bir bayanın hayat hikayesini dinlediniz mi

okuyanlar kaçmış yine

sonra dedi anlatmaya devam etti. omzum sırılsıklam olmuştu. elimi ablamın yanaklarına koydum. ablamı öptüm sonunda dayanamadım. bana gözleriyle işaret yaptı. anlatmaya devam etti. sonra, sert sert baktım. iltifat ettiler bana. aldırmadım. göz ucuyla hasan abiye baktım. o da farketti bir şey olduğunu. gençlerde farkettiler hasan abiyi. bana döndü bir tanesi gizlice kağıt uzattı. ne kağıdı bilmiyorum ama almadım. hiçbir şey demeden gittim. arkama doğru baktım, hasan abi tezgahın arkasına geçmişti yine. burnunu çekti. eliyle gözlerini sildi. biraz daha iyi olmuştu. anlattıkça açılıyordu ablam. neyse sonra bunlar fazla kalmadılar, gittiler. daha sonra ben çıktım cafeden işte, yolda geliyorum. arkamdan ıslık sesi geldi. bakmadım, adımalrımı hızlandırdım. şışşt cafe gülü dedi biri. yine bakmadım. zaten o an ağlamaya başladım korkudan dedi. gözleri öfkeyle aprlıyordu ablamın. bende sinirlenmiştim. o kadar sinirlenmiştim ki hemde. ablam sonra devam etti, koştum ece, resmen koştum. arkama baktım omzumun üstünden güzelim kaçmasana diye bağırıyorlardı arkamdan. koştum ece. hemen sokağa sapıp eve girdim. elimi tuttu. ya gördülerse bu eve girdiğimi? ne yapacağız dedi gözlerimin içine bakarak. ben yatağa doğru geriledim. anneme haber verelim abla dedim. kesinlikle olmaz hayır nece aklından sil bunu dedi. yavaşça camdan dışarıya baktı, bende baktım yandan. boştu, kimsecikler yoktu.

bıraktın mı panpa

ablamın gözleri şişmişti, kim bilir yolda ne kadar ağlamıştı. hemen yanına oturdum. ama şuan sahte bir gülüş kondurmuştu dudaklarına. kapıyı kapat önce canım dedi gülerek. ama gülmüyordu. enterasan bi surat ifadesi vardı. sanırım ablamı çok iyi tanıdığımdan anlayabiliyordum. hemen kapıyı kapattım hızlıca yanına gittim. ne oldu abla dedim işte mi bir şey oldu. gözleri doldu tekrar ama zor tutuyordu kendini belliydi. elleri titriyordu. ece, ne olur anneme söyleme tamam mı dedi. tamam abla dedim şimdi ne oldu anlatacak mısın dedim. önce anlatmak için doğru kelimeleri seçmeye çalıştı. hissettim. bugün dedi iç çekti, elleriyle gözlerini sildi. zor duruyordu. bugün kafede otururken, hasan abi masaya bakmamı söyledi. baktım. gelen iki gençti dedi. tekrar ellerini gözleriyle sildi. derin derin nefes alıyordu. ablamın omzuna sarıldım. devam etti. gittim, masalarına bir şey ister misiniz diye sordum. iki kola söylediler gülerek. peki efendim dedim gittim hasan abiye söyledim istediklerini. hazırlıyorlardı. ben de bekliyordum. anlatırken suratı ekşidi, kötüydü ablam. ilk defa bu kadar güçsüz görüyordum. aldım içecekleri gittim masaya bıraktım. afiyet olsun dedim. tam başka masayla ilgilenmeye gidiyordum ki durur musunuz dedi içlerinden biri, biraz konuşabilir miyiz dedi. ağlamaya başladı ablam. dayanamadı daha fazla. başını omzuma yasladım. gözümde ablamın yeri çok çok farklıydı. benim babamdı sanki o, ama şimdi o da ağlıyordu..

çirkin bi yorum olucak ama : ablan hamile bence

yatağımda uyurken gürültülü bi kapı çarpma sesiyle uyandım. hemen koşarak koridora çıktım, ablamın kapısı kapalıydı. kapısına gittim. tam kapıyı tıklatacaktım ki içerden ağlama sesleri geliyordu. tıklatsam mı tıklatmasam mı tereddütteydim. hemen annemin odasına gittim. kapısından baktım. ama o uyanmamıştı. aksine gayette rahat bi şekilde uyuyordu. tekrar ablamın kapısının önüne gittim. içim içimi yiyordu. ne yapmalıydım ki? ama sonunda kapıyı tıklattım. çok yavaş bi şekilde tıklattım hemde. korktuğumdan mıdır nedendir tam hatırlamıyorum. ablam dur gelme dedi hemen içerde bi hareketlilik oldu. ne oldu abla bi sorun mu var dedim sessizce. annemin uyanmasını istemiyorum. bi 2 dakika felan bir şey demedi. en sonunda gel ece dedi. ismimle hitap etmesi rahatlatmıştı biraz da olsa. içeriye girdim.

