bonzai

4 yıl kadar uzun mücadele vererek kurtulduğum lanet madde.. ailemden arkadaşlarımdan işimden her şey'den beni uzaklaştırdı... resmen bitikleri oynuyordum hee öyle yok tek dumanda öldürüyor filan hikaye 4 yıldır içiyorum bir çok farklı trip yaşadım kendi kusmuğumda boğulduğum oldu ama başımıza bir şey gelmedi çok şükür.. Her şey istanbul gibi kahpe bir şehir'de başladı 3 arkadaş o zaman jamaica diye geçiyor ismi bonzai'nin duyduk elimize geldi bi şekilde hadi dedik deneyelim , bi başlarsın 1 2 3 o zamanlar işin bilincinde değiliz tabi.. içiyoruz her allahın günü bütün paramızı veriyoruz içiyoruz.. aylar yıllar geçti madde'nin yapısıda kafasıda degişti... yeni semtler keşf ettik istanbullu olan varsa bilir.. kadiköy'den mecideköy kuştepeye giderdik her gün alabilmek için.. ee o kadar yol gidiyoruz 20 lira için gitmeyelim der her seferinde yüklü para ile giderdik 100 200 ne bulabilirsek ki aldığımız malzeme bizi bi kaç gün zütürsün... işin içinde çıkılmaz bir hal aldı içtik içtik içtik her allahın günü... kilo kaybı başladı iştahım kesildi , ailem ile neredeyse hiç görüşmez hale geldim gece 3 4 den önce eve giremezdim , ve bir gece düşündüm nereye kadar gidecek böyle.. karar verdim askere gidicem uzaklaşacağım her şeyden kasım 2015 de askere gittim.. her şeyi unutacağım her şey çok farklı olucak döndüğümde dedim kendi kendime.. 8 ay 8 ay gibi bir süre ağzıma sürmedim askerliğimin 4 ay kaldı bitmesine askerlik yapanlar bilir üst devre olduk tabi o zamanlar rahatlık battı 3 istanbullu bir araya geldik yine malzememizi bulduk askeriyede takılmaya başladık 1 2 sonu gelmedı 4 ay her gün her gün devam ettik.. askerliği bitirdim istanbula döndüm dönüğüm ilk gün daha eve çantaları atar atmaz kendimi sokağa attım yine kuştepe yollarına düştüm... ve kaldığımız yerden devam ettik sanki hiç askere gitmemiş gibi her şey aynı tak... ve tabi malzemeler iyice saglam olmuş bu zaman zarfında , dumanı bi alıyoruz zombi oluyoruz tripler yok ediyor adamı kendi adımızı unutur hale geliyorduk.. evet bildiğiniz zombi gibi oluyorduk yaşayan ölü hareketsiz tepkisiz saatlerce dumanı nerde çekersek düşüp kalıyorduk.. belki bir köprü altında belki bir sokak arasında belki bir cadde'de.. durum böyle olunca bilinç kapalı halde memur'lara paket olduk.. 1 2 derken denetimli serbestlik sidik verme'ye gitmeler başladı.. olucak gibi değil ama sidiği veriyoruz çıkıyoruz çıkar çıkmaz yükleniyoruz.. 2 haftada bir olduğu için ilk 2 3 gün yükleniyoruz sonra ara veriyoruz sirke filan içiyoruz limon deli gibi içimizi temizleyme calısıyoruz daha sonra.. ve son olarak 1.5 ay önce ağzıma sürdüm.. yine kuştepede sivil polis amcalarımıza paket olduk dosyalar kabardı.. dediğim gibi 3 arkadaşdık birisinin bu bağımlılığı yüzünden annesi felç oldu ona bakıyor , diğeri cezaevinde bizden fazla yakalandı gram ile yakalandı 9 ay sonra çıkacak... ben ise işime bakıyorum her şeyden kurtardım kendimi işime gidiyorum evime geliyorum ailemle zaman geçiyorum , hayatın tadını çıkartıyorum.. ohh be diyorum dünya bu işte hayat bu ya 1 duman alıp yok ediyorduk kendimizi ne gerek varmış diyorum niye bunca yıl kendimizi perişan ettik bu kadar şey yaşadık.. bu satırları buraya yazdım şuan yoğun krizleri ile mücadele ediyorum ama bu krizleri yeniyorum yenmek zorundayım başka şansım yok kafama bir girince şeytan beni sokağa atıyor ama bu sefer ben kazanacağım. pes etmek yok.. düşmek yok... okuyan olursa bu satırlarımı sakın haa sakınn bu illete bulaşmasın 1 kere keyfini aldım mı bir daha bırakamaz müptelası olursun.. 20.06.2017 saat : 03.02 eski bir bağımlı panpanızdan size tavsiye...

