bir dostum olsun isterdim lan. gibtiğimin filmlerinde ki,dizilerinde ki gibi. ama nerede huur çocuğu var, buldu bizi. bir kere arkadaş dediğimiz lavuklarla otururken ulan bu bana kahpelik yapmaz diyemedim. kime iyi çocuk lan dediysem sonunda kahpeninde kahpesi çıktı. ne gerçek lan bu dünyada? oğlum midem bulanıyor lan insanlardan. sınıfta da,okulda da,yurtta da,mahallede de,akrabalarda da,her yerde sahte, kolpa,hikaye. ne gerçek lan? ne için yaşıyoruz. hiç mi hak etmedik mutlu olmayı, belki bizi sevecek bir kız, belki mutlu bir aile, belki bozulmamış bir sağlığı, hiç birini mi hak etmedim?

çok zor lan. göğsünde ki kocaman yumruyla, içindeki ölmüş ruhla yaşamak çok zor. günler öyle ya da böyle bir şekilde geçiyor. ama yüreğinde ki acı geçmiyor. artık dengesizleştim. allah'a bu kahpe dünyaya beni madem yollayacaktın, beni niye iyi niyetli yarattın diye isyan ediyorum? bu mu kulların diyorum. bizi bu kodumun dünyasına oyuncak mı, eşantiyon enayi mi gönderdin? biliyorum belki saçma. ama ne yapayım? geldim başka bir şehre. burda beni hayatta tek önemseyen insanı, annemi üzmüyorum en azından. ne yaparsam kendime yapıyorum, kendi kendimi öldürüyorum. tek iyi yanı bu.