Küçüklüğünden beri senden bi tak olmaz seni hastaneye yatıracaz derseniz arada döverseniz pgibolog pgibolog dolaştırırsanız. Lise döneminde hocaları bile o çocuğa ezik gözüyle davranırsa yani ben. Fakirlik ve eziklik olarak öyle kötü şeyler yaşadım ki.Bütün bunlar sonunda içime kapanık insanlarla rahat iletişim kuramayan doğru düzgün konuşamayan birisiyim.Özellikle kızlarla konuşurken gözlerimi sürekli kaçıyorum. Mıy mıy konuşuyorum karakterim artık oturdu kendimi değiştiremiyorum. Bugün işteyken millet arkamdan dalga geçiyor gülüyo.3 kız müşteri gelmişti yanlış şeyler yaptım güldüler.Özgüven yok para yok çalışamıyorum ne yapacağımı bilmiyorum ölmek isterdim gerçekten. Benim böyle olmamda hiç mi doğduğum gibik ailenin suçu yok ? Öyle doluyum ki içimi dökeceğim birisi yok