burası benim lan siktirin gidin

Birini sevmemeye çalışmaktır aşk. ilk elini tuttuğunda, heyecandan ne yapacağını bilememektir. Heyecanlanmaktır, heyecanını durduramamaktır. Gece yatakta tavana bakarak saatlerce düşünebilmektir. Öpüşmek için utanmak, bir zaman sonra ise dudaklarına alışabilmektir. Dudaklarının tadına alışabilmek. Biraz daha aşık olmak için, biraz daha müzik dinlemektir. Biraz daha öpmektir, biraz daha sarılmak, “hadi biraz daha” demektir. Onun gittiği yerlere koşa koşa giderken, bir zaman sonra gitmemektir. Ama gizliden gizliye takip etmektir; aşk. Bazı şeyleri sürekli düşünüp, kendine yedirememektir aşk. Yalan söylemektir aşk, kaybetmemek için büyük büyük yalanlar söylemektir. “Tabii ki de çoktan unuttum” cümlesinin ta kendisidir; aşk. Sırf hayatında biraz daha kalmasını istediğin için arkadaşça davranmaya çalışmaktır. Arkadaş olamamaktır, aşk. Kıskandırmaya çalışmaktır, kıskanmaya çalışmaktır, kıskanmamaya çalışmaktır. Gülerek dinlediğin şarkıların gerçek anlamlarını, yalnızken anlayabilmektir. Onunla gittiğin yerleri hatırlamaktır aşk. Hatırlamak istememektir ama hatırlamaktır. inatla hatırlamaktır aşk. Ama şayet o hatırladığın mekanda olursan, hatırladığın şeylerin lafını bile etmemektir. Bilerek hata yapmaktır, bilerek yanlış yapmak. Konuşmamaktır aşk, susmaktır. Aşk böyle bi’ şeydir işte. Kendini kandırmaktır, kendine yalan söylemektir, yalan söylemek istememek ama zorunda kalmaktır. Herkesin ortasında öpüştüğün birine hissettiklerini bir zaman sonra saklamaktır. Kendinden saklanmaktır. Artık sadece kendinle konuşmaktır aşk, kendi kendine anlatmaktır. Buraya yazmaktır aşk. Etrafında az kişinin kalmasıdır. Artık üzülmemektir, ağlayamamaktır. Artık ü-zü-le-me-mektir, aşk. Gözlerinin dolamamasıdır. “Ağlamak isterdim ama ağlayamıyorum nedense” cümlesidir. içinden geçen cümlelerin başka, yazmaya çalıştıklarının başka, konuştuklarının başka olmasıdır. Bunu bana yazdıran kişidir belki de aşk, belki de bunu okuduğunda aklına gelen ilk kişidir.

oha amk hepsini okudum lan insaf

Ne garip dimi lan? Bazen böyle hayatınıza biri giriyor. Bir anda her şeyiniz oluveriyor. Mutluluğunuz veya mutsuzluğunuz onun hareketlerine bağlı oluyor. Tüm gün konuşmak istiyorsunuz ve o mutsuzsa siz de mutsuz oluyorsunuz.

işte aslında o kişi hayatınıza değil, size giriyor..

Biriyle birlikte olmak, ona bağlanmak, aşık olmak falan tamam da, hayal kurmak işi tehlikeye sokuyor. O ilişki bitse bile hayaller bitmek bilmiyor.

Senin düz gittiğin yollardan ben hep boynum eğik yürüyorum. Belki tokan falan düşmüşse, bulayım diye.
Yanında biri varsa, görmeyeyim diye görürsem anasını gibmeyeyim diye..

Aynı anda milyonlarca insan savaşabilir ve yas tutabilir. Bilmediğimiz tek şey; birlikte sevinmektir..

Bir kitabın arasına koyduğunda nasıl ki kuruyorsa gül..
Sayende kalbim ve beynim arasında kalmaktan kurudum öyle hadi şimdi gül..

Ucunda ölüm yok ya diye başladığımız her şeyden sonra, fark etmeden biraz daha öldük aslında..

Garip şey şu kaybetmek. Varlığına alıştığın, senden bir parça olan birini bir anda yitirmek..
Kedilere nankör derler ama, asıl nankör insandır ki; doğasında vardır vazgeçmek..

