bol aksiyonlu sikişli ve ihanetli zombi hikayem

artık dışarı çıkmam gerekiyordu metin de benimle geleceğini söyledi onun da erzağa ihtiyacı varmış. sanayi de yaptırdığım demir sopamı aldım yavaşça dışarı çıktım sokağa indim tek tük zombi görünüyordu şimdilik sıkıntı yoktu. kapının önünde bekledim metin de aşağı indi el hareketiyle yanına kadar hızlıca koştum. marketi gözümüze kestirdik...

önce metin girdi içeri ağır adımlarla arkasından da ben girdim. çantalarımızı açtık ne varsa doldurmaya başladım. daha çok bisküvi tarzı zor bozulan ve hafif şeyler aldım bol bolda su. elimi çikolata reyonuna doğru attım gözüm kapıda bu arada zombi var mı diye. o ara huur çocuğu zombi kolumu tuttu tam zütü kaptırıyordum ki metin beni zombinin kafasına bıçak soktu kurtardı beni çok korkmuştum daha önce 1-2 kez zombi öldürmüştüm sadece...

biraz daha zerzavat doldurduk metinle o ara alarm sesi duyduk acı bir çığlık şeklindeydi ve tahminime göre bizim sokaktan geliyordu. hemen dışarı çıktık gerizekalı adamın biri arabanın üstüne çıkmış alarmı çalıştırmıştı ve zombiler bizim sokağa dolup taşmıştı. aklıma annemler geldi gözüm bizim evde ve metinle evlerimize doğru koşmaya çalıştık ama sokak zombi kaynıyordu giremezdik evlerimize bakıyorduk sadece ümitsizce. arabanın üstündeki adamı da zombiler yiyordu...

sadece benim entrylerim için;
http://inci.sozlukspot.co...ayem/@dikkat%20deli%20var

herşey o gün dışarda gezerken başladı. televizyonda haberler sürekli aynı şeyden bahsediyordu. "insan eti yiyen değişik varlıklar hindistandan sonra almanyada da görüldü şimdilik bir tehlikesi yok yetkililer durumu araştırıyor" şeklinde haberleri saat başı görüyordum ama pek giblemedim açıkçası hallolur sıkıntı olmaz şeklinde geçiştirdim. benim gözümde deli dana, şarbon cart curt gibi bir hastalıktı sadece hem zaten nasıl ortaya çıktığı da belli değildi nasıl bulaştığı da...

günler geçtikçe haberler daha sık artmaya başladı hükümetler açıklamalarda bulundu. hastalık bir insandan diğerine kan yoluyla geçebilcek şekildeydi. hastalık bulaşan insan ölüyordu ve bilinçsizce dirilip başka canlı bir yaratığa saldırıyordu bu şekilde hastalık yayılıyordu. türkiyede herhangi bir vaka gözlenmemişti o yüzden içim rahattı...

olaylar bir tık daha ilerlemeye başladı artık uçak seferleri azaldı ve kontroller iyice sıkılaştı bazı ülkelerde resmi tatil ilan edildi insanlara evlerinden çıkmaması konusunda uyarılar başladı. açıkçası tedirgin oldum bizde bu durumdan etkilenecek miyiz diye...

ne hindistan cevizi lan
nerde yasıyon amk
bursa deilmi orası

ben: cenk dostum hayatımı kurtardın sana bi hayat borçluyum
cenk: sadece ablamdan uzak dur yeter
ben:...

arabaya atladık döndük kampa yiyecekleri melise verdim melis 35 yaşında kızıl saçlı orta boylu bir bayandı kampta yemek yapma düzenlemeden falan sorumluydu. hasan ise 25 yaşlarında 100 kiloya yakın gözlüklü inek tiplerdendi kampta pek bi gibe yaramıyodu sadece ayak işlerini yapıyordu. kamp lideri murat 30 yaşındaydı güçlü bir adamdı silah kullanmasını iyi biliyordu. ümitle ahmette 25-30 yaşlarında standart insanlardı.

metinin yanına gittim artık koltuk değneğiyle yürüyordu oturdum yanına konuşmaya başladık.

ben: eski dostum ayağın sapasağlam maşallah
metin: dalga geçme lan bin ölmedik daha başındayım işte
ben: ölme lan zaten bi sen kaldın amk bi sen..

kalktım metinin yanından keskin bir balta aldım ormana gidicektim..

esra: heeey beni görmeden nereye?
ben: esra git başımdan şimdi meşgulüm
esra:...

