bu gece başlamanın tam zamanı

Nille zaten sürekli konuşuyoruz yoksa ölüp gidicem heyecandan. bendede ondada deli gibi heyecan var amk öyle böyle değil.
Neyse ben takıldım biraz dışarda yapıcak bi şey kalmadı amk saat oldu 12, anasını gibeyim hiç aklıma gelmedi o zaman cidden taksiyle gitmek, çevre yolundan otogara yürümeye başladım mal gibi.

25 cm nedir abi ya hahah

12 de başlıyorum anlatmaya

suşi yemek günah mı suşi yiyen müslüman söylesin tadı nasıl

oradan şehir merkezine geçtik nilimle sinema yemek felan felan eğleniyoruz ama vakit geçiyor benim otobüs saati yaklaşıyor.
ikimizde farkındayız bunun ama dile getirmek istemiyoruz sanki. yine bir ayrılıktan korkuyoruz yine aylar geçmesinden korkuyoruz.
ilk defa nilimle olduğum gün ben hayatımın en güzel gününü geçiriyorum, mutluluk huzur güven ne ararsan var ama birazdan vedalaşması var bunun dıbına koyim.
o güne kadar bilmiyordum nilime dokunmayı, öğrenmemiştim nilime sarılmayı, hissetmiyordum nilimi öpmeyi. daha kolaydır daha önce tatmadığınız duygulara hislere dayanılması aklınızda yoktur bile.
ben bunları öğrenmiştim o gün her anını aklıma kazımıştım nasıl dayanıcaktım bunlara nasıl dayanıcaktık birazdan yine aramızda oluşucak mesafelere

şu gibtiğim hayatında adını bile duymak istemediğin insanları neredeyse her gün görüyordum ama yüzünü görmekten bi an olsun bıkmıycam insanla arama kilometrelerce mesafeler giriyordu dıbına koyim bu mu adalet.
nilimi özledikçe ağlardım dıbına koyim anlardı oda anladığında
Ağlama bir daha benim olan o bedene zarar verme ona iyi bak senin için değil bizim için hayallerimiz için
asla Bırakma beni sadece her nereye gidersem yakam da ol yapamıyorsan bile hissettir bana bunları söylerdi hep bana

her masaya bakıyoruz amk özellikle oturduklarımıza bakıyoruz ama hepsi birbirine benziyo zaten.
en son artık ebem gibildi ama ilk oturduğumuz yere geldim gözler projektöre döndü zaten dıbına koyim küçücük bilekliği bulucaz diye.
yerde parlıyo bişi attım elimi zafere ulaştım sanki dıbına koyim buldum o küçücük bilekliği kahraman oldum sanki nilimin gözünde bi kere daha o yine havalara uçuyor mutluluktan.

ilk günümüzde yaşamamız gereken şeyleri çok erken yaşadık belki ama ben hiç pişman olmadım dıbına koyim seviyordum çünkü aşıktım lan. istediğim tek şey vardı hayatımda oda nildi.
ama şimdi nilin pişman olduğuna eminim amk ama elimden bi şey gelmiyor artık.
o gün akşama kadar evdekiler arıyor açmıyorum tabi amk zaten kafam bozuk oç mesafelere ne diycekleri umrumda bile değil açıkçası.
gece 4-5 gibi eve gelip yatıyorum direk sabah öğreniyorum tabi abim kuzeni görmüş oda söylemiş dıbına koyim benim otogarda olduğumu.
kendi kendime diyorum niye yalan söyliyeyim amk gerçekten seviyor muyum ben nili seviyorum, sonuna kadar gider miyim onunla dıbına bile koyarım dimi

ama benim yine şansım gibildi yine aldım elime bir şeyleri amk bileklik büyük geliyor nile o yaptırırım ben felan dedi ama içime dert oldu.
gölün etrafında geziyoruz felan tam otobüslere giderken nilim dondu kaldı bilekliğimi düşürdüm diye.
tutturdu arıycaz onu bulmadan burdan gitmiycez diyor lan amk koskoca göl etrafı orman gezmediğimiz yeri kalmadı nerden bulunur o bileklik.
ben sana aynısından yine alırım boşver üzülme diyorum yok amk ağlıycak nerdeyse başka çaremizde kalmayınca başladık aramaya panpalar.

aynı yerdeyiz nilimde oturuyoruz sarılıyoruz felan derken ben boynundaki kolyeyi gördüm, daha önce aldığım mor inciden olan kolye hemen aklıma bileklik geldi dıbına koyim.
zaten kutusunu çöpe salladık cebime attım bilekliği mal gibi taşıyorum yanımda hediye paketi felan bi tak yok. armut gibide verdim vallahi orda hiç bişi aklıma gelmedi.
nil yine para harcadın felan diye kızıyor bana zaten buraya kadar gelmen bile bir sürü masraf felan diyor ama umrumda değil amk. nilin bilekliği ilk gördüğü andaki yüzündeki o ifade yetiyor bana dünya gibimde değil.

beyler gri ekran yüzünden yazdıklarım gitti devam ediyorum

panpalar 00.00 da başlıyorum 2 ye kadar anlatıcam

@201 sevince bi önemi kalmıyor be panpa öyle deme

vakit geldiğinde söz veriyorduk bir birimiz nilimle ağlamak yoktu. güçlü olmak bizim zorunluluğumuzdu, yaşamak için ihtiyaç duyduğumuz bir şeydi.
en son sarılıyordum doyasıya nilime, en çok sevdiğim saçlarının kokusunu içime çekiyordum biliyordum uzun süre hasret kalıcaktım bunlara ,öpüyordum nili son kez elveda diyemiyordum ki.
-üzülme sevgilim ben yine gelicem diyordum o başını sallıyordu bir şey söyleyemiyordu.