01:06

sensizliğin 195840. dakikası, 2714. sigarasındayım.

yokluğun bir uçurumdan hızla düşerken
yere çakılarak değil de,
basınçtan beynin parçalanarak ölmek gibi.

kulağımda sensizliğin o lanet sesi
oğlunu teröre kurban vermiş bir annenin,
acı çığlığı gibi.
senin sesin gibi.
bir başkasına seni seviyorum derkenki..

öylesine iç organ katili..

gidersen bir daha hiçbir bebek büyümeyecek.
gitme bebeğim.

'erkekler ağlamaz' şu sıralar hayatımın en komik esprisi.
gözlerinden uzakta olmak,
sanki cennete kabul edilmeyeceklikmiş hissi.

zaten cennetten kovulmak,
adem'den kalma bir miras gibi.

oysa ben bulduğum her buğulu cama baş harflerimizi çizmiştim!

gidersen bir daha hiçbir sevgili aşkın sonsuzluğuna inanmayacak.
gitme sevgilim.

oldurmak veya öldürmek ne kadar birbirine yakın görünse de
hatta öldürmek uzaktan bakıldığında daha zor gelse de,
oldurmak senin için daha zor sanki.
tek kelimeyle öldürmen o kadar basit ki..

saat ilerledikçe sözcükler daha çok anlam buluyor.
yazdıkça varlığın bana daha çok yaklaşıyor.
sanki kelimeler aramızda bir köprü kuruyor.
kafamı kağıttan kaldırdığım an nefesim kesiliyor.

gidersen bir daha nefes alamam.
gitme nefesim.

'yüzün geçmişten kalan, aşka tarif yazdıran.
bir alaturka hüzün, yüzün kıyıma vuran.'
diyor haluk levent.

sus şimdi.
bu acıyı dinle sen de ey ağlatan duygu dolu şarkı;

yokluğu karnında yavrusunu taşıyan
ve terk edilmişlikten başka bir günahı olmayan anayı
töre uğruna recm etmek gibi.

vedalar soğuk olur.
zaten hep üşürsün bilirim.
üşüme,
beni giyin sonsuz ibadetim.

okuyan varmı lan hiç anasını gibim arada merak ediyorum böyle beni gibleyen gib kafalı varmı acaba diyorum kendi kendime.. benim gibi asosyal duygusal melankolik binin birini gibleyen varmı falan diye.. merak işte... sonunda yarak olduığunu bile bile merak ediyor insan..

okumadım şöyle bir baktım

belki babamın istediği gibi uslu bir evlat olamadım hiç,
ya da senin istediğin gibi sessiz bir sevgili.
ilerde çocuklarımın istediği gibi bir baba da olamayacağım belki
tanrının istediği gibi bir kul da hiç değilim belli ki..

ama ben tanrımı çok sevdim, hep şükrettim.
babamı da çok sevdim, hiç karşılık beklemedim.
eminim ki çocuklarımı da çok seveceğim.
ama en çok seni sevdim,
ve bir tek senden karşılık bekledim..

ama şimdi, soğuk bir tren istasyonunda
evine ekmek zütürmek için akşama kadar tartı tutan
zayıf, küçük bir çocuğa bırakıyorum
tüm umut ve beklentilerimi.
sen beni hiç ısıtamadın ki,
belki bir parça umut ısıtır onun minicik ellerini..

yalnızca bunlar da değil..

babamı da ona bıraktım.
tanrının bana vereceği tüm nimetlerimi de.
hatta inanır mısın?
sıcacık yuvamı da ona bıraktım.
bir seni bırakamadım.
bilirsin bebeğim, herkesten kıskanırım.

bıraktığın parçalarla demirden bir duvar örüyorum kalbime şimdi.
oysa benim tüm kapılarım sana hep açıktı,
her günüm kadir gecesi misali..

belki günler seni göreceğim günün telaşıyla geçmeyecek,
benimle hayalini kurduğun şeyleri başkalarıyla yaşadıkça kahrolacaksın belki
belki çocuklarımıza düşündüğümüz isimleri taşıyan insanları vahşice katledeceğim,
kahkahalar atarak yapacağım bunu velev ki.
sen ise çok başka masallarda yine prenseslere öyküneceksin belki..