bu doğal olmaktan aşırı uzak olan, sentetik, ot olmak ile yakından uzaktan alakası olmayan maddeyi 2. kez kullananların mantığını gerçekten çözemiyorum. dün gece tam bu saatlerde ilk defa içtim. esrar gibi bişeydir la kafasıyla 5,6 hardcore duman çektim ve hepsini burundan verdim. oturduğum yerden kalktım ve 2 saniye sonra "hassssssgibtir öleceğim" dedim. bir kaç adım attım atmadım, bulunduğum yerden 200 300 metre uzaklaşmışım. ışınlanmışım bir nevi. öyle ki yanımdaki gavat uzaktan "ahmeeeet" diye haykırıyor. kalbim öylesine hızlı bir şekilde "tıtıtıtıtı" diye atıyor ki, 1 level yukarısı "tııııııııı" olurdu. neyse yetişti bu bana "kardeşim yaşadığın ölüm tribi, kendine gel olay beyninde bitiyor" dedi. anne tarafından kalp rahatsızlığı genetiğine sahip olduğumu ve acilen hastahaneye gitmemiz gerektiğini söyledim. yakınlarda özel bir hastahane var, depar attık oraya. vardığımızda lavaboya girdim önce. kapıyı kapattım. sonra bu girdi içeri ve kapıyı kapattı. bana uzun uzun, donuk bir bakış attı. beni öldüreceğini düşündüm. (hikayenin gidişatı yönünden önemli bir bilgilendirme, bu arkadaşım olarak bahsettiğim samimiyetimin dahi olmadığı huur evladının çirkin tipiyle ve muza benzeyen kafa yapısıyla orantısız olan kendisini çok yakışıklı ve süper bulma gibi narşistik sendromları var. brad pitt teki ego yoktur kısacası bu şeklini gibtiğimin maymununda. bu yüzden arkasından her türlü taşağını milyonlarca kez yapmışımdır bu çocuğun. bu taşakları bir yerden duydu da bu yüzden mi öldürecek acaba diye düşündüm orada. yani beyin o kadar hızlı çalışıyor ki sonucu ölüm olan çok sağlam ve gerçekçi hikayeler üretebiliyor. ve o an bu sana çok normalmiş hatta olması gereken bir şeymiş gibi geliyor. kısaca şizofreni tavan) neyse ki öldürmedi. yüzüme vurduğum litrelerce musluk suyuda bir işe yaramayınca, acile depar atıp gayet sakin ve edepli ses tonuyla "merhaba hanımefendi, şu yanımda görmüş olduğunuz amın evladının bana verdiği yasal olmayan zehirimsi bir maddeden dolayı ölmekten endişeleniyorum, lütfen ölmememi sağlar mısınız? gerçekten ölmek için çok genç olduğumu düşünüyorum ve tak yoluna gitmek istemiyorum." gibi çok uzun, belki de daha bile uzun olan, o anki kafa gibikliğimle bir türlü orantılayamadığım bir cümle kurdum. bu maddenin tek + sağladığı hadise, normal rutininde yapabildiğin espri ve kurduğun cümleleri gerçekten vasat kılmasıymış. o ölüm korkusundayken bile bindirildiğim ambulansta yanımda oturan kıza sorabilirsiniz ki çok sağlam espriler yaptım. kızın kahkahaları aklımda hala. neyse aktarıldığım devlet hastahanesinde direk bir iğne vurdular, bir serum bağladılar ve ne olur ne olmaz kafasıyla yanıma elektroşok cihazını yerleştirdiler. olası kalp durma durumlarında devreye gireceklerdi ki bunu bilmek beni daha da panik ettirdi. bu aşırı bad trip 4 saat içinde çıktı ancak. ve size yemin ederim ki o an bir silah bulsaydım 1 saniye düşünmeden beynimi uçururdum. ölüm doğal bir şeydir ve bunu çoğu insan gibi normal karşılıyorum fakat o bulanık kafa da 4 saat boyunca ölümü o korkunç haliyle yaşamak ciddi manada ızdıraptı. her an ölümdü fakat ölemiyordun. daha fazla yaşamamak için hiç düşünmeden intiharı yeğlerdim. her gün sosyal medyada ve televizyonda karşılaştığım "bonzai bir gencimizi daha aldı" haberlerinde bin olan pembe şapkalı, 2002 brezilyalı ronaldo saç stilli, façalı looserlar ile birlikte tarihe gömülmekten aşırı derece de korkmuştum fakat bir yandan da bu gerçekle artık yüzleşmiştim. o anki depresif modu kelimelere dökmek gerçek anlamda imkansız. olayın üstünden yaklaşık 24 saat geçiyor ve semptomlar devam ediyor. kalp atışlarım düzensiz ve normale göre 5 6 seviye üst düzeyde, beynim yavaş, algım vasat ve hafızam patates. eğer elinin altında bonzai varsa ve "acaba ne la bu bonzai dur bi bakayım" mentalitesiyle bu entrye ulaştıysan sana söyleyeceğim tek şey verdiğin parayı umursamadan o iğrenç maddeyi klozete döküp sifonu çekmendir. düşmanımın başına gelmesini istemem bu yaşadıklarımın. illa ki içecem diyorsan önereceğim tek şey maksimum 1 duman alıp içine çekip burnundan vermemendir. hatta sigarayı bir kere öp, dumanı da içeri çekme, öptüğün gibi üfle. hatta hiç öpme bile. git bi şempaze yarağı falan öp. emin ol daha iyi bir anı olacak. yada en iyisi git 2 tuborg iç. paran yoksa mesaj bırak, ben ısmarlıyım. yeter ki bonzai içme.