bir kızı ilk kez öpmek

Başlığa bakmıyordum şu ana kadar. Bazı şeylerin hatırladığımız gibi kalmasını isteriz çünkü. Anlatmak gerekirse,

Sonrasında tekrar denedik. Ama olmadı. Her zaman bir çekingenlik vardı üzerimizde. Korkardım kırar mıyım, üzer miyim diye. Hep diken üstü oldum 3 ay boyunca. ilk başta ikimizde hemfikirdik zaman lazımdı bize. tekrar omzumda uyuması için, tekrar kokusuyla beni uyandırması için. Ben ona bakmaya korkuyordum o bana dokunmaya. Günler geçtikçe düzelir dedik olmadı. Biraz daha uzaklaştık sona doğru. Gözlerinde gökyüzünü göremedim, saçlarında güneşi hissedemedim. Hislerim aynıydı aslında ama o çekingen davrandıkça bende çekindim. Mallık işte amk.

Bir gün çıktı geldi yine. yemek hazırladım, sofrayı kurduk beraber. Ben plağı yerleştirirken o yemekleri koydu. Oturduk yan yana. Eskiden beri karşısına oturmamı istemezdi. Ne zaman karşısına otursam yemek yemesini seyrederdim çünkü. dudaklarının aldığı şekli, çatalı tutuşunu, ara ara saçlarını geriye atışını.. ben baktıkça utanırdı, kızarırdı öptüğüm yanakları. Gülerken gözleri kısılırdı, öptüğüm gözlerinin içi gülerdi..

Yan yana oturduk yine. Bol bol kokusunu çektim içime. Anladı yine kızardı yanakları dönüp öptü yanağımdan. hiç konuşmadan yedik yemeğimizi. pikabın yanındaki koltuğu geçtik sonra elimizde kadehlerimiz, yanımızda söylüyordu zeki müren;
"Gitme sana muhtacım
Gözümde nursun başımda tacın muhtacım
Beni öldür öyle git
Yaşamak için senin sevgine muhtacım"
sanki özellikle seçmişim gibi şarkıyı.

Başını omzuma yasladı, hiç konuşmadık. Konuşmaya ihtiyaç duymadık öyle gevezeydi sessizliği, öylesine anlamlı. omzumda uyuyakaldı. bende uzattım ayaklarımı sehpaya hareket etmemek için nefes bile almamaya çalıştım. Uyandı sonra, yavaşça açtı gözlerini. sonra başını dizime koydu uzandı koltuğa ben saçıyla oynarken uyudu öylece. Kalbimi ağrıttı. Kalbim sıkıştı resmen, parmaklarım saçlarının arasında dolaştıkça kalp atışımı boynumda hissettim.

Bir kaç günümüz böyle güzel geçti. Tam eskisi gibi olacağız derken yine izin vermedi hayat. Sevgimiz ne kadar kuvvetliyse sinirlerimiz o kadar hassastı. Bazı olaylarda tutamadık kendimizi. Bağırıp çağırmadık ama bakışlarımız yaraladı içimizi. Sonra da zaten iş için yurt dışına çıkma imkanı geçti eline. Gitme dedim, kal dedim, dil döktüm olmadı gitmem lazım dedi. Derken de doldu gözleri.

Sonra bir gün rakı aldım geldim eve keyif yapayım dedim. hazırladım babagannuş haydari. biraz kavun dildim peynir vs. yana yana plakları aradım bir türlü bulamadım sonra arabada olduğunu hatırladım. onları da ayarladım tam açarken mesaj geldi. "yemeği iki kişilik yap" diye.
biraz sonra kapı çaldı açtım kapıyı. elinde iki poşet, ayakkabıyı çıkarmakla uğraşıyor. aldım poşetleri geçtim içeriye kapıyı kapatıp arkamdan geldi.

bir insanın konuşmadan anlaşabildiği birisinin olması güzel bir şey.

geçtik içeriye konuşmadan beraberce hazırladık her şeyi. konuşmadan oturduk karşılıklı. ben plağı koyarken o rakıları doldurdu. ağır ağır dönerken plak hamiyet yüceses ses verdi. makber başladı. ilk yudum damaklarımızı yaktı. bakıştık. sarı saçlarını omzundan arkaya attı. yavaş yavaş yiyip yavaş yavaş yudumladık hayatı, geçmişi, yaşananları. ara ara plağı değiştirmek için kalktık sırayla, eskiden olduğu gibi. sonra müzeyyen abla başladı söylemeye, fikrimin ince gülü dedi, benzemez kimse sana dedi, akşam oldu hüzünlendim ben yine dedi, zeki müren söyledi birazda. onlar söylerken benim boğazımda çözülmeyen bir düğüm vardı, tıpkı onun gözlerinin dolması gibi anlamsız. hala melek kolyesini takıyordu biliyordum. Gitmeden önceki son akşamdı işte. gidekcekti, başka bir ülkeye kilometrelerce öteye. düğüm çözülmeye başladı. "son kez doğruları konuşalım mı" dedi. sadece kafa salladım.

