-sene 2007
-üniversitede ilk senem ve sınıfta çok hoşlandığım bi kız var. arkadaşlığın üstü sevgililiğin altı denen, belkide ilişkilerin en karmaşık olduğu bi nevi araftayım.
-açılmak için fırsat kolluyorum ama bi türlü cesaretimi toplayamıyorum. kafamda her türlü senaryo olumsuz cevaplarla sonuçlanıyor. sürekli karşı taraftan bir işaret bekliyorum.
-derken yağmurlu birgün konuşmamız sırasında durduk yere hypnogaja here comes the rain again şarkısını biliyor musun diye soruyor. hayır diye cevaplıyorum ve nasıl bilmezsin ya kesin dinlemelisin diye ısrar ediyor. tamam diyorum ilk işim eve gidince dinlemek olacak.
-eve gider gitmez dinliyorum ve işte diyorum beklediğim işaret.o gün onlarca kez tekrar tekrar sadece bu şarkıyla nefes alıyorum.
-ertesi gün haftasonu taksimde bişeyler içelim diyorum gülümseyerek olur diyor.
-neyse haftasonu oluyor. ben cesaretlenmek amacıyla daha o ilk birasındayken üçüncüyü bitiriyorum. kalbim küt küt atıyor kesin konuşucam. kafamda defalarca provasına yaptığım konuşmaya tam başlamak üzereyken biliyor musun ben eski erkek arkadaşımla tekrar barıştım diyor..
-masadan ne zaman kalktım nasıl kalktım sonra ne konuştuk hiç bişey hatırlamıyorum ya da hafızamdan silmek istiyorum, bilmiyorum.
-sonrasında tek hatırladığım bilenler bilir boğaziçi köprüsünde indikten sonra alt geçitten geçerek beylerbeyine doğru inebilirsiniz.
-ben ise alt geçidi kullanmıyorum. vızır vızır geçen arabaların arasından yürüyerek köprüden karşıya geçiyorum. şu anda bile neden yaptığım nasıl yaptığım ya da nasıl ölmediğim hakkında hiçbir fikrim yok.
-belkide otobüsten indiğimde yüzüme çarpan sağnak yağmur ve kulaklığımdan kalbime doğru hücum eden here comes the rain again melodisi beni esir almıştır.
- kim bilir... 

Alıntıdır...