Ben buradan lidya'lıların taaa amina koyum. Keşke para denilen kirli şey hiç bulunmasaydı derim çoğu zaman. Uni hayatı yaşayanların hepsi bilirler zaman zaman parasız kalma duygusunu. Bizimkiler yemeği akşam dışarda yiyelim diye ısrar ettiler. Ben pek yanaşmayınca kendileri bir güzel hazırlanip dışarı çıktılar. Çıkmadan önce her biri ayrı ayrı dil döküp gelmem için ısrar etseler de canım istemiyordu. Çıkamazdım dışarı yemeğe çünkü biliyordum dışarı çıkarsam ay sonunun gelmeyeceğinin. Artık kendi aralarında anlaştıklarını fark ettim sen gel yeterki biz ısmarlayacagiz deseler de çıkamazdim bir kere canım istemiyordu demiştim. içim ne kadar da dışarı çıkmak için can atsa da ama gibtigimin gururu buna izin vermiyor du işte . Asıl beni yoran parasızlık değil di paramı istediğim gibi harcayamamaktı çünkü en ufak kendime bir şey yapsam para ay sonunu görmüyordu artık bunları düşünmekten harbiden yoruldum. Şimdi ne mi yapıyorum a ha bu kadarcık ekmekle nasıl doyarım diye düşünüyorum yine de Allaha şükür bunu bulamayanlar var demeyi de ihmal etmem..

Edit: bizimkiler bindir filan ama hepsi aslında iyi çocuklar gelirken 3 tane lahmacun yaptırmışlar lan bana o kadar mutlu oldum anlatamam vay amina koyum artık nelerden mutlu oluyoruz artık Gelin hep beraber yiyelim diyecektim de çok açtım k bakmayın beyler : )