bir satanistin anıları

hafiften yağmur başlamıştı, ben düşünüyordum yaşadıklarım yetmişti, her türlü ortamın içine girip çıkmıştım, yapmadığım bir tek evlenip çocuk sahibi olmaktı, ama bu durumda kimsenin hayatını karartamazdım, bu zaten olmacak bi işti.. peki ozaman neyin mücadelesiydi bu.. karar verdim bu gece herşeye son vericektim.. ama nasıl?...
bedenim bulunsun istemiyordum, hayatım boyunca hep başarılı bir imaj çizdiğim ailem benim ölü bedenimi görmelerini istemiyordum..

kaçıp gitmek başka bi şehirde, bir dağ başında bileklerimi kesip ölmek cazip geliyordu, ama ozamanda beden orada çürüyecekti, kurda kuşa yem olacaktı, ondanda vazgeçtim.. sanırım lara haklıydı, köprü en iyi yöntemdi..
kalktım banktan, arabaya atladım ve yavaş yavaş yola çıktım..
köprüden önce gişelerin orada durdum, son bir kez etrafa baktım, telefonu elime aldım..

evi aradım, annem açtı, alo dedi.. ses çıkartamadım, alo? alo? kimsiniz?.. konuşamadım, kelimeler boğazımda düğümlendi.. hayatı boyunca beni karşılıksız, her şeyden çok seven insana neden bunu yapıyordum..
hayır dedim kendime, kalıcam ve savaşıcam. geçmişimle yapamadıysamda geleceğimle ışık olacağım, bindim arabaya eve döndüm..

bu sırada sadece dolunay gecelerinde yaşadığım bu depresif gecelerim artmaya haftada 2-3e çıkmaya başladı, bunu zihnimden silemiyordum, dahada ilerliyordu. sanırım artık çözüm pgibolojik yardım almaktı. kısa bir araştırmadan sonra, taksim beyoğlunda billur adında bir pgibiyatr buldum, 24 yaşlarında, kızıl saçlı hoş bir hatundu, meslek hayatında daha oldukça yeniydi ama benim için önemli olan güzelliğiydi.. güzel kızlara hep düşkündüm..

bu sıralarda ailemin yine hiçbir şeyden haberi olmadan hayatlarına devam ediyordu, onların yanında ben olmayan bir ben olarak dolaşıyordum. söyleyemiyordum çünkü biliyordum ki çare olamayacaklar bana..
yaşadıklarımın ardından geçirdiğim depresif günlerin normal olduğunu düşünüyor ama yine de bundan rahatsızlık duymaya başlamıştım.. pskolog billur’a haftada 1 bazen 2 kere gitmeye başladım, her gittiğimde o gibimsonik koltuklarına uzanıp benimle konuşmaya çözmeye çalışıyordu..

anlatmak bu düşünceleri zihnimden çıkartmak istiyordum ama bedenime hükmedemiyordum, sanki bir şeyler beni tutuyor anlatmama engel oluyordu.. yanıma geldi, uzandığım koltuğa oturdu.
elini göğsüme koydu hafifçe bastırırken gözlerimden gözlerini hiç çekmiyordu..

yinemi gibiş var diye düşünmedim değil binler, ama billurun yüzünde en ufak bir tebessüm yada duygu değişikliği yoktu, sert ve donuk şekilde bana bakıyordu..
birden sesini yükselditti
billur : git buradan ben onunla konuşacam
ben : ne diyon yarraaam der gibi bakıyordum ses çıkartmadım.
billur :kalk gibtir git buradan ben onunla konuşacam” diye tekrarladı..
ben : kiminle?
billur : defol git buradan gibtir git buradan korkuyormusun bin kurusu ortaya çık diye bağırdığında
vücuduma kontrolümü kaybetmiştim, birden elim boğazına gitti, tek elimle sıkıyordum ne istiyorsun lan benden huur diye bağırdım.. ama bunları ben yapmak istememiştim kontrol bende deildi…

korkmuştu, sakin ol sakin ol sakin ol diyip duruyordu, kendime geldiğimde elim boğazındaydı, bıraktım.
o an yaptıklarımı düşünerek, isteyerek yapmadığımı söyledim. karı az daha elimde kalıyordu..
artık ona güvenmem gerektiğini söylüyordu ben ise ısrarla red ediyordum..

eve döndüm, gündüz yaşadığım bu olayın şokunu üzerimden atamıyordum, bana ısrarla bunların iyi günlerim olduğundan bahsediyordu, beni sinirlendirip diğer kişiliğimi ortaya çıkartmıştı,.
kimi zamanlar etrafında geçtiğini gördüğüm karartılar, gün geçtikçe artmaya başlıyordu, önemsemiyordum ama tedirgindim..

günler geçtikçe, pgiboloğum billur’la olan mühabbetimiz ilerliyor, artık tedaviler sırasında viski, vodka vs içiyordum, böylece zihnimi yavaşlatıp düşüncelerin daha rahat kalmasını sağlıyordum, billurda yavaş yavaş beni çözüyordu.. yaşadıklarımı, gördüklerimi anlattıkça kanı donuyor göz bebeklerinin küçüldüğünü görüyordum..

