bundan 2 sene önceydi dedem kalp krizi geçirmişti hastanedeydi yaklaşık 1 aydır. sağ tarafına felçte vurmuştu. sürekli olarak yanında birisi kalıyodu. Babaannem yaşlı olduğu için sürekli hastaneye gidemiyodu. annem kalıyodu dedemin yanında. dedemlerin eviyle bizim ev 5 dk ara tatile denk geldiği için annem olmadığından ben babaannemin yanında kalıyodum. saat 1 gibi annem aradı. ağlayarak dedeni kaybettik dedi. aslında üzülmüştüm ama bi yerdede sevinmiştim. dedem 72 yaşında babannem 70 o vakitten sonra dedemin yürümesinin imkanı yoktu. babaannemde kendine bile bakamıyo doğru düzün tansiyon kalp ne ararsan var. babam bize para yetiştirmek için çalışıyo sürekli 2 kardeş ünide 1 i lisede. amcamlar zaten hayırsız hastalığında bile bakaya gitmedi adamlar. neyse böyle işte. telefonu kapattım oturma odasına geçtim.kim aradı dedi babaannem.bi anda annem dedim. aslında içeri geçerken arkadaşım falan demeyi düşünüyodum ama öyle sorunca pgibolojik baskı altında hissettim ve azımdan çıktı. noldu hayırdır bişeymi var falan diye soru yağmuruna tuttu beni o arada.yok dedim bişey yok öylesine aramış.ama beyler o kadar zor çıktıki azımdan anladı kadın bişey olduğunu.ver telefonunu anneni arıcam falan diyo. neyse bende uzatmadım fazla aradım annem verdim. annem ağlamaklı sesle efendim oğlum diye açtı. babaannem annemin o sesini duyunca başladı ağlamaya. hastane ev arası 20 dk beyler babam iyi değilmiş zaten annemin gelmesi yarım saati buldu.o yarım saatte ne çektim bi ben bi Allah bilir