cenk bize bakıyordu esrayı terslemem hoşuna gitti. ona hayat borçluydum ve istediğini yapmak zorundaydım.

ormana gittim güzelinden bir ağaç indirdim bi parça odun kestim metine tahta ayak yapıcaktım deyneksiz yürüyebilsin diye..

hikaye minecrafta döndü amk ada hayatı ağaç toplayıp ev yapma zombiler :d

o gün uyandığımızda kampın son günüydü öğlen yola çıkcaktık ama nereye gideceğimizi bilmiyorduk. bir iki gündür bunun için hazırlanıyorduk sadece. gitmeden bir esrayla görüşebilsem iyi olcaktı yarım kalan bir işimiz vardı konuşçağımız şeyler vardı belki de sonrasına bırakmalıydım neyse...

üç araba şeklinde konvoy yaptık bir araba karavandı sadece diğer ikisi normaldi. esra cenk ve murat karavandaydı. benle metin bir arabadaydık. ümit ahmet hasan melis diğer arabadaydı. metinle konuşmam için iyi bir fırsat oldu. yola koyulduk.

ben: esrayla sorunlarımız var dostum kardeşi hakkında.
metin: farkındayım kanka net belli oluyo zaten.
ben: neyse artık. sen nasılsın?
metin: ben nasılım derken?
ben: melisi gördüm dostum o karı sana fena yavşıyor.
metin: farkındayım. aslında hoşuma da gidiyo bugüne kadar hiç bir kızın elini bile tutmadım şimdi ne kadar da olsa benden baya büyük olan bir karının yavşaması hoşuma gidiyor sadece. o karıyı fena gibmek istiyorum işte fırsat olmadı daha bir yerleşelim kanırtıcam onu
ben: hadi beline kuvvet.
metin: siz esrayla birşey yaşadınız mı?
ben: daha fırsatımız olmadı işte sonra cenk olayı girdi işin içine..

1 sene bekledim belki yazar diye yazmadı

gözüm bizim penceredeydi. içim içimi yiyordu dua ediyordum aileme birşey olmasın diye. ve tam o an... pencereden bir zombi dışarı çıktı. ben o an yıkıldım tek kelimeyle olduğum yerde çöktüm gözyaşlarına boğuldum.. ailem için bi ümit kalmamıştı çünkü. metinin babası mahmut amca zar zor kendini sokağa attı. o da ağlıyordu hüngür hüngür...

metin ağlaya ağlaya "baba noldu annem nerde" diye soruyordu. mahmut amca cevap veremedi. resmen bir anda hüzün çöktü sokağımıza. sadece bir araba alarmı yüzünden oldu herşey. hemen gitmeliydik buradan zombiler bizi farketmeden hemen gitmeliydik. ama bir sorun vardı hemde çok büyük bir sorun...

mahmut amca ısırılmıştı ve zor hareket ediyordu. bizle gelmek istemedi ayak bağı olcağı düşüncesindeydi ama metin haklı olarak duygusal davranıp bırakmadı babasını. mahmut amcanın omzuna girdi ve ortamdan uzaklaşmaya başladık...

o gün dışarda başlamış herşey

daha sonra istanbulda bir kişide bu hastalık görüldü ama erken tedbir sayesinde önlem alındı. git gide daha da tedirginleşmeye başladım. hemen gittim sanayiye bir tane kesici güzel bir sopa yaptırdım demirden. demirci adam zütüyle güldü bana haliyle ama ona tedbir alınması gerektiğini söyledim...

eve döndüm kendime ufak bir çanta hazırladım ailem niye böyle yaptığımı sordu tabi anlatınca onlarda güldü zütüyle ama tedbir tedbir tedbir... çantama bikaç şişe su biraz bisküvi ilk yardım seti bıçak falan koydum odama sakladım güzel bi yere...

günlük hayatıma geri döndüm arkadaşlarla takılmalara devam tabi ama o kadar arttı ki bu olaylar rte çıkıp evlerinizden çıkmayın önemli bişey olmadıkça diye açıklamada bulundu. artık her ilde vakalar görülmeye başladı...

haritaya açıp iyice baktık bir yere gitsek iyi olacaktı tabiki de. haritaya göre bi iki saat uzaklığımızda bir hastane vardı. ufak bir kasaba görünüyordu. bu yüzden oraya gitmemiz hoş olmazdı çünkü çok fazla zombi olabilirdi. bize daha gözden uzak korunaklı pek kimsenin olmayacağı bir bina lazımdı...

