0
bi hadiseyi anlatıyoruz beyler. ben başlıyorum..
uzun zaman önceydi, babam ameliyat olmuştu bacaklarından. ona koltuk değneği zütürmem gerekiyordu. dolmuşa bindim kimse yoktu. en arkaya geçtim koltuk değneklerini dolmuşun cdıbına yasladım beklemeye başladım. dolmuş yavaş yavaş dolmaya başlarken binenler bana bakıp yüzünde bi acıma hissi oluşuyordu. sonunda doldu kodumun dolmuşu. cebimden parayı çıkardım tam kalkıp verecekken bitane abi koştu geldi, sen dur ben veririm dedi elimden aldı parayı zütürdü. bi açıklama yapmama fırsat vermedi bile. herkes dönüp bakıyodu, vah yavrum çokda genç filan diyorlardı. ulan tabi beni sıkıntı bastı, bütün dolmuş acıyodu bana strese girdim. kalkıp bişeyim yok lan diyesim geliyor diyemiyorum. nasıl insem diye düşünmeye başladım. ozamanlar içine kapanık biriyim tabii. lan hastaneye yaklaştık, kısık bi sesle müsait biyerde inecek var dedim. parayı alan adam koştu geldi yine, dur yardım edeyim dedi. yine ses çıkaramadım amk. bi kolumdan tuttu, bende çaktırmadım artık nolacaksa olsun dedim. abi bi kolumdan tutarken bende koltuk değneğinin tekine destek yaptım kendimi, ablanın biride diğer koltuk değneğini aldı indirdiler beni aşağı. adamlara teşekkür ettim. dolmuşun uzaklaşmasını bekledim, koltuk değneklerini elime aldım koşarak hastaneye girdim. arkamdan çoğu kişi yine bana bakıp sövüyodu. unutamam amk. aklıma geldikce gülerim kendi kendime..