Döktü içinde ne varsa, korkularını, düşüncelerini, isteklerini, hayallerini.. benimde gözlerim doldu, içim yanıyordu zaten.
sonra içeri geçtik yan yana oturduk. yerinin hala orası olduğunu bilerek sol tarafıma yasladı başını. plak arkada bir yerlerde çalmaya devam ederken gecenin sessizliğinde kaybolmayı istedik. olamadık. zaten bir tak olmayı beceremedik hiçbir zaman. çok zor değildi kokusunu içine çekmem, saçının her telini ayrı ayrı öpmem. sarılıp gitmemesini istemek zor değildi. ama yapmadım. ne kadar çok istense bile bazı şeylerin kolay olması gerekir. kolayca gitmesi gerek. kolayca bir hayat kurması gerek. unutulmam ya da güzel bir anı olarak kalmam gerek. sadece gecenin 3ünde onu evine bıraktım. arabadan inmeden elini tuttum. "hiçbir şey eskisi gibi değil" dedim. "yalnızlık bile" diyerek tamamladı sözlerimi. sonra indi ve gitti

eve dönünce kapıyı açtığımda ilk gördüğüm şey anahtarları astığım askılıkta asılı duran melek kolyesi oldu. hala orada asılı durur orada. evin kapısı açıldığında ilk onu görüyorum şimdi. Beni karşılıyor.

Hala sevmek çok zor, ağır. Umutlarda tükendi içimde bir o tükenmedi.

Belki bir gün buluşuruz belli mi olur.

iyi günler

Bir süredir giremiyorum sözlüğe ve bu durum bir müddet devam edecek. Gitmeden önce tekrar teşekkür etmek ve bazı şeyler söylemek istedim.

Tekrar teşekkür ediyorum yazdıklarınız için. Tanışmak isteyen arkadaşlar olmuş maalesef hiçbir sosyal medya hesabım yok. Ara ara girdikçe cevap yazarım mesajlara ya da daha sonra sosyal medya hesabım olursa paylaşırım buradan. Sohbet etmek bir şeyler paylaşmak bende isterim, dinlemek de isterim aynı zamanda. Müslüm babanın dediği gibi hangimiz sevmedik çılgınlar gibi.

Yazdıklarıma hikaye demek istemiyorum. Acısıyla tatlısıyla hayatımda yer yetmiş anılar hayatımdan parçalar demek daha anlamlı olur. Bir nebze de olsa hissettiklerimi aktarabildiysem ne mutlu bana. Çalıntı diyen tribünlere oynamışsın diyenler oldu elbette. Öyle bir düşüncem olsaydı sadece inci sözlükte değil daha farklı yerlerde de yazardım ama ben bir tek burada paylaşmak istedim.

Gidip konuşun barışın diyenler olmuş. Belki de hayatta istediğim şeylerin başında geliyor bu isteğiniz. Onunla bir ömür demek bambaşka anlamlara getiriyor hayatı benim için. Ama bazı şeyleri kabullenmek gerekiyor. Gitmek istedi ve gitti. Bu kadar net. Kalması için çabaladım ama kalmadı. Bende bir şey değişmedi ama o aynı mı yoksa sildi mi beni bilemiyorum. Zaten bunu öğrenme ihtimali ona gitmekten alıkoyuyor beni. Kalbimi bir kez daha paramparça etme ihtimali var o yüzden gitmek istemiyorum. Çünkü artık yoruldum. Sol yanımdaki o ağırlığı kaldıramıyorum artık. içim ölü bir kente döndü bir nevi, gelmezse yavaş yavaş çürümeye devam ederim gelirse kıyametim olur dirilirim. Hayatınızın bir insanın sözlerine bağlı olması çok acı ama bir yandan da o kadar güzel ve karşı konulmaz.

Hayatımın nasıl olduğunu soranlar olmuş. Sadece yaşıyorum başka bir çabam yok şu aralar. Zamanla her yara kapanır ruhta olan yaralar hariç. Hayatıma devam etmeyi çok istedim ama olmuyor pek. Umutsuz bir vaka sayılmam elbette ama ya bazı şeyler çok zor ya da ben çabalamıyorum, bilemiyorum. Yaşamak eskisi kadar zevk vermiyor ve bir hayli yorucu bildiğim tek şey bu.

Nerede olduğumu soranlar oldu. Şu an konyadayım bir kaç gün sonra adanaya geçeceğim oradan nereye giderim bilmiyorum. Sabit bir yerim yok son 1 yıldır.

Arada sırada ondan haber alıyorum bir kaç ortak arkadaş sağ olsun. Bildiğim kadarıyla hayatında kimse yok onunda. Olmamış kimse. iki kez türkiyeye döndü gittiğinden beri, ikisinde de görmedim görüşmedim. Bir kaç yıl sonra dönermiş belki. Zaman ne getirir bilinmez. Hep belkiler dönüyor kafamda ister istemez. Zamana kaldı her şey.

Söyleyeceklerim bu kadar. iyi dilekleriniz için teşekkür ederim tekrar ve umarım ilerde teşekkür ederiz yazabilirim. Bana ayrılan sürenin sonuna geldik. Ara ara yazarım tekrar
Sağlıcakla.

Sevdiğim bir replik; umut tehlikelidir. Umut insanı deli edebilir. Bu iyi bir şey değildir.