1,5 yıl boyunca düzenli olarak gitmeye devam ettim, antideprasan ilaçlar beni sersem gibi yapıyor, rahatlatıyordu..
pskologdan çok bir arkadaş gibiydik, kimi geceler taksime inip eğleniyor içiyorduk..
fakat karartılar artıyor şekillenmeye başlıyordu, lara’nın hayalimi diye düşünüyordum, birkaç defa karartıya dönüp lara?? diye seslendim, ses çıkmadı.. pskolog, ilaçlar zihnimden geçmişi silmeye çalışıyor ama bu karartılar beni içine çekiyordu..

bir gece evde oturmuş kendimle takılırken billur aradı, yarın mutlaka buraya gel dedi. ne olduğunu sorduğumda yarın anlatırım mutlaka gel dedi, peki diyip kapattım..
pskologa gittiğim günlerden biri değildi, beni neden çağırmıştı merak ediyordum.
sabah oldu hazırlandım, çıktım..

gittiğimde yoktu, ofisi kapalıydı. aradım nerdesin dedim, dışarıda olduğunu taksim meydana çağırıyordu,
çıktım yürüyordum meydana, meydanda beni bekliyordu.
ben : ne oldu, beni neden çağırdın?
billur: daha derine iniyoruz, müthiş bir deneyim yaşayacaz
ben : nedir?
billur : anlatırım önce bi yemek yiyelim kurt gibin açtım
dedi.. beraber bambi’ye gidip bişeyler yedik, ne olduğunu sorduğumda görüceksin diyip duruyordu..

bambiden çıktık, sıraselvilerden aşağı doğru yürümeye başladık, billur, daha derine ineceğimizi söyledi, ne olduğunu sorduğumda reenkarnasyon dedi.. reenkarnasyon denilen şeyin önceki hayatımızda ne tak yediğimizin bahsedildiği şey olduğunu daha önce duymuştum.. ama öldükten sonra zütümüze solucan giriyordu, ya bi gibtirgit billur demekten kendimi alamadım, güldü deneyelim sadece bende merak ediyorum dedi, peki dedim…

eski tarihi bir bina önüne geldik, zili çaldı kapı açıldı girdik, merdivenlerden 2. kata çıktık.
fırça saçları olan yaşlı ama hala gibişgenim imajı vermeye çalışan bir kadın açtı kapıyı, gözleriyle sürekli beni süzüyordu, hipnozdan, reenkarnasyondan bahsediyordu, ben ise dinliyor gibi görünüyor ama içerdeki tütsü kokusundan serseme dönmüştüm. billur bana kokulara ve seslere karşı daha hassas olacağımı daha önce söylemişti..

beni yarı baygın hala getireceğini, bir çeşit araf’ta tutacağını söyledi,
ben ise bu yaptıklarınız tamamen bir saçmalık ve sırf size bunu göstermek için bu saçmalığa dahil olduğumu söyledim..
mature karı ooouww delikanlı çok etkilendim, hadi bakalım görücez dedi..
her ne kadar saçma gelsede inceden merak ediyordum,.. pskiyatristlerdekine benzer bir koltuk vardı uzandım yine..

koltuğa uzandım, gözlerimin içine bakıyordu. bir eliyle ensemin sol tarafına bastırıyor, beyne giden kan yollarından birini kesiyordu, diğer eliylede bişeyler sallıyordu, kısa süre sonra etraf karıncalanmaya başladı.. sonra bende görüntü gitti.. seansı videoya çekiyorlardı.. uyandım, billur yanımdaydı şaşkındı, gülümsüyordu sen neymişsin ya dedi, ne olduğunu sordum, izlersin birazdan dedi..

reenkarnasyoncu mature görüntüleri bilgisayara yüklüyordu, endişeli ama rahattım. mature bana döndü, hala reenkasyona inanmıyorsun deilmi dedi? asla dedim..
gel bakalım dedi,. görüntüleri izlemeye başladım, anasını gibiyim ne olmuştu öyle?
i̇ngiltere kraliyet ordusunda yaşadıklarımı çok akıcı, seri ve aksanlı bir i̇ngilizceyle anlatıyordum. ama ozaman benim ingilizcem okadarda iyi değildi, söylediklerimin bir çoğunu anlamakta güçlük çekiyordum, söylediğim çoğu kelimeyi ilk defa duyuyordum

savaş sırasında öldürüldüğümden bahsediyordum, sonra uyandırıldım. gördüklerim karşısınd dumura uğramıştım, çıkalım buradan dedim billura.. beraber taksime doğru yürüme başladık, billur herzamanki gibi koluma girmişti..
bi ara kulağıma eğildi, herşey düzelicek buna inan dedi, gülümsedim umarım dedim…

aradan günler geçtikçe, pgibolojik tedavim ilerliyor, bir yandada iş, okul kariyer planları yapıyordum. hayata her geçen gün daha sıkı tutunmaya çalışıyor, içimdeki diğer beni daha fazla bastırıyordum.. üniversite sınavına girdim, 188 puan aldım, eski binler bilir şimdiki gibi değil puanlar eski sistem.. i̇stanbul üniversitesi uluslar arası ilişkiler yazdım, ilk tercihden girdim.. bir yandan terapiler bir yandan okul günleri ilerliyordu, fakat kafamdan silip atamadıklarım hayatımı normal seyrini etkiliyordu.. giberim herşeyi dedim, okulu bıraktım dedim askere gidiyorum aminiza korum dedim