(bkz: gülsenize dıbına koduklarım)

part1:

http://vocaroo.com/i/s1aEVKrqn2Ia

büyümenin hikayesi.

ilkokul dördüncü sınıftayım. hani, hala futbolcuların gol sevinçlerini mahalle maçlarında taklit ettiğimiz dönemler. misal bir gol sonrasında caniggia'yla maradona'nın dudaktan dudağa öpüştüğü sene mahallede ne yiyiş dönmüştü be. yeter ki gol olmayagörsün; golü atanı atmayanı, rakip takımdan olanı aynı takımdan olanı, kalecisi forveti, istisnasız herkes gol sonrası bir anda yiyişmeye başlıyordu. kim daha çok gol yerse, maçı o kazanıyordu. öyleydi bizim kurallar.

ayrıca atılan gol sonrası kasap, manava "senin kavunlar da tazeye benziyor. bi koklamak lazım ;)" gibi imalarda, göndermelerde bulunuyor; pattiz suğan satan amca bir köşecikte triportörünü gibiyor; köşedeki mandıranın sahibi suat abi, kendinden geçmiş bir halde bir yandan başından aşağı çökelek dökerken bir yandan striptiz yapıyordu. sapkın bir mahalleydik.

reserved

part2:

http://vocaroo.com/i/s0fLMm7eMo7S

ulan taşak bi tarafa, mahalleye yeni taşındığımız vakitler peder elimden tutup evin karşısındaki bakkala zütürmüştü. yanımda adama "şermin bey, şermin bey" deyip duruyor. ufağız, evin yerini şaşırdık günün birinde; bakkala sorayım niyetiyle girip "şermin amca bizim ev nerdeydi?" demiştim. dükkandan tekmelenmek suretiyle gibtir edilişimin sebebini bilahare anlayacaktım: herifin karısının adı şermin'miş.

ulan bizim peder de nerden duyduysa... iyi katil olmamış şermin pekekenti. hadisenin 15 sene sonrasında karaladığım şu satırları, ta o günden selam duran mahallenin baş sapkını peder beye ithaf edelim...

part3:

http://vocaroo.com/i/s0zuPKt6SeDj

ilkokul dördüncü sınıftayım ve dersaneye gidiyorum. tabii bizim zamanımızda anadolu liselerine giriş sınavı ilkokuldan sonra yapılıyordu, ondan gidiyoruz dersaneye. yoksa annemin "bu çocuk galiba gerizekalı. 10 yaşına geldi, hala okuma yazma bilmiyor, hala gazetelerin mal gibi resimlerine bakıyor" demesinin buna pek etkisi olduğunu sanmıyorum. ulan peder almış getirmişse tan gazetesi'ni ben nabim?

(fena sıçtık bu arada pederin ağzına ha)

part4:

http://vocaroo.com/i/s1cvbhFxbKph

yılın son iki ayında, dersanenin tüm sınıflarındaki başarılı öğrencilerden müteşekkil bir hafta sonu grubu oluşturulmuştu. bu özel gruba ilk teşrif ettiğim gün, servisi kaçırmam sebebiyle derse biraz geç kaldım. kapıyı çalıp içeri girişimle onu görmem bir oldu, hala hatırlarım: uzun boyluydu, saçları siyah ve kıvırcıktı; üzerinde mavi bir kot ve kırmızı bir hırka vardı; bacak bacak üstüne atmıştı,

güzel kızdı...

yazsan okurum amk ama dinlemem k.bakma öptm bye

part5:

http://vocaroo.com/i/s0Y5KPkEXgEd

bense enteresan gömlek aşkımın o günlerden kalma olduğunu ispatlıyormuşum meğerse: altın sarısı ve kahverengi desenli gömlek de neyin nesi dıbına koyim? 10 yaşındasın be... aslında gömleğin kendi başına belki bir tarzın parçası olarak kabul edilebilirliği olsa bile; onun altına giydiğim, tamamen annemin işgüzarlığı olan gül kurusu rengindeki pantolon, sanıyorum ki o zamanlar bir erkek çocuğuna yapılabilecek en büyük haksızlıktı. 15 yaşına kadar bu kadın yaptı benim alışverişimi birader, düşün artık yaşadığım travmayı.

sonraları öğrenecektim, ben kapıdan girer girmez "tam benim tipim bu çocuk" diye bir laf etmiş yanındakilere. nasıl da yaşımızdan ziyadesiyle büyük davranıyorsak artık...

