Sonra bakacağım

ne huur çocuğuymuşsunuz dıbına koyayım iyiki bi çocukluk yaşadınız her yerde bu başlıklardan var

ağladım silik yermiyim?

duygulandırdın bin

akşam ezanına kadar vaktimiz vardı. ezandan sonra eve gelmeye korkardım. gelirsem ne yemek var ne su.önce bir dayak sonra içeri geç ağla. sonra annen ses yapıyon diye bir daha döverdi. yine ağla. tüm arkadaşlarım babasına istediği uzaktan kumandalı arabayı, bigibleti aldırabilirken ben bir bisiskleti 4 kardeş kullandım. babamdan hiç araba isteyemedim. birkaç defa kendi alıp gelmişti onu da arkadaşım kırmıştı birini. diğerini kardeşim.ama hep araba ve bigiblet almasını bekledim.en azından umut vardı. şimdi her şeyim olmasa da çok şeyim var ama hayattan o kadar zevk alamıyorum. keşke o dayakları abilerimden, annemden bir daha yesem. öğlen yemeği yemeye geldiğimde bir tomar azar işitip zar zor yemek yiyip geri gitsem.ama artık çok geç. malesef büyüdük. şimdikilere bakıyorum. çocuk okula gidiyor karı kız peşinde eve gidiyor karı kız peşinde, bilgisayar oynuyor. telefon desen hiç düşmüyor elinden.ben bir bilgisayar aldırmak için 5 sene yalvardım babama.o zamanlar ailede bir kişide telefon vardı o da babamda.o zaman kızlar ayrı erkekler ayrı oynardı. bazen birleşip saklambaç oynardık. şimdikiler akşam bizim evde mi yapalım sizin evde mi yoksa otelde mi,prezervatifli mi prezervatifsiz mi.onun derdindeler. uzun oldu ama mazur görün.

Ağlattın panpa beni umarım mutlusundur :(