haritanın arkasında çok daha büyük ölçekli bir harita vardı. o haritaya göreyse 2-3 gün uzaklığımızda bir ada vardı küçük çaplı.

ben: aslında bu adaya gitsek çok daha iyi olmaz mı?
nurettin: oraya gitmek için tekne lazım. orda nasıl bir tehlike var onu da bilemiyoruz. hem yiyecek içecek çok sıkıntı olucak bu sefer de.
ben: tarım yapsak abi he? artık yerleşik düzenimiz olsun istemiyor muyuz? hayatımızı kendi kendimize idame ettircek kadar yeriz içeriz. ara ara tekneyle geri de döneriz vurgun yaparız.
metin: oraya nasıl gidicez kanka uzak ve yolların durumunu bilmiyoruz. belki trafik kapalıdır arabayla geçemeyebiliriz.
ben: artık onu yolda görürüz ne dersiniz yapalım mı öyle?

teklifim herkesin aklına yatmıştı. çok tehlikeli bir yolculuk bizi bekliyor olcaktı belki de ulaşamayacaktık ama bu göçebelik canımıza tak etmişti...

güzelce yaptım ayağı metin çok mutlu olcaktı eminim kendine güveni artıcaktı. normal hayatta metin çok asosyal biriydi belki bu hayat onun için daha iyi olmuştu. ne saçmalıyorum ben ailesini kaybetti tabiki de morali bozuktur bu daha mı iyi olcak hiç işte neyse..

kampa vardım esra benle konuşmak istediğini söyledi tersledim yine şimdi olmaz diye metinin yanına gitmeliydim. metin de melisle konuşuyordu gizlice dinledim kapıdan.

melis: üzülme canım yakında alışırsın bastona nolcak ki
metin: bilmiyorum melis abla böyle yaşamak zor hep dikkat deli vara yük olucam.
melis: olmazsın hayatım bak burda herkes birbirinin ihtiyaçlarını gideriyor kimse kimseye yük olmuyor
metin: umarım öyle olur melis abla
melis: bana abla deme canım kaç yaş var ki aramızda kendimi yaşlı hissediyorum valla ahahaha.
metin: tamam melis abla... ıı şey mel... melis..

hasssgibtir laaaaann!! dedim kendi kendime. melis karısı bildiğin metine yavşıyordu yaşına başına bakmadan. bizim veletin de hoşuna gitti tabi amcık bulmuş gibecek. neyse dedim bacağı sonra sonra veririm esranın yanına gideyim bari..

@54 uzun soluklu panpa yarıda kesme gibi bi niyetim yok.

ormandaki olay çok komplike bişey değildi ama markette az kalsın ölüyodum

devam ediyorum şimdi

muallak bak söylüyorum beyler kesin bu esra ceyhuna kaçacak hikaye başlığına dikkat edin neyse sonra bu ceyhun yine bi muallaklik yapacak sonra esra da bi yerde hatasını farkedip kendini feda edip ölücek bak aynen yazıyorum. Ayrıca nurettin abi ölürse Ananı giberim.

esrayla kahvaltımızı ettikten sonra aşağı indim nurettinle konuşmak için. sarpla cenk iyi anlaşmışlardı bunu farkettim. sarp cenkten iki yaş daha küçüktü. beraber takılıyorlardı. daha doğrusu sarp küçük yaşına rağmen cenke daha iyi bıçak kullanmayı öğretiyordu. aslında çocuk benden bile daha iyi bıçak kullanıyordu...

ben: nurettin abi senin eski mesleğin neydi?
nurettin: komandoydum evlat dağda çok asker kovaladım. sonra bıraktım bu işleri evimi barkımı kurdum. noldu ki?
ben: sarp nasıl bu kadar iyi bıçak kullanabiliyor diye merak etmiştim cevabımı aldım
nurettin: sarp benim herşeyim onu bizzat eğittim daha bu şeyler başlamadan önce. inanılmaz cesaretli bir çocuk onu adeta bir asker gibi yetiştirdim benden daha çok zombi öldürmüştür bu güne kadar.

ağzım şaşkınlıkla açık kalmıştı cidden müthiş cesur ve yetenekli bir çocuktu. umarım cenk de ondan birşeyler kapardı

@47 panpa başlıkta yazdım gibiş de var diye zombiyle mi gibişek

kampa döndüğümüzde bir grup zombinin baskın yaptıklarını gördük. hemen koştum esraya cenkle burda beklemesini söyledim. ümit ahmet ve murat zombilerle çarpışıyordu. melis ve hasansa (grubun diğer üyeleri) metinin yanında arkadaydı. ümit ahmet murat ve ben zombilerle çarpıştık biraz zor olsa da dağıttık onları ama kamp çitleri çok yıpranmıştı korumamız azalmıştı.

