bu başlığa hayatı hakkında kim ne yazarsa

okuyacam.

isteyen okur.

o kadar şanslı bi nesilimki hem 90ları hem teknolojiyi yaşadım. misket taso sporcu kağıdı mahalle maçları anılarımı oluşturuyor.
ilkokuldan önce sessiz bi çocukmuşum. iğne yapsalar ses çıkarmazmışım.ne verseler yermişim.6 yaşıma kadar biberon kullanmışım.
ilkoulda derslerim dehşetti. karnede 4 görsem üzülürdüm.
ortaokulda ise bilirsiniz nerde sivri çocuk asi çocuk varsa onlar popüler olur. bende onlardan sonra akıllı çocuk olarak popülerdim. dersler desen dönemde en fazla 1 yada 2 tane 4 vardı.
lise. lisede karakterin oluşumunu yaşadım. yeni ortamlara girince pek öne çıkmak istemem.1 sene boyunca pek öne çıkmadaım. hatta öyleki sayısal bölümünü seçtiğimde yan sınıfla birleştiğimizde sen yeni mi geldin okula diyenler oldu.(süper lise)derslerde düşmeye başladı yavaş yavaş teşekkürler geldi ardından.
lise bitti. ailemiz zengin değil bende çalışmam gerektiğini düşündüm. mermercilik yaptım 2 yaz dönemi. bimde kasyerlik yaptım 2 ay şehirler arası otobüslerde hostluk mcdonaldsta çalıştım şuan günlük hasılatı 500000 tl(sadece benim çalıştığım şubenin) olan dünyaca ünlü bi firmada çalışıyorum.
üniversitede yine sessiz sakin. asla ön planda olmaktan hoşlanmam. bu sene 4 üm.
yufka gibi yüreğim vardım ama belli etmem. hatta öyleki ne kadar acımasız canisin diyenler var. çok sertmişim ama iyi kalpliymişim. çoğu kız beni babasına benzetiyor. bi çok kızdan duydum bunu. kimse bilmez ama duygusalım. ölümler çok etkiler beni. şuana kadar hiç çok yakın tanıdığım ölmedi. yaşamadım o büyük acıyı. eminim kendimi toparlamam çok uzun sürer.

bunları neden yazdım bilmiyorum ama yazasım geldi.

@2 yaz panpa ciddiye alıp okuyanlarda var.

online olanların hepsimi ergen

@5 haklı.

aklıma gelmişken şunuda yazayım.

üni 1 de bahar dönemi. kuzenim bi akşam aradı kan grubumu sordu. a+ dedim iyi yarın hastaneye gidiyoruz arkadaşın babası kalp ameliyatı oalcak kan lazımmış dedi. tamam gideriz dedim. sabah oldu gitti hastaneye bi baktım arkadaşı kızmış ben erkek olarak düşünmüştüm. neyse verdik kanı. arkadaşı illede gelin evde yemek yiyelim diye ısrar etti iyiy olur dedik. gittik. kız baya yakın davrranıyodu bana. zaten kuzenim ve kız arkadaşı tahmişn etmişler böle işi olcanı yani tezgahı kurmuşlar. sonuçta 2 haftanın ardından sevgili olduk. ilk zamnlar iyiydi. sonraları çok kapris yapmaya başladı. herşeye muhalefet. hep alltan aldım ne derse he dedim. elini bile tutturmadı çoğu zman. sessiz kaldım.en sonunda bıraktı benibi daha mesaj atma dedi.o kadar yüreksizdiki mesajla söyledi ayrılmak istediğini. o mesaj üzerine tamam bile demedim mesaj atarak. hala mesajlarını saklıyorum. aradan 7-8 ay geçti bu dönmek istiyormuş bana. hatta msne gelirmisin acil diye mesaj attı. açtım msni yavşıyordu yok pişmanım yok bidaha olmıcak söz falan filan. bende bilmiyorum diyip çıktım. nedenmi bilmiyorum dedim. çünkü sevgilliyken demediği kadar güzel sözler etmişti. sevgiliyken doru dürüst canım cicim demeyen kız şimdi aşkım kuzum diyordu. 1 hafta soınra doğum gününde mesaj attım hediyen hazır diye. kalbmin anahtarını veriyorum bununda yedeği yok diyer. ama olmadı 2 hafta sonra yine ayrıldık.

olmayınca olmuyo. biliyorum oda seviyordu ama uyuşamadık. mutluluğu bulduğunuzda bırakmayın.

@6 tek kişimi yapma lan tamam sessiz biri olunabilir ama o kabul edilemez

bu arada gerçek aşk sadece 2 haftalıktır. sonrası aşk değildir. 2 haftadan sonrası sevgidir. onu ne kadar sevdiğindir seni ona bağlayan

@10 bende sevmiyorum yapmacık insanları. başkası ne düünür diye düşünmedim hiç bi zman. aklıma ne gelirse söyledim. dobraydım. bence böylesi daha iyi çünkü seni sen olduğun için sevenler oluyo yanında hep.

@13 kişilik yoksunu

"bu başlığa hayatı hakkında kim ne yazarsa" hakkında kafanızda bir tanım veya verebileceğiniz bir örnek varsa eklemekten çekinmeyin:

@18 ÇOK FARKLI HAYAT YAŞIYORUZ

@20 vefa nedir bilmeyenlerle 5 dakkak bile aynı iş ortamında bulunma. yoksa ilerde uçuruma gözünü kırpmadan iter seni. örneklerini gördüm

@22 anlatsan roman olur emin ol

@25 yazarsan okuruz

gece uplarız o zman

6 yaşımda teravi namazında dayanamayıp altıma sıçmıştım

7. sınıfta beşyüz binlira için okulun 1. katından aşağı atlamıştım. olay olmuştu intihar diye.2 gün ayağı kalkamamıştım

4. sınıftaydı galiba marioda 11. böölüme gelmiştim çok uğraştığım için bırakıp gidemedim okula. öğlenciydim

lise 2 de pierre lotiye yanlışklıkla pierre cardin dmiştim

patlamayan torpilin içindeki barutu çıkarıp gazeteye koyup kibritle yaktım bi anda bembeyaz oldugunu hatırlıyorum heryerin

@35 kızkaçıran torpil hepsi. hangisi patlamzsa açardık içini