byler hala aşık olduum eski sevglme yazı yzdm

yarım kaldı yaşananlar verilmiş sözlere rağmen.
tutunamadık belki,
belki tutunmak ağır geldi,
yapamadık…
kaçamadık kaderin türlü türlü oyunlarından.
yenildik bu sefer ettiğimiz yeminleri bozarak.
kaçmaktı kolay olan zorluklardan
sen kolayı seçtin!
seçmeyi bırak, savaşmama dahi izin vermedin!
anlam vermeye çalıştım yine olmadı,
çünkü; anlamsızlaştıran sendin olanları, yaşananları…
başka tenlerde aradım çareyi başka kokularda.
yabancılardı hepsi bünyeme!
başka tenler, dudaklar öptüm delicesine belki unutulur diye.
her defasında nefret ettim kendimden,
yüzüm kızardı…
adım attığımız her sokağın fotoğrafını çektim…
anıları çıkardım bir bir kuytulardan.
eziyet edercesine kalbime…
senin sevipte benim sevmediklerimi sevmeye çalıştım.
bardakta mısır bile yedim sen seversin diye…
kitapları okumak zor geliyor artık.
hepsinde ayraç fotoğrafların…
yakıp yıkmak elbette kolay fotoğrafları, yazıları…
ya kalp dediğin? ya beynin?
sen! sen! diye titrerken dudaklar??
o an damlayan tek bir gözyaşı mı anlatacak artık aşkımı benim?
kim görecek? kim duyacak sessiz çığlıklarımı?
kime anlatayım derdimi? benim sâdık yarim anlamamış çekmiş gitmiş…
ne kalmış elde? ne var elle tutulur, gözle görülür?
tek gerçek dediğin gerçek gitmiş!
yalan olmuş yaşananlar, sarılmalar, ağlaşmalar, sevişmeler…
korkunç geliyor artık i̇stanbul dediğin koca şehir…
benim en sevdiğim yer, aşk yuvam, istiklal caddem, kadıköy sahilim…
peki bu şehir? adım attığımız her sokağı ayrı ayrı süzüyorum…
odamıza bakıyorum… 108… camı, perdesi aynı yine.
çalışanları yine somurtkan bize has değilmiş sanırım….

başka hayatların umutlarıyız ikimizde artık. sen başka adamların, ben başka kadınların…
i̇stemezdim böyle olsun sen de istemezdin belki böyle olsun…
dedin ya en iyisi bu be burak! neresi iyi be şapsal!
sonumuz yok bizim dedin ya… al sana son! koca bi son.
bir insanı yıktın yok ettin. gibtin attın…
kırık bi kalp var elimde…
bünye oldu bi bin… ayyaş çekilmez, pislik…
uzaklaşmış insanlardan bi köşeye çekilmiş bir keş…
salakça bi yaşan bıraktın ardında.
anlamsızca adım atan bi adam…
adam adam olsa….
belki mutlusun, belki artık gülüyorsun.
ben gülmüyorum artık.
o gülüşler artık unutmak için kolay olmasa da.
her hücremde bir acı bıraktın her kanımın damlası lanet ediyor bu hayata!
sahip çıkamadın bize!

dayanamayacağım artık hoşça kal………..

özet: birbirimizi seviyoruz ama milletin oyununa bedduasına gelip ayrıldık barışmamız hayal. onu özlüyorum.