bir orospuya aşık oldum beyler

rezerved

Panpa hizli yaz okuyoruz
Up up up

http://inciswf.com/gibiş.swf

Game of thronesteki iMP terk lan

hızlı yaz bin
not: @2 acımamış

yalancıyı gibmiyolaryala

@2 gibmiş farkeden olmamış

nikah düşmez pampa

okurum yarın yaz sen panpa

18 yaşında aşık olunmaz, olsa olsa gibin kalkar. şimdi gibtir git.

Kiz bota birakmis telefonu butun mallara ayni mesaji atoyor amk anlamadi buda

reserved amk yaz artık bin kurusu

3. sayfaya kadar okudum 4. sayfadayım

lan daha hızlı yaz

günler geçiyordu, resmen bunalımda gibiydim. buraya alışamamıştım. ne kadar kendimi inandıramasam da, evet onu özlüyordum. belki haz, zevk için, cinsel açıdan. belki de... o tarafını kendime hiç itiraf edemiyordum. kendime yakıştıramıyordum. bi kaç gün daha sonra yavaş yavaş normale dönmeye başlamıştım. o günden sonra hiç mesaj atmamıştım.. normal hayatıma yavaş yavaş alışıyordum. fakat hayatım onla tanışmadan önceki gibi değildi. tabi ki aklımın bir köşesinde hep duruyordu...

günler geçti, bir akşam 11 gibi otururken mesaj geldi. o aklımın ucundan bile geçmemişti, açtım mesaj ondan gelmişti. okudum, "meraba canim ne yapiyosin nasilsin?" yazıyordu. önce düşündüm, nerden aklına geldim? ne oldu ki şimdi? dedim. sonra geciktirmek istemedim. "iyiyim canim, sen napiyorsun" yazdim. cevap geldi. "disko otiriyorum, seni cok ozlodim." yaziyordu. "disko oturuyorum" kısmına üzülsem mi yoksa "seni cok ozlodim" kısmı için sevinsem mi bilemiyordum. "gelecegim yakinda" yazdim ve gonderdim. gitme gibi bi planım yoktu. niye öyle dediğimi bilmiyordum. artık kendimi yavaş yavaş gerçeğe alıştırıyordum çünkü. nasıl olsa hatırlamıyor öylesine atıyor diye düşünüyordum o yüzden pek önemsemiyordum... keşke hep öyle kalsaydım...

açtım, alo dedim. duraksadı, biraz bekledi ve "bu tamam." dedi. rusça tamam yazmıştı. durdum, "tamam" dedim. biraz bekledi tekrar "tamam" dedi. 2. kez tamam derken suratında nası bi ifade vardı adım gibi emindim. aynı ses tonuyla "tamam" kelimesini defalarca yatakta da söylemişti çünkü.. yüzünde yine o gülümseme vardı, ses tonundan anladım, emindim. tekrar "tamam, görüşürüz" dedim. yine "tamam" dedi. kapattım. o gece yattım yine onu düşündüm. saate baktım, gece 1'e geliyordu. kafama sokmak istemediğim düşünceler zorla da olsa saati gördükçe kafama giriyordu. o, oraya gezmeye gitmemişti. para kazanmaya gitmişti. belki kendisi için, belki ailesi için ama o işi severek yapmıyordu. yaşı çok küçüktü. bu iş ona göre değildi, adaletsizlikti. saate tekrar baktım. "bu saatte napıyordur?" sorusunu ne kadar zor olsada kendime sordum. cevap belliydi... o oraya para kazanmak için gitti. şu an evinde, yatağında yatmadığına emindim.. belki klüpte kendisinyle anlaşacak birilerini bekliyordu, belki de başka birinin koynundaydı...

heyecanlandım, mesajı açtım. "askim seni cok cok ozlodim nolur cabuk gel ne zaman gliyisin istambul?" yazıyordu. bir yandan heyecan, diğer yandan sebepsiz bir gülümseme ve mutluluk. diğer yandan ise endişe. beni hemen tanıyamazdı? gerçekten tanımış mıydı? yoksa herkese attığı mesajı bana da mı atıyordu? cevabını asla bilemeyeciğim için kendimi iyiye alıştırıp ona göre cevap yazıyordum. "ben de seni çok özledim. yakında tekrar geleceğim." yazdım. cidden sırf onun için tekrar gider miydim? gidecek miydim? bilmiyordum. ama en azından kopmamak için böyle yazma gereği duymuştum... çok geçmeden yine cevap geldi. "tamam, seni cok cok ozlodim cnim cabuk gel" yaziyordu. "geleceğim, bekle" yazdım. ardından ":-)" şeklinde mesaj geldi. ve 1 dakika sonrasında ise gelen mesaj "ben kotu" dü. onun için durduk yerde endişeleniyordum. "ne oldu?" yazdım, cevap geldi. "sen yanimda yoksun ben kotu" yazıyordu. kendimi yavaş yavaş buna inandırıyordum. tekrar "geleceğim." yazdım, gönderdim... cevap geldi. bu sefer rusçaydı. tek kelimeydi. çeviriye yazdım, sonuç alamadım. anlamadım. ne demek istemişti acaba. "ne?" yazdım. 1 dakika sonra o aradı...

hızlı yaz orusbu cocuguu

anlatmaya devam ediyorum

Hay senin dosune