1. 1.
    +1
    bizler dünyanın en gibindirik zamanına atılmış tohumlarız
    her şeyi ucundan kaçırmış, arada kalmış bir nesiliz
    her halimizle arada kalmışız
    teknoloji devrinin aşırı zeki çocukları değiliz
    tek kanallı yılların aşırı duygusal çocukları da değiliz
    aklımız da duygularımız da arada kalmış
    en sahici yalnızlıkları bizler yaşarız
    çünkü bir mektuba cevap gelmediğinde mektubun gidip gitmediğinden bile tam emin olamazsınız hayalleriniz hemen yıkılmaz
    oysa iletişim teknolojisi bu kadar ilerideyken
    telefonunuz çalmıyorsa, yazdığınız mesajlara cevap gelmiyorsa
    yalnızlığınız yüzünüze daha net çarpar
    ···
  1. 2.
    +1
    bizler şanssız bir nesiliz
    bütün değişimlerin tam ortasındayız
    siyaset değişirken
    sınıflar değişirken
    edebiyat değişirken
    biz sürekli koşuşturup buna ayak uydurmaya çalışırız
    ···
  2. 3.
    -1
    gibertme var yardım binler http://inci.sozlukspot.com/e/67912334/
    ···
  3. 4.
    +1
    işte şimdi anlatacağım hayat hikayesi de
    yani kendi hikayem de
    bu neslin bir ferdinin gibindirik hayatının hikayesidir
    ···
  4. 5.
    0
    bu hikayede bir şeyler var, ciks,uyuşturucu, şiddet,olmazsa olmaz aşk, akıl hastanesinde geçen iki ay var ama bana özgü şeyler değil sadece sana özgü ona özgü bu neslin ferdi olan herkesin başına az çok gelenler var
    ···
  5. 6.
    0
    hepsi yaşanmıştır ama inanmak istemeyenler elbette olacaktır, bir hikaye yaşanmış da olsa kurgu da olsa size bir fikir vermek için vardır okuyan olursa umarım bu hikaye kafasında bir fikir uyandırır
    ···
  6. 7.
    0
    bir zamanlar ben de herkes gibi çocuktum
    gazi şehrin her tarafını yavaştan apartmanlar büyük binalar kaplamaya başlıyordu
    nüfus patlıyordu
    ve biz kısa pantolonlu burnu sümüklü çocuklar
    bulduğumuz en ufak açıklıkta oyun oynuyor
    sinek arabasının arkasından koşuyor
    deli fevzi'nin bahçesinde çağlaya, eriğe ve incire dalıyorduk
    ···
  7. 8.
    0
    o günlerden kafamda olan en net görüntülerden biri şudur
    deli fevzi'nin incirlerine dalardık
    ama incir tam olmamışken ham haldeyken dalardık
    o incirlerle oynadığımız bi oyun vardı
    misket gibi bir oyun işte
    incirle inciri vurmaca sonra da o incirleri atıyoduk dıbına koyim
    düşündüğün zaman fevzi'nin yerinde ol da delirme amk
    üç beş velet senin özenle baktığın ağacının meyvelerini hamken toplasın oyun oynayıp çöpe atsın
    tam dayaklıktık anlayacağınız
    ···
  8. 9.
    0
    bir gün yine deli fevzi'nin bahçesindeki duvara tırmanmışız
    daha zayıf yapılı bir kaç arkadaş da ağacın daha üst dallarına çıkmış
    incir topluyoruz
    bu elinde devasa bi sopayla çıktı ğacın dallarına dallarına vuruyo
    amk patır patır çocuk döküldü ağaçtan
    bu fevzi peşimize düştü arkamızdan sövüyo
    en arkada da benle bi arkadaş kalmıştı
    birbirimizi geçmeye çalışıyoruz bi yandan
    ben arkadaşa hafifçe bi omuz attım bu yere yapıştı
    fevzi de bunu yakaladı ibretlik bi dayak attı
    döverken de bi yandan bize sövüyo ipne
    biz de intikam için evini taşlamıştık
    ···
  9. 10.