kim bilir,
adımı bile unutursun belki..

mumu yakmak için çaktığım o çakmaktan yayılan
benzin kokusu hala odamda.
ama o ne ki,
burnumda kalan mis kokunun yanında..

seni sevdiğim kadar ibadet etseydim,
cennetti yerimi garantilemiş olacaktım.
ama sanırım ben cennete,
bu dünyada kısa yoldan ulaşmaya çalıştım.

mum ateşinden yakılan bir sigara...

içimde dinmeyen bir bekleme salonu yalnızlığı şimdi..

bazen düşünüyorum da,
dünyanın yaratılış amacı senmişsin de,
geriye kalan her şey etrafına yerleştirilmiş gibi.
gidişin, afaroz edilmişlik hissi.

biz bunun için buraya gönderildik,
gelmezsen ikimiz de bu gezegenden kovulacağız sevgilim!

sen aklımdayken gördüğüm tek 'son'
sayfa sonu benim.

yeni bir sigara ve odadaki benzin kokusu tazelendi..
seninkini sorma, o zaten hiç geçmedi..

sen her gidişinde,
kalbime işini zevkle yapan kötü kalpli haciz memurları geliyor ve,
kahkahalarla bir parçasını alıp gidiyorlar sanki..

biraz da ayazda tren istasyonu soğukluğu gibi..

sen hiç doya doya ısınamadığım güneşimsin..
ve bilmesen de hayalimde her gün'eşimsin..

- ki aşk
birlikte kurduğumuz hayalleri başkasıyla yaşatacaksa,
sarıldığımız her insanda birbirimizi anımsatacaksa,
tövbeler bozdurup, içimizi kanatacaksa,
yıllar sonra bir gün kolumuzda başka insanlar varken karşılaştığımızda yüzümüzü eğip geçişmek zorunda bırakacasa,

istemiyorum öyle aşkın en güzel halini..

seninle bir 'gelecek' düşlerken,
'gelecek' diye beklemeye mahkum olmak şimdi..

ve bilmeni isterim ki;
şayet gelmeyeceksen,
yıllar sonra bir gün hala sana şiirler yazarken duracak bu adamın kalbi..

'birlikte cümleler kurak diyordu yarım bir türkçeyle,
şimdi tüm cümleler kurak yokluğunun ikliminde.'

kafamın içinde beynimin duvarlarına duvarlarına vuran
kanlı oyunlar oynanan ve bu oyunlardan zevk alınan
acıyla dolu çocuk parkı sesleri..

o acının sebebi,
hiç doğmayacak çocuklarımızı oraya gömmemdir belki.

şimdi sen sonumuz yok diyorsun ya,
evet bizim bir sonumuz yok sevgilim.
ama işte aynı cennette olduğu gibi..

Merhaba kadınım. Sana yazmak için kapanan gözlerimi biraz araladım.
Ve sen varken hayatımda; inan, ben başka kimseyi aramadım..

Ve biliyoruz ki en çok canını yakanlar sevilirdi.
Seni sevişimden belli..

Ağlamıyorum, gözümde biriken yılların yorgunlukları intihar ediyor sadece birer birer. Meğer ne çok yorulmuşum, bitmek tükenmek bilmedi. Garip bir evrende yaşıyorum. Teninden topraklar, nefesinden rüzgarlar, gözlerinden yıldızlar falan. Kaç kez atlamaya kalktıysam gözlerinden, tenine düşüp toprağı acıtmaktan korktum. Sen acırsın, ben kanarım. Ben senden vazgeçersem kıyametin kopacağını bilmiyorlar. Hala salak salak tahminler yürütüyorlar. Onun dışında da fazla birşey yok işte. Ben de iyiym.

Kuşlar yine yüzüyor, balıklar yine uçuyor, ceylanlar aslanları avlıyor, ben seni unutuyorum, develer hendek atılıyor vesaire vesaire...

Biz derken aynaya baktım da bi ben kaldım elimde.

şu rüyalar diyorum iyiki varlar..
onlarda olmasa buluşamayacağız..

Kahve severler adında bir parti kursam tüm oyları toplayacağıma eminim.