Sene 2012 o sıralar durumumuz pek iyi değil ama idare ediyoruz işte .

Gümüşpınar da oturuyorduk o sıralar durumumuz el verdi soğanlıktan bir daire satın aldık oraya yerleştik falan filan.

Satın aldık almasına da apartmanın içinde 2 3 kişi yaşıyor amk öyle yeni ve cadde üstü olmasına rağmen tenha bi yer yan binamızda tinerciler yuva kurmuş ergenler milli formayı orada giyiyorlar o derece

3 4 ay o evde yalnız başıma oturdum zaten yaz tatiline denk gelmişti ortaokula vs başlayacaktım

bir sabah - her şeyin değişebileceği o gibik sabahlardan- bir nakliye aracı gördüm bir de plakası türk olmayan bir araba...

Not: isimleri değiştiriyorum.

O sırada Betül diyeyim oradaki ablanın ismine

B: Yeni insanlar taşınmış apartmana duydun mu Can
C : Abla zaten ya yeni evli taşınıyor ya da çalışan biri ne olabilir ki
B : Yok bunlar bildiğin 2 çocuklu aile
C: (Boş boş baktım pek umrumda değildi).
C: Çocukları da en fazla 6 7 dir
B: Yoo senin yaşıtın kızları var tanışırsınız bahçede

yaz lan uğurmumcudan takipdeyim. bi tanıdığımı gibtiysen atlarım sana

Yaz okuyorum

DIŞ-GECE-BAHÇE

(Flashback) ((includes Dream Music))
O zamanlar aklım yeni yeni uyanıyor bu sevme işlerine. ilkokulda hep dışlamışlardı beni hızlı koşamıyorum diye futbolu iyi oynamıyorum diye futbolla aram olmadığı için hep yalnız kalmıştım. Tüm kızlar en hızlı koşanlarla okulun minik takımındakilere sulanıyordu bir tek beni bin bellemişlerdi o yüzden ilkokulda hep ezildim ve bu da bende ciddi sorunlara yol açtı.

(Flashback off)

Annem: Caan oğlum yine daldın gittin oynama şu bilgisayarı bak aptallaştırıyor o seni
Ben: Anne ne alakası var bir şey düşünüyordum
Annem: Hadi bak Arzu ablan kısır yapmış börek yapmış çay da var hadi gel bir tabak al
Ben : Tamam

tabağımı öküzce yedim kısır görürsem affetmem .

Çayı tam devlet bahçeli gibi içerken onu gördüm.

Ailesiyle beraber iniyordu.

Bu kadar masum bir güzellik dedim.

Bu dünyaya.

Ait.

Olamaz.

oglum salakmisin sen amk