burdayız evladım devam etsene

anlat panpa burdayım

zor anıların var panpa düşünmek bile üzücü.

reserved

okuyan var mı? okumayan çoksa uğraştırmayın beni gerçekten.. kötü oldum zaten

açtım kapıyı. annem ayaktaydı. ama sanki beli büküktü, ağlamıştı gözlerinden belliydi. sesi titriyordu. meleğim benim dedi. sarıldı. ben sarılmadım ama. içimde ki öfkeden çok, kırgınlık, burukluk vardı. kalbimi asla onaramayacaktı. ecem benim bitanem özür dilerim dedi, öptü beni. hemde bir çok kez öptü. saate baktım duvardan, ablamın gelmesine daha vardı diye hatırlıyorum. sonunda bende istemeyerek annemi öptüm. sırf gitsin diye, sırf yeter diye. odama geçtim hemen. müzik cdsini çıkardım ilk iş olarak. üstüne baktım. babamındı bu cdler. bende kalmıştı. hala durur evde. gülümsedim. tekrar taktım. yine çalmaya başladı müzik.. yatağıma oturdum, sesini kıstım. hayallere daldım..

anneme bağırdım bi kere bile yanımızda olmadın. babam gittiğinden beri işten eve evden işe gidiyorsun. yemekleri bile ablam yapıyor çoğunlukla. ne işe yarıyorsun ki. keşke babam olsaydı dedim sözüm yarıda kaldı. çünkü suratıma tokat atmıştı annem. yere düşmedim. sadece suratımı tuttum. seni sevmiyorum. seni sevmiyorum anladın mı! diye bağırıp odadan çıktım ağlayarak. tuvalete kapattım kendimi. ablam evde yoktu. olsaydı keşke o an. annemden nefret etmiştim, bi kaşık suda boğabilirdim o an. ve kafamı dizlerimin arasına dokup ağladım, hırçınca.. baba nerdesin ddiye ağladım. 1 aate yakın ağladım. en sonunda kalktım, ışığı yaktım. birazda ürkmüştüm karanlıktan. aynaya baktım, elimi yüzümü yıkadım. kapıdan çıkamazdım. o kadının yüzüne bakmayacaktım. ne olursa olsun. tam o anda kapıya tıklattı annem. yeter dedi. sesi ağlamaklıydı... dayanamazdım, nitekim dayanamadımda..

resverdef

öpüştükte kaldım şimdi de oyşh içest mi lan bu

babamın gidiş sahnesini anlatmayacağım. anlatamam. ağlamama engel olamam çünkü şuan. o sahneyi atlıyorum gerçekten.. babam gittikten sonra her gece aradı ablamı. ablam vasıtasıyla benimlede konuştu hep. bana minik serçem derdi hep. neden öyle dediğini anlamazdım hiç. ablama bir şey demezdi ama ablamda hiç kıskanmazdı beni.. ben ablamın yanında uyurdum hep babamdan sonra, anneme kızmıştım. konuşmadım bir kaç hafta. ama sonra yanıma geldi yine. müzik dinliyordum bağıra çağıra dans ediyordum. iyi geliyordu çünkü. kızım derslerini çalışsana demişti. müziği durdurmadım. sesini yükseltti ders çalışsana dedi yarın napıcaksın müzik mi göstericeksin hocaya dedi. ben durdum. dansı bıraktım yatağımdan indim, müziği kapattım. annemin karşısına dikildim. işte o an gözgöze geldik, çok kızmıştım anneme. şuan çok aptalca olduğunu düşünüyorum ama, çocukluk işte..

okuyoruz panpa devam

annemi yanımızda isterdim işte o zaman.. annemin yanıbaşımızda, babamın yanında olmasını isterdim. insana normalde pek koymuyor ama böyle zamanlarda çok koyuyor annesiyle babasnın ayrı olması. sen o güzel varlığa anne, bi o kadarda güvenilir varlığa baba diyorsun ama onlar birbirine düşmanlar sanki. kaçıyorlar hep birbirinden. benim yeniden gözlerim doldu. babamın belinde sarıldım. baba napıcaz biz sensiz dedim. babam ellerini suratımda gezdirdi. gidiyorum ama sizi bırakacağımı mı sandınız dedi. baba dedim ağlamaya başladım işte tam o zaman. gitmek kelimesini duyunca öküz gibi ağlamaya başladım. hıçkıra hıçkıra, kanadı kopan kelebek gibi, yavrusu ölen köpek gibi, kundaktaki bebek gibi ağlamaya başladım.. muhtaçtım. her ikisinede muhtaçtım. anneme, babama muhtaçtım. gidemezlerdi. gitmemeliydiler.. bir tanesi bile, hayat bana gülmeliydi. ama gülmedi işte.. gidiyordu. o dağ gibi adam, gidiyordu.. gitti.

dıbına koyim şimdide siz mi başladınız

ablana sorsana zarfı ne varmış