiçbir yere bırakmam daha yeni geldik dedi. tuğçede nereye kızım ahmete katılıyorum bekle dedi. öylece kalakalmıştım.

ya bi git

sonra ablam kafede ki işinden çıktı. evde kalmaya başladı bir müddet. babamla telefonlaşırdık ara ara. sonunda ben büyüdüm, ablamın yaşında geldim. ablam üniversite okumadı. onun yerine annemin yanına girdi. kasiyer oldu. annemle aramız düzeldi. babam bazen eve gelir oldu. annemle konuştuklarını bile gördüm bir keresinde ve çok mutlu oldum. çocuklukta ki kötü günler gidiyordu artık diye düşündüm. günlüğüm bitti. yenisini almıştım o zamanlar. lise sondaydım işte. ve lise sonda tuğçe diye bi arkadaşımla tanıştım. kız ne bileyim çok enterasan biriydi, sürekli eğlence hayatına düşkündü. bir gün benim aklımı çeldi dedi gel annene tuğçelerde kalıcam de dedi. sana unutamayacağın bir gün yaşatıcam dedi. keşke gitmeseydim a.a gittim. aklıma sıçayım ki gittim. allah belalarını versin.

ikiizde korkmuştuk ama ablamın yanında daha fazla duramadım. lavobaya koştum. zaten ablamda mutfağa geçti sanırım hafiflemişti biraz anlatınca. su doldurma sesi duydum, su içmişti. tuvalette çıkıp hemen yanına gittim. kısık seste abla iyi misin dedim. iyiyim canım dedi saçlarımdan öptüm. elinde ki bardağı dikti kafasına. şimdi daha iyi olucam. hap içmişti. belliydi. daha iyiydi başımı salladım gülümseyerek. mutfak camından baktım. kimse yoktu. paranoyak olmaya başlamıştım hafiften. o günden sonra hem camlara bakarım anlamsızca çünkü beni çok etkilemişti ablamın yaşadığı bu hadise. daha sonra olacaklarda cilası olmuştu olayın tabii. benim için bu kadar zorsa, ablam için nasıldı kimbilir? tüm bu olanların ne annemin, ne de babamın haberi olacaktı... yataklarımıza geçtik ve hemen uykuya daldım.

@59 ünal aysalını gibtirtme bana burda

yatağımda uyurken gürültülü bi kapı çarpma sesiyle uyandım. hemen koşarak koridora çıktım, ablamın kapısı kapalıydı. kapısına gittim. tam kapıyı tıklatacaktım ki içerden ağlama sesleri geliyordu. tıklatsam mı tıklatmasam mı tereddütteydim. hemen annemin odasına gittim. kapısından baktım. ama o uyanmamıştı. aksine gayette rahat bi şekilde uyuyordu. tekrar ablamın kapısının önüne gittim. içim içimi yiyordu. ne yapmalıydım ki? ama sonunda kapıyı tıklattım. çok yavaş bi şekilde tıklattım hemde. korktuğumdan mıdır nedendir tam hatırlamıyorum. ablam dur gelme dedi hemen içerde bi hareketlilik oldu. ne oldu abla bi sorun mu var dedim sessizce. annemin uyanmasını istemiyorum. bi 2 dakika felan bir şey demedi. en sonunda gel ece dedi. ismimle hitap etmesi rahatlatmıştı biraz da olsa. içeriye girdim.

çirkin bi yorum olucak ama : ablan hamile bence

ablamın gözleri şişmişti, kim bilir yolda ne kadar ağlamıştı. hemen yanına oturdum. ama şuan sahte bir gülüş kondurmuştu dudaklarına. kapıyı kapat önce canım dedi gülerek. ama gülmüyordu. enterasan bi surat ifadesi vardı. sanırım ablamı çok iyi tanıdığımdan anlayabiliyordum. hemen kapıyı kapattım hızlıca yanına gittim. ne oldu abla dedim işte mi bir şey oldu. gözleri doldu tekrar ama zor tutuyordu kendini belliydi. elleri titriyordu. ece, ne olur anneme söyleme tamam mı dedi. tamam abla dedim şimdi ne oldu anlatacak mısın dedim. önce anlatmak için doğru kelimeleri seçmeye çalıştı. hissettim. bugün dedi iç çekti, elleriyle gözlerini sildi. zor duruyordu. bugün kafede otururken, hasan abi masaya bakmamı söyledi. baktım. gelen iki gençti dedi. tekrar ellerini gözleriyle sildi. derin derin nefes alıyordu. ablamın omzuna sarıldım. devam etti. gittim, masalarına bir şey ister misiniz diye sordum. iki kola söylediler gülerek. peki efendim dedim gittim hasan abiye söyledim istediklerini. hazırlıyorlardı. ben de bekliyordum. anlatırken suratı ekşidi, kötüydü ablam. ilk defa bu kadar güçsüz görüyordum. aldım içecekleri gittim masaya bıraktım. afiyet olsun dedim. tam başka masayla ilgilenmeye gidiyordum ki durur musunuz dedi içlerinden biri, biraz konuşabilir miyiz dedi. ağlamaya başladı ablam. dayanamadı daha fazla. başını omzuma yasladım. gözümde ablamın yeri çok çok farklıydı. benim babamdı sanki o, ama şimdi o da ağlıyordu..

bıraktın mı panpa

sonra dedi anlatmaya devam etti. omzum sırılsıklam olmuştu. elimi ablamın yanaklarına koydum. ablamı öptüm sonunda dayanamadım. bana gözleriyle işaret yaptı. anlatmaya devam etti. sonra, sert sert baktım. iltifat ettiler bana. aldırmadım. göz ucuyla hasan abiye baktım. o da farketti bir şey olduğunu. gençlerde farkettiler hasan abiyi. bana döndü bir tanesi gizlice kağıt uzattı. ne kağıdı bilmiyorum ama almadım. hiçbir şey demeden gittim. arkama doğru baktım, hasan abi tezgahın arkasına geçmişti yine. burnunu çekti. eliyle gözlerini sildi. biraz daha iyi olmuştu. anlattıkça açılıyordu ablam. neyse sonra bunlar fazla kalmadılar, gittiler. daha sonra ben çıktım cafeden işte, yolda geliyorum. arkamdan ıslık sesi geldi. bakmadım, adımalrımı hızlandırdım. şışşt cafe gülü dedi biri. yine bakmadım. zaten o an ağlamaya başladım korkudan dedi. gözleri öfkeyle aprlıyordu ablamın. bende sinirlenmiştim. o kadar sinirlenmiştim ki hemde. ablam sonra devam etti, koştum ece, resmen koştum. arkama baktım omzumun üstünden güzelim kaçmasana diye bağırıyorlardı arkamdan. koştum ece. hemen sokağa sapıp eve girdim. elimi tuttu. ya gördülerse bu eve girdiğimi? ne yapacağız dedi gözlerimin içine bakarak. ben yatağa doğru geriledim. anneme haber verelim abla dedim. kesinlikle olmaz hayır nece aklından sil bunu dedi. yavaşça camdan dışarıya baktı, bende baktım yandan. boştu, kimsecikler yoktu.

okuyanlar kaçmış yine

neyse.. milletin aklı fikri başka şeylerde