bu gecede ben anlatcam beyler

@20 ağlattın be gece gece

gibtimin sünepesi dinleyen yok al gibime konus

bu ağır hikayeymiş lan :S

zombi gibi geziyodum beyler. sevgilime zaman ayıramadığımı düşündüğüm için ayrıldım. onunda hakkını vermek lazım, hala arayıp kardeşimin, annemin durumunu sorar.

3 haftanın sonunda, akciğer enfeksiyonun geçtiğini, artık midesine sonda yapılabileceğini söylediler. bi kaç gün sonra ameliyat olup midesine sonda takıldı. artık ağızdan değil, direk midesine bağlanan bi hortumla besleniyor. ameliyattan 1 ay sonra hastaneden taburcu olduk. biraz durumu iyiye gitmişti ama doktorlar fazlada ümit bağlamamamız gerektiğini söyledir. neyse ki durumu iyiye gitti. bu durum annemi çok kötü yıprattı beyler. zaten depresyonda olan kadın iyice bunalıma girdi. bu duruma peder hiç tepki vermiyo sanki hiç bişey olmamış gibi davranıyodu.

upupupupupupupp

hala geceleri dışarda takılır. gece 2-3 gibi gelir eve.

annemin durumu hiç hoşuma gitmemişti. hastaneye zorlu zütürüp bi pgiboloğa danıştık. annem sol kolunda hissizlik olduğunu ve sürekli evde olan tartışmalardan, kardeşimin durumundan bahsetmiş.

doktorda depresyonda olduğunu, bi kaç seans gelmesini söyleyip bi reçete tutuşturmuş eline.

bu zaman zarfında pederle ben giderek birbirimizden soğuduk. şuanda evin içinde dahi selam alıp vermiyoruz birbirimize. annemle olan tartışmalarıda azalacağına giderek şiddetlendi. elimde olsa gibtir git, diyip kapının önüne koyacağım. ama işte kardeşim, içimizden birinin ekgibliğini hissettiği anda üzülüyor.

bi su döküp geliyorum beyler. dinlesenizde dinlemesenizde yazıcam. sorun dğeil. içimi dökeyim yeterli bu bana.

okuyoruz panpa.

neyse pederin bu tutumui geceleri dışarda harcadığı para, elde olan birikmiş parayıda zütürdü zamanla. kardeşimin durumu iyi olmadğı için, kalkıp evden çıkamıyordum. anneminde özgüveni kırıldığı için onuda evde yalnız bırakamıyordum. kardeşimin fenalaşması durumunda yanında olmalıydım sürekli. o yüzden kalkıp geceleri bu adamın peşinden gidemedim. keşke elimde olsaydı gidebilseydim.

üzüldüm panpa düzelir işallah

bide dünyada adaletten bahsederler. adaletini gibeyim dünya. acil şifalar panpa.

bende bu süre zarfında, aldığım tüm derslerden kaldım. kafam sürekli kardeşimde, ailemdeydi. bişey yapamadım. annemin sol kolundaki hissizlik giderek arttı. doktoru nöroloji bölümüne gitmesini tavsiye etti. tavsiye üzerine nöroloji bölümünden randevu aldık. koldaki hissiyatsızlık durumu incelendikten sonra anneme parkinson teşhisi kondu.

panpa okuyorum harbiden durumun çok ağır vaka panpa eğer istanbulda yada kocaelinde oturuyosan babanı ben takip ederim amk

@32 aynen panpa içimden geçen ama kelime bulup yazamadığım şeyi yazdığın için teşekkürler

teşhis konduktan sonra annem pederi aramış, pederde kısa bi konuşmadan sonra telefonu kapatmış. akşam 8 oldu adam yok ortada, 9 oldu yok,10 oldu yok. bu sefer ben aradım. açıp geç geleceğini arkadaşlarıyla takıldığını felan söyledi. sinirden ne yaptığımı bilemedim. direk iş yerinden bi arkadaşını arayıp takıldıkları yeri öğrenmek istedim. adam züt baş salladı. yerlerini söylemedi. bu konuşmadan 2 saat sonra peder eve geldi.

@34 ankaradayım panpa. sağol düşüncen için.

eve geldiğinde surat asık bi ifadeyle ne diye sürekli arıyorsunuz çocuk muyuz biz gibisine laflar edince, tutamadım kendimi... yine annemin araya girmesiyle ayrıldık.

bu olaydan sonra işten çıkınca direk eve gelmeye falan başladı ama beyler, artık benim gözümde baba diyebiliceğim bi adam değil. zaten sadece eve gelip gitmekle olmuyor bu iş. kardeşimin ilaç saatlerini, mama saatlerini bilmiyo. zaten ilgilenmiyorda. eve gelip yemekten sonra direk oturma odasına geçiyor. televizyonu açıp orda uyuyor. bende nasıl bi malsam gece gidip, üstüne battaniye falan örtüyorum amk.

@37 mal diilsin panpa, yaptığın hareket kendi kişiliğini yansıtır.

annemde bu hastalığıda duyunca iyice çöktü. sürekli melankolik şekilde konuşmalar, bak bana bişey olursa kardeşine bak gibi sözler kurmaya başladı. anne sana bişey olmayacak dedikçe, gözleri doluyor, görücez bakalı mzaman ne göstericek. tamam ben iyiyim diyor. birazda hayatı boşladı. günün 12-14 saatini uykuyla geçiriyor.

gün içersinde kardeşimin ihtiyaçlarını ben karşılamaya çalışıyorum. geçirdiği hastalık sonucu yatalak olduğu için birilerine ihtiyacı oluyor. en kötüsüde yatalak olduğu için tuvalete gidememesi ve erkek olmadığı için benim bu durumda ihtiyacını karşlayacak bişey yapamamam. mecbur annemi uyandırıyorum.