(bizim peder muallakymiş, totoşmuş.
iki kayıttır herifi yiyip bitiriyoruz, bu paragrafta da dıbınakoyalım.)

part6:

http://vocaroo.com/i/s0pryPoflABq

ilkokuldaki aşk meşk mevzuları bellidir; ya teneffüste dansa davet oynarken ayarı verirsin kıza, ya araya birilerini sokarsın, konuştururlar, seni seviyorum-ben de seni (gibtir be) oldu bitti. onunla da bu şekil olmuştu. gel gör ki ben yavrum saf, çeyrek aklımla fena halde kapılmıştım kıza. üstüne bir de dersanedeki son günümüzde bir daha nasıl görüşeceğimizi doğru düzgün konuşmadan servislere dağılıp evlere gibtir olmuştuk.

part7:

http://vocaroo.com/i/s0MFTqiVNfUc

resmen divaneye bağladık iyi mi? evin içinde ölü palamut gibi gezmeler, paso depresif bir hal, ulan şarkı yazdığımı biliyorum be. "bak lan şarkı yazdım özge'ye, dinle bak: rımmmmm... dırınırımm... dırınır... dinle bak, dinle! dinliyon mu? dırınırrım, dırınırım... " şeklinde gözyaşlarımla süslediğim mugibi icrama 7 yaşındaki amcaoğlumdan ağır dereceden kahkahayla karşılık alınca bir hayalkırıklığına uğramadım değil tabii.

ayrıca kendisi beni, arabesk-fantezi dalında
yılın en hızlı çıkış yapan eşşoğlueşşeği ödülüne de layık görmüştü.

part8:

http://vocaroo.com/i/s0NBXzJTWGby

o vakitler abimle ranzada yatıyoruz. o abim ki ergenliğe yeni girmiş,
her gece 31, her gece çavuşu tokatlamaca.
ve sayesinde her gece mevzu belli:

- abi! abi! sallama şu yatağı yaa
- hınfhınf... ınnh... hınfınh... hınnhh...
- abü!
- hı? ha? ne var? gibtir yat uyu lan, sen daha uyumadın mı?
- ya sallama yatağı ya. anneeeee, abim yataa sallıyo!
- ulan it...
- haluk! niye bağırttırıyosun şunu gece gece ya?!

part9:

http://vocaroo.com/i/s1VdLJEApFvc

tekrardan günü geldi, aşktan geberiyorum ya? diğer ismini de öğrendim...
çağla...

bu çağla olayını öğrendikten sonra işler tersoya döndü tabii. şarkı sözleri de değişti haliyle. her gece zırıl zırıl ağlıyorum ve ağzımdan çıkanlar "çağlaaaaaaıaaa. ühüüühüü... çağılaaaaıaa... ", bunlardan ibaret yani . babam da "ulan 10 yaşında hamile kalan ilk erkek çocuğu benim oğlum. hay senin allah belanı versin bee" diyerek önüme çuval çuval çağla döküyor. mevzuyu tabi bilmiyor o zamanlar...

beyler nick6ma guzel seyler yazana @sapan'ı ifşa ediyorum capsli

part10:

http://vocaroo.com/i/s0c4LTY0EpXj

abi yüreği demek ki, her gün duyuyo gece yatarken. dayanamadı: "gel zütürücem ben seni çağla'ya" dedi bir gün. dersane'de velilerin irtibat halinde olmasını sağlamak için verdikleri, öğrencilerin telefon numaraları ve adreslerinin yazılı olduğu kağıdı valideden çaldı; beni çağla'ya zütürecek. bir güzel giyindim (ne güzeli ne güzeli? ön tarafında bir filin yüzü, arkasında aynı filin zütü olan açık mavi bir tişört, altımda türbe yeşili bir pantolon. hepsine bi yere kadar eyvallah da, ayağımdaki hastabakıcı terliği... neden anne?) tuttum biraderin elinden, aynen çağla'nın evinin oraya. çok uzak bi mesafe değildi ama otobüsle gitmiştik.

--spoiler--

--spoiler--

part11:

http://vocaroo.com/i/s1PsKzkoqRsT

1985'te macaristan'dan ithal ettiğimiz ikarus marka otobüsle şehiriçinde 200 basan şoförüyle; (ki şoförün aynasının yanında "şoför tehlikeli ve yasaktır" yazıyordu. hiç unutmam. geçtim adamla konuşmayı, herifin kendisi bizzat tehlikeli ve yasaktı.)

her neyse abimle tek koltuğa oturmuş olmamıza rağmen önümüzde dikilip "hehheh. aslanlarım benim şimdi bana yer verirsiniz siz. aslan bunlar aslan! heheyt! aslanlarım benim. heh heh. heh. hadi bakalım." sözlerini sevinç dolu bir yüz ifadesiyle zikrettikten sonra yüz ifadesini zerre değiştirmeden arkalara doğru süzülen asker emeklisi sıfatlı sabunluğuyla, manyaklarla dolu bir otobüstü bu da.

Anlat lan

part12:

http://vocaroo.com/i/s1VGvik9YnqY

çağla'nın evini bulduktan sonra civarda 2 saat kadar takıldık. bilahare evin kapısında çağla'yı gördükten sonra sevinçle yanına koştum, gözleri parladı. 3-4 saat parkta oturduk; ben 10 senelik ömrümün en mutlu anlarını yaşarken, abimse hemen 50 metre ötede o mahallenin belalılarına yeni öğrendiği taekwondo hareketlerini sergileme gafletine düşünce 14 senelik ömrünün en nadide dayağını yiyormuş.

o gün, evimizde herkes usluydu.

(peder hariç)

ne anlatıyon