    0
    bintik ama güzel vakitlerdi
    ···
  10. 11.
    +1
    sonra biz fevzi'nin olduğu mahalleden taşındık
    yeni okuluma gittim
    ama çocukken insan mal oluyor
    çocuklara özgü bir mallık var
    bikaç yaş daha büyük olsan okul değiştirince bi üzülürsün
    arkadaş ortdıbına nasıl girecem ben falan diye düşüncelere dalarsın falan
    ama o yaşta mal olduğun için sana gayet sıradan bişeymiş gibi geliyo
    ne yeni mahallemize
    ne de yeni okuluma alışmakta zorluk çektim
    ···
  11. 12.
    0
    bütün memur çocukları gibi varlığı yokluğu hayatta ne varsa hepsini bir arada gördüm
    çünkü en garip sınıftır memur sınıfı yoksul değildir ama varsıl hiç değildir
    evinde televizyonu vardır ama lüks bir arabası da hiçbir zaman olmaz
    babam sert adamdır benim
    şu hastalık durumu olmasa yanında bacak bacak üstüne atamam
    şimdiki çocuklar babalarının yanında bacak omza yapacak seviyede dıbınıyim
    ···
  12. 13.
    0
    amcamı hiç görmedim ben
    benim için hep bir efsanedir
    babam abisini çok severdi
    amcamdan bahsettim çünkü hem amcam hem yengem çocuklar henüz reşit değilken öldüğünden amcamın çocuklarıyla beraber büyüdüm
    biz de zaten üç kardeştik dört de amcamın çocukları etti mi sana yedi kardeş
    fenerbahçeliliğim amcamın oğlundan yani büyük abimden gelir
    abim ve babam beşiktaşlıdır oysa
    ···
  13. 14.
    0
    her neyse buraları tekrar atlıyorum
    ···
  14. 15.
    0
    okuyan hiç yok galiba lan
    ···
  15. 16.
    0
    neyse
    ···
  16. 17.
    0
    orta birden ikiye geçtiğim yaz sigaraya başladım
    daha yaşım ufacıktı ama
    en yakın arkadaşım ayhan(isimleri değiştiriyorum) sigaraya başladığı için ondan geri kalamazdım
    ben de başladım şu mereti içmeye
    ···
  17. 18.
    0
    ama asıl hevesim sigara değildi
    büyümekti
    sigara sanki büyüklerin dünyasına atılan bir adım gibiydi
    abilerim de babam da içiyordu
    benim de bunu yapmam lazımdı
    ben de elimde tuzlukla koştum tabii hemen
    ···
  18. 19.
    0
    sonra ilk aşkım
    adı selin
    tren istasyonuna yakın bir yerde otururdu
    benim evime ters olmasına rağmen hemen hemen her gün oradaydım
    yanıma hüseyin'le ayhan'ı da alırdım oraya sigara içmeye giderdik
    belki selin de sokağa oynamaya falan çıkar da bi boyunu enddıbını görürüm umuduyla
    günlerim tren raylarında oturup sigara içerek geçti
    aslında bu aşk meşk olayı da büyüme hevesinden kaynaklanıyordu
    ayhan ve hüseyin de benim gibiydi
    ayhan ara sıra müslüm gürses'ten bi şarkı söylerdi
    biz uzun samsun içer efkarlanırdık
    ···
  19. 20.
    0
    sokakta top oynardık sonra
    ben bazen vieri bazen de ronaldo olurdum
    ama gerçekte ismail güldüren'den halliceydim
    fazla yetenekli değildim berbat bi oyuncu da değildim
    ortadaydım öyle
    ama bi defasında okul bahçesinde kames topla öyle bir gol atmıştım ki
    uzaylanmış top yere düşerken yarım vole vurmuştum gerçi çok şans eseri oldu top da ayağıma oturdur
    sonra da dönüp selin'e gör yeteneğimi bakışı yapmıştım
    ···