murat: heeyy dikkat deli var teşekkür ederim sen olmasan...
ben: lafı bile olmaz sen yardım etmesen bizde ölmüştük
murat: ne dicem bak ben kalmanızı istiyorum tabi diğer üyelerde isterse? (diğerleri başını olumlu yönde salladı)
ben: metin dostum kalırız dimi? (metine bakıp gülümsedim)...

kalmamıza en çok esra sevinmişti bu sayede beraber olabilcektik. ama bir sorun vardı bu kamp bizim için güvenilir değildi ufak bir zombi saldırısında bile çok zorluk çekmiştik bi iki gün daha toplanana ve erzak toplayana kadar burda kalcaktık sadece

cidden geçmişte mi kalmıştı? yoksa yeniden hortlayan bir olay mı olacaktı bunu zamanla görecektik. biraz hindistan cevizi bulduk bir iki tane de garip gurup meyve falab bulduk. nurettin abiye getirdim o bilirdi zehirli olup olmadıklarını. bizde ona göre yerdik tohumlarını ekip biçerdik belki de...

________________________________________________________

ben: abi esra nerde?

nurettin: sizin arkanızdan gitceğini söyledi sizi bulamadı mı?

ben: yok abi başına bişey gelmiş olmasın?

nurettin: telaşlanma olum

ben: bi bakayım abi ben
___________________________________________________________

sopamı kaptığım gibi ormana daldım. esranın başına birşey gelmiş olabilirdi. gözden kaçmış bir zombi veya karşı gruptan birisinin saldırısı özellikle adı ceyhun olan birinin. biraz aradım taradım ama esrayı bulamadım. daha da telaşlanıyordum nerde olabilirdi acaba bu kız cidden merakım kabarmıştı...

sesler duydum. bu esranın sesiydi. birisiyle konuşuyordu. aklıma gelen başıma mı gelecekti yoksa. yavaşça sokuldum. esra ceyhunla konuşuyordu!! ne işi vardı burda hani bitmişti bu konu!! sessizce kulak misafiri oldum konuşulanlara...

_____________________________________________

esra: bak ben dikkat deli varı seviyorum ne diceğin umrumda bile değil ceyhun

ceyhun: sadece bi kere dinle beni söz rahatsız etmicem seni asla

esra: söyliceklerin ilgimi uyandırmıyo esra. bak dikkat deli var buraya gelirse ve bizi görürse yanlış anlayabilir tamam mı senin yüzünden ilişkimi mahvetmek istemiyorum.

ceyhun: neden kaçtım hiç mi merak etmiyosun esra?

esra: etmiyorum

ceyhun: bak gitmeye mecburdum esra anlıyo musun kalamazdım

esra: karnımda bebeğimle bırakıp gittin ceyhun hiç bi sebep bu şekilde beni terketmene sebep olamaz

ceyhun: bebekten haberim bile yoktu esra çok sonradan öğrendim onu keybettiğimizde haberim oldu.

esra: onu düşürdüğümde sağdan soldan öğrenceğine yanıma gelip öğrenseydin ya ceyhun?

ceyhun: gelemezdim esra çalışmak zorundaydım. almanyaya kaçtım ben. ailemi hiç tanımadın uzakta yaşıyolardı biliyosun bense burda okumaya çalışıyodum. ailemin tek umudu bendim esra. annemin kanser olduğunu hiç bilmiyodun esra sana hiç söylemedim kimse bilmiyodu acımı hep içimde yaşadım. babam terketti bizi küçükken. ufak kardeşim ben ve annem kaldık. annem yırtındı durdu yıllarca bizi okutmak için. beni üniversiteye gönderdi kardeşim de orta okulda okuyodu o ara. annemim hemen ameliyat olması lazımdı ve bizim herhangi bi güvencemiz yoktu doğru düzgün. bende borç harç para toplayıp uçak bileti alıp almanyaya gittim iş buldum sabahtan akşama köpek gibi çalıştım. gündüz ne iş bulduysam yaptım gece de jigololuk yaptım esra. seni bu yüzden hiç arayıp sormadım bana inanmazdın belki de. belki de utandım böyle namussuzca bi işi yaptım diye istemezsin beni diye aramadım. annemi iyileştirip hemen dönücektim yanına af dileyecektim ama olmadı...

